Een betalingsbalans is een financieel overzicht van alle transacties van een land met het buitenland gedurende een bepaalde periode. Door alle economische activiteiten samen te brengen in een betalingsbalans, ontstaat er een totaaloverzicht over de betalingen aan en uit het buitenland. Normaal gesproken bestaat een betalingsbalans uit drie onderdelen, welke weer verder gesplitst zijn in verschillende deelrekeningen.

Het eerste onderdeel van de betalingsbalans betreft de: handelsbalans of goederenrekening, de dienstenbalans en de inkomensrekening. Deze 3 posten vormen samen de Lopende Rekening op de betalingsbalans. Hierop staan alle transacties die Suriname aangaat met het buitenland en die te maken hebben met productie en inkomen. Het tweede onderdeel van de betalingsbalans betreft de kapitaalrekening, waar alle financiële transacties die Suriname met het buitenland aangaat op terechtkomen. Het derde onderdeel betreft de Goud- en deviezenbalans, oftewel de salderingsrekening. Het saldo (verschil tussen credit en debet) van de lopende rekening plus het saldo van de kapitaalrekening, resulteren in het totale tekort of overschot op de betalingsbalans. Hieruit volgt een afname of toename van de officiële reserves, die bestaan uit de goud- en deviezenvoorraad.

Met depreciatie wordt het loslaten van de vaste bankkoers door de CBvS ten opzichte van belangrijke buitenlandse valuta’s bedoeld. Suriname is een importland en geïmporteerde goederen en diensten worden doorgaans in de valuta van het exporterende land afgerekend. Omdat Suriname zelf niet genoeg buitenlandse valuta verdient, zal de binnenlandse vraag naar buitenlandse valuta altijd groter zijn dan het aanbod. Hierdoor ontstaat er een spanningsveld tussen de SRD en andere buitenlandse valuta’s, waardoor er meer SRD wordt geboden om een Euro of USD te kopen om bijvoorbeeld te kunnen blijven importeren. De vaste geldende bankkoers die de CBvS hanteert voor de USD (7.52) is dan niet meer de juiste marktkoers waartegen er wordt gehandeld. Door deze vaste bankkoers los te laten en conform de marktkoers (vraag en aanbod) vrij te laten bewegen, spreken we van een depreciatie. Een zwevende koers heeft als belangrijkste voordeel dat tekorten of overschotten op een betalingsbalans boekhoudkundig automatisch worden gecorrigeerd. 

In het geval van Suriname lijkt een devaluatie verstandiger, omdat de laatste jaren is gebleken dat vooral het gebrek aan discipline in ons economisch beleid zorgde voor grote tekorten op onze betalingsbalans. Een depreciatie is gunstig als alle fundamentele pijlers van de economie in place zijn (b.v. Industriële ontwikkeling, hoge productiviteit, disciplinair fiscaalbeleid) waardoor de druk op de eigen munt afneemt en de koers zich in een relatief kleine bandbreedte blijft bewegen. Het structureel tekort aan valuta in Suriname, en onze lage productiviteit zorgen voor trage economische groei. Een depreciatie kan voor kleinere landen als Suriname mogelijk voor grote problemen zorgen, omdat de koers veelal door binnenlandse factoren wordt bepaald, zoals een import-economie, weinig export, slecht fiscaal beleid en het bijdrukken van geld om aan binnenlandse verplichtingen te kunnen voldoen. Als de inflatie niet in toom wordt gehouden, kan de zwevende koers een eigen leven gaan leiden bij een verminderde begrotingsdiscipline. Dat kunnen we nu beter vermijden!