Het behoeft geen discussie dat de gezondheidszorg sinds het aantreden van deze regering in elkaar is gestort. Het wanbeleid, corruptie en de arrogantie van deze regering, een regime dat macht en politiek bedrijft, heeft ertoe geleid dat de zorg met de grond gelijk is gemaakt en de toegang tot de zorg in zijn algemeenheid tot het uiterste is geminimaliseerd.

In april 2020 werd Suriname nog geprezen voor de covid-19 aanpak, daarna keek Suriname machteloos toe hoe het mismanagement van de Covid-pandemie werd ingezet, waarbij meer dan 1.400 mensen het leven hebben gelaten. Mismanagement, verkeerde en ad hoc maatregelen én zwak leiderschap hebben honderden families onvergetelijke pijn toegebracht. Komt bij kijken: het financiële mismanagement van de pandemie. Gedurende de post-covid periode is de zorg niet meer genormaliseerd, maar verergerd. 

Het medicamenten beleid is duidelijk gecommercialiseerd en zo ook vele andere diensten. Het fundamenteel mensenrecht voor goede zorg bestaat niet meer, zonder geld heeft de patiënt geen toegang. Een zware harde klap op het gezicht van het volk, was de intrekking van ruim 120.000 Bazo Kaarten tijdens en na de pandemie, waarbij vooral de minderbedeelden geen toegang meer hebben tot de zorg.

Het rancuneuze beleid was duidelijk waarbij de regering alle huisartsenpoli’s heeft gesloten in een tijd waar deze posten dringend nodig waren. Ook heeft de RGD landelijk diverse poliklinieken en apotheken gesloten. Het Marwina, Atjoni en Wageningen ziekenhuis zijn totaal verwaarloosd. Behoorlijk wat gepleegde investeringen zijn vernietigd. Het Wanica ziekenhuis dat duizenden levens heeft gered tijdens de pandemie, is bewust zo goed als kapot geslagen.

Een andere zeer pijnlijke ervaring voor het volk was het letterlijk wegjagen van de Cubaanse artsen, die zich al hadden bewezen. Dat, ook in een tijd waarin de burgers de artsen het meest nodig hadden. Het ministerie heeft ook grof gelogen dat zij medisch personeel uit Filipijnen zou halen. Dat is nooit gebeurd. Gekwalificeerd verplegend personeel en ook specialisten hebben, voornamelijk vanwege het mismanagement en slechte behandeling door het ministerie en de zwakke bezoldiging, het land verlaten. Het is hartverscheurend dat het ICU voor kinderen geen gekwalificeerd personeel had en baby’s door een gebrek aan personeel, materiaal en medicijnen, dood zijn gegaan. Daarnaast baart de enorme braindrain in deze sector veel zorgen.

Ondanks harde beloftes van de president, heerst er tot nu toe een tekort aan medicijnen. Er zijn donaties ontvangen van India in de vorm van medicijnen, dan nog kan deze regering dit probleem niet oplossen. De Minister geeft met zijn uitspraken in De Nationale Assemblée toe dat de ontvangen medicijnen, minder toegankelijk zijn voor de samenleving. De geneeskundige klapper is sterk verminderd en tot nu toe is het voorschrijfgedrag niet gestandaardiseerd, wat vaak resulteert in bijbetalingen voor medicamenten. Teleurgestelde en wanhopige burgers die niet kunnen betalen komen veelvuldig voor. 

Ziekenhuizen kunnen ook niet meer voorzien in eigen essentiële medicamenten en hulpmiddelen. Patiënten die worden opgenomen moeten zelf voor hun operaties en medicamenten betalen. Alleen de ligdagtarieven worden vergoed. Patiënten worden voor een operatie geconfronteerd met hoge bedragen, wat uitstel van zo'n operatie kan betekenen met alle nare gevolgen van dien.

De vele verhalen zijn ons niet onbekend. Ook de Spoed Eisende Hulp kan niet adequaat over medicijnen beschikken, om patiënten in dringende gevallen eerste medische hulp te bieden. Er wordt helemaal niet gesproken over de eerste hulp bij de RGD en medische Zending, die helemaal niet plaatsvinden, wegens een gebrek aan essentiële hulpmiddelen en medicamenten. De noodkreet van specialisten dat er geen operaties verricht kunnen worden zijn we niet vergeten. Het verschuiven van dringende operaties vanwege onmacht door artsen, benadrukt alleen hoe zwaar de zorg achteruit is gegaan.