Nationale Incest in de Politiek

Keer op keer merken wij dat gedurende onze politiek-bestuurlijke geschiedenis vele personen tegelijkertijd ambtenaar zijn binnen de overheid én DNA, dus tegelijkertijd ambtenaar zijn binnen de uitvoerende macht én wetgevende macht. Vandaar dat het systeem van 'checks and balances' (interne controlemechanismen en zekerheidsmaatregelen) binnen de spreiding der machten nog steeds op losse schroeven staat. Tevens blijken de meeste overheidsambtenaren in dienst te zijn genomen vanwege partijpolitieke loyaliteit. Zij die strategische posten binnen de ambtenarij bekleden hebben meestal een partijpolitieke binding met één van de op dat moment regerende politieke partijen.

Op deze wijze zijn politieke partijgenoten steeds bevoordeeld ten nadele van het algemeen belang. Erger nog, het overheidsapparaat kan ook niet behoorlijk functioneren, omdat al deze partijpolitiek-gebonden werknemers elkaar dwarsbomen. Dat is onrein, schandelijk, corruptief, en illegaal, waarbij machtsmisbruik en willekeur ongebreideld kunnen voortwoekeren. Dat is nationale incest, die een politiek gedrocht heeft gebaard!
Wat doen de Surinaamse Orde van Advocaten en Juristen Vereniging hiertegen?
Dit politieke gedrocht heeft zich ingevreten in alle segmenten van onze samenleving en is tevens zichtbaar in de regelarij tussen de ambtenarij en een klein deel van de particuliere sector. Deze oneerlijke en corruptieve vorm van concurrentie heeft een antagonistisch effect op het ondernemingsklimaat en de werkgelegenheid. In plaats van het systeem van de spreiding der machten te beschermen en daarop voort te bouwen, wordt dit in alle opzichten verkracht. Dat is nationale incest, waardoor de partijpolitieke afhankelijkheid steeds dieper inwortelt.
Wat doen het bedrijfsleven, de Vereniging van Economisten, en de vakbeweging hiertegen?
Hoe naïef moet de roep om een afzettingsprocedure voor de president en de vicepresident van de republiek Suriname in deze context klinken? Of de roep om een vervolgingsbevoegdheid voor de rekenkamer? Of om districtscommissarissen rechtstreeks te doen kiezen waardoor machtsconcentratie wordt opgeheven? Of om het grondbeleid te depolitiseren? Of om een progressief belastingstelsel in te voeren? Of om het DNA lidmaatschap tot een voltijdse baan te maken? En ga zo maar door. Machtsmisbruik, hebzucht en opportunisme lijken voor dit politieke gedrocht onbevredigbaar te zijn en dat is nationale incest.
Wat denken de politieke partijen hiertegen te doen na 25 mei?
Soms bekruipt je zelfs het angstige gevoel dat alle aangesproken instituten, of althans belangrijke delen ervan, meeprofiteren. Vandaar misschien dat deze mensonwaardige toestand verslechtert. Als dat niet echt het geval is, dan horen wij dat ook graag.
Nagegaan dient te worden in hoeverre Suriname met het onderhavige ingegroeide politiek-bestuurlijke gedrocht nog volwaardig lid van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) kan zijn, die onder meer als doel heeft het bevorderen en consolideren van de representatieve democratie.

Dr. Roy Bhikharie, PhD
Voorzitter Progressief-Verheffende Partij