Suriname en Frans-Guyana delen een riviergrens van ruim 520 kilometers lang. De grootste uitdaging is dan ook de grensbewaking. “Er is een levendige handel en stroom van personen, die ‘illegaal’ oversteken met een boot” vertelt Mathoera. Afgelopen vrijdag was zij op werkbezoek in het oostelijk grensstadje Albina. Uit de gesprekken met de manschappen kwam naar voren dat de militairen geen bevoegdheid hebben om op te treden en niet beschikken over adequate middelen. “Het is haast onmogelijk om iets te doen. Er wordt daarom samengewerkt met de Fransen.”

Suriname had de gezamenlijke patrouilles tijdelijk opgeschort in maart 2019 tot de definitieve afwikkeling van de grenskwestie. Dit, naar aanleiding van acties van de Franse gendarmerie in het grensgebied waarbij bezittingen van burgers, voornamelijk gouddelvers, zijn vernield en in brand zijn gestoken. Sinds vorige week is er een protocol dat de grens regelt.

Het samen optrekken van de Surinaamse en Franse eenheden te water, volgt na overleg tussen commandant Werner Kioe A Sen van de marine met de Fransen, vertelt Mathoera. “Er is een plan samen met vertegenwoordigers van alle diensten gemaakt om de surveillance op te voeren.”

Evenals Mathoera, verwelkomt ook ambassadeur Antoine Joly van Frankrijk de gezamenlijke patrouilles. “Wij zijn zeer verheugd om deze samenwerking te hervatten en wij zullen die uitbreiden over de gehele rivier” geeft Joly in een aparte reactie aan. Vorige week plaatste hij samen met Suriname ambassadeur Harold Kolader, voorzitter van de Nationale Grens Commissie, de handtekening onder een protocol, waarin de grens wordt bepaald vanaf de monding van de Marowijne rivier tot aan de samenvloeiing van de Lawa, Litani en de Marowini.

Volgens de diplomaat moet de hervatting van de samenwerking, vooral ook gezien worden in de strijd tegen de verdere verspreiding van het coronavirus. De twee buurlanden hebben lopende afspraken om gezamenlijk maatregelen te treffen in het belang van de gezondheid en veiligheid van de bevolking aan weerszijden van de grensrivier.

De grensbepaling moet duidelijkheid brengen voor beide legers en politie-eenheden over hun bevoegdheden op de grensrivier. Maar de hervatting verloopt niet probleemloos. Er is ook een tekort aan boten aan de Surinaamse zijde. En, de Surinaamse manschappen zullen nog even moeten vertrouwen op de Fransen voor de vaststelling van de grenslijn.

“Onze mensen hebben geen equipment om de grens vast te stellen. Dat maakt, dat ze afhankelijk zijn van de Fransen”, verduidelijkt de bewindsvrouw. Komende periode zal dit technisch probleem nader worden besproken. Welk equipment  precies nodig is en hoe dat te financieren. Nog dit jaar wil het ministerie ook twee boten aanschaffen voor de grenscontrole.