De uitspraak gedaan op 6 december jl. op de Kadermeeting van de NDP in Ocer, heeft veel stof doen opwaaien.

Merendeels is dat ontstaan, daar ik zeer kort de gelegenheid had, om het publiek toe te spreken en mijn boeken die onlangs zijn uitgebracht, de president aan te bieden. Overigens had de vicepresident Ashwin Adhin de boeken al ontvangen. Die zijn één boek voor de jeugd en één voor volwassenen, die dezelfde titel dragen, doch inhoudelijk verschillen: De geheimenis achter het Surinaams volkslied.

Bij het aanbieden van de boeken heb ik tijdens mijn spreekbeurt gezegd: “laat het Surinaams volk sterven voor één man”.

Deze uitspraak heeft voor beroering gezorgd. Met dit artikel wil ik uitleg geven, om misverstanden uit de weg te ruimen:

Nooit zou het mijn bedoeling zijn geweest, dat de burgers letterlijk hun leven voor de president zouden geven. Wel zou ik het Surinaamse volk hebben opgeroepen de president uit liefde naar hem toe, de volle ondersteuning in goede zaken te geven. Immers zegt hij dagelijks: “U hoeft niet van mij te houden, maar ik houd wel van u”.

Dit wil ik gemakshalve vergelijken met een liefdesrelatie tussen een man en een vrouw. Zo kennen wij het fenomeen, dat de geliefden tegen elkaar zeggen “ik sterf voor jou”, maar dat wordt dan ook niet letterlijk bedoeld. Met dit in gedachte, heb ik het Surinaamse volk opgeroepen. Daar valt eenieder onder, maakt niet uit welke partij men aanhangt, of tot welk ras men behoord en welke religie men volgt, etc.

Vanuit mijn eigen geestelijke instelling heb ik toen aangehaald, wat 2000 jaar geleden gebeurd is toen corrupte geestelijke leiders bijeen waren en besloten definitief af te rekenen met Jezus, die steeds populairder werd bij het volk. De hoge Priester Kajafas heeft toen gezegd: ”dat het van belang is dat één mens sterft voor het volk…

De politieke geestelijke leiders, hypocrieten, lafaards en misleiders, waren immers bang dat de Romeinen (de grootmacht) van toen zouden komen en hun de plaats in de maatschappij en hen hun volk zou ontnemen. Daar allen in Jezus vanwege zijn goede werken in Hem begonnen te geloven.

Ik schilder Bouterse niet als Jezus af, doch zie wel parallellen met de situatie van toen en wat er zich nu in ons land aan het voltrekken is. Waar krachten er alles aan willen doen, dit vrij land wederom in handen van het buitenland te brengen. Zo vraag ik me ook af, hoe het kon gebeuren, wat sinds mensen geheugenis nimmer is voorgekomen in de wereld, dat een zittende president is veroordeeld, maar in Suriname wel.

Nu ik deze uitleg heb gegeven, spreek ik de hoop uit, dat de rust in de samenleving zal terugkeren.