Rond de hoogtijdagen waaronder ook 1 juli verschijnen van massamedia manipulatoren prachtige stukken met goede bedoelingen. Als je dat als onwetende lezers tot je neemt, zou je denken “wauw, wat een oprechte en integere bijdragen”. Kijk je naar de trackrecord -de daadwerkelijke handelingen en prestaties- van de personen, dan ontkom je er niet aan te concluderen dat machthebbers er een potje van hebben gemaakt.

Over elf maanden zijn er weer verkiezingen. Nu al lees je veel beloften en goede bedoelingen. Ook van partijen die recentelijk een puinhoop hebben achtergelaten. Opmerkelijk is dat één partij tot speerpunt van haar toekomstig beleid heeft gemaakt: gratie verlenen aan een voortvluchtige moordenaar/partijleider. Positief hieraan is de helderheid die zij geeft. Geen enkele andere partij die met de NDP wil samenwerken kan zeggen dat zij het niet wist. Maar zou je van leiders en partijideologen tot en met de futu-boi’s niet meer reflectie mogen verwachten? Des temeer omdat het beleid dat zij gevoerd heeft steeds ten koste is gegaan van het volk. Zij betaalt het gelag.

Suriname is door linkse hobbyisten onder leiding van die ene persoon eerst in een isolement gestort; vervolgens hebben dubieuze figuren het land tot doorvoerhaven van drugs gemaakt. Die ene persoon en enkele van zijn mati’s hadden een flinke vinger in de “poeder”. De hevige corruptie en ondermijnende criminaliteit is een bijna niet uit te roeien erfenis uit die periode. Toen de boel vast dreigde te lopen moest de economie kunstmatig ondersteund worden met dure leningen; met gegraai in de kasreserve is het volk met aardappel/uien-pakketten en vooral veel feestjes, zoet gehouden. De uitkomst kennen we: een lege kas, geen geld om ambtenaren te betalen en een versnelde overdracht van ’s Landsbestuur volgens de militaire tactiek van “verschroeide aarde”. Hoewel een hele kudde profiteurs daarvoor verantwoordelijk is, is het die ene persoon onder wiens leiding dit zich heeft voltrokken. Eigenlijk zouden al die mensen die verantwoordelijk zijn geweest voor het debacle, publiekelijk op het Onafhankelijkheidsplein vergiffenis moeten vragen aan het volk.

In plaats daarvan doen zelfbenoemde deskundigen ultieme pogingen om het volk weer “modder” in de ogen te gooien. Er wordt geroepen dat een grondige evaluatie is gemaakt van het verlies in 2020. Hier en daar zijn wat fouten gemaakt. Er is gekozen om jongeren politieke scholing te geven. Scholing waarin? Hoe je de gewone man kan paaien met een pakketje? Scholing om vooral jezelf en je mati’s te regelen? Één van de oudgedienden heeft onlangs in een uitgebreid interview een tipje van de paarse sluier opgelicht. De indoctrinatie-machine doet verwoede pogingen om het vuile paarse ondergoed niet buiten te hangen en wil de achterban nog steeds doen geloven dat het gevoerde beleid tot 2020 prima was. Neks-no-fout! En de politieke buikspreker zegt met droge ogen dat het verlenen van gratie hoog in het vaandel van de partij staat. Zouden wij niet wat meer zelfreflectie van deze mensen mogen verwachten met antwoorden op fundamentele vragen relevant voor de toekomst?

Welke toekomstvisie heeft men over Suriname? Hoe denkt men de relatieve stabiliteit die na het opruimen van de paarse puinhopen is bereikt, te kunnen behouden en voort te zetten? Hoe ziet men de rol van Suriname als oil & gas-natie in de Caricom en mondiaal binnen de olieproducerende landen? Hoe denkt men de economie te diversifiëren? Welke beleid wil men voeren om de armoede, criminaliteit en schooluitval omlaag te brengen? Welke visie heeft men over een gezonde ontwikkeling van de bevolking? Wat wordt de human capital strategie voor de komende 25 jaar? Klimaatverandering wordt nu al aan den lijve ervaren. Welke visie heeft de partij daarover?

Het wordt tijd dat politieke partijen zich in een partijprogramma uitspreken over de toekomst van Suriname. Die toekomst hebben de first voters op 25 mei 2025 in eigen hand. Willen deze stemmers kiezen voor het vrijhouden van die ene persoon? En daarmee feitelijk het signaal afgeven dat het in Suriname niet uitmaakt dat je een (veroordeelde) moordenaar, drugscrimineel of ordinaire boef bent die zich verrijkt ten koste van land en volk? Het maakt niet uit want je hoeft toch geen rekenschap af te leggen en blijft ongestraft. Of kiezen de first voters echt voor de toekomst van Suriname en voor leiders met schone handen?
In elk geval staat nu reeds vast dat die ene persoon die het land al 44 jaar in z’n greep houdt de geschiedenis in zal gaan als de veroordeelde en gevluchte leider.

Stanley Ramkhelawan
De auteur schrijft sinds 2014 over human capital ontwikkelingen, politiek-bestuurlijke vraagstukken en innovaties in het publiek domein.