Mijn broer sterft 17 uren na aanmelding op SEH...

Op 16 september is mijn oudste broer, Guno John Bonapart, econoom, op zijn 47ste jaardag heengegaan. Op heel nonchalante wijze heb ik mijn sterke broer verloren. Om half 2 in de ochtend meldde hij zich op Spoedeisende Hulp (SEH) van AZP met hevige pijn op de borst. Er wordt gezegd dat hij op zijn beurt moet wachten. Na 10 minuten wachten vraagt hij of hij niet geholpen kan worden…nee, hij moet op zijn beurt wachten. Na 20 minuten gaat hij weer vragen om geholpen te worden, …nee, hij moet op zijn beurt wachten.

Na een half uur zonder gezien te zijn door een arts en de steeds ondraaglijker wordende pijn, zijn ze hulp gaan zoeken bij de SEH van RKZ. Daar is hij wel meteen geholpen. Er zijn wat onderzoeken gedaan en een ECG gemaakt van zijn hart. De Filipijnse arts vond het nodig hem op te nemen, maar hij zou voorlopig ondergebracht worden in het Zorghotel, vanwege een tekort aan bedden in RKZ. Jammer genoeg was deze Filipijnse arts niet capabel genoeg om het ECG te beoordelen, want hij werd als zogenaamde stabiele patiënt met maagklachten, in het Zorghotel geplaatst, waar er geen specialisten aanwezig zijn. Zijn ECG is dus niet door een internist of cardioloog gezien. Om half 11 ‘s morgens vraag ik wat de resultaten hebben uitgewezen en het antwoord was: wij wachten op de internist. Intussen bleef hij die ondraaglijke pijn behouden en hadden ze hem volgestopt met pijnstillers die hem versuften.

Het Zorghotel is geen ziekenhuis. Wanneer ik om 5 uur ‘s middags terugga, krijg ik te horen dat mijn broer nu zal worden overgebracht met de ambulance naar AZP, omdat er waarschijnlijk iets is met zijn hart en het RKZ niet beschikt over een cardioloog. Pas tegen die tijd had men weer een ECG gemaakt en de lang verwachte internist dit laten beoordelen. Hoeveel uren zijn we niet verder? Meer dan 14 uren sinds hij zich had aangemeld bij het AZP, die ochtend.

In AZP aangekomen, rond 7 uur ‘s avonds bleek dat mijn broer sinds de ochtend een hartinfarct heeft gehad en dat het heel veel schade had aangericht, omdat hij te lang is gebleven zonder behandeling. Dokter Pickering, de cardioloog, zei mij toen dat hij zou opereren, dotteren, maar dat de kans op een goede afloop, heel klein was. Het was intussen al 8 uur ‘s avonds. Weer 3 uren verder, sinds de conclusie van Zorghotel. Ik heb naast mijn grote broer zijn bed gestaan tot aan de operatiekamer. Ik ben samen met mijn neef Glen buiten op de bank voor de operatiekamer blijven zitten en wachten. Na een half uur zag ik de cardioloog buitenkomen, die mij deze vreselijke woorden zei: 'Uw broer heeft het niet gehaald, de schade was te groot. Zijn infarct is te lang onbehandeld gebleven'.

Guno was de spil van het gezin, onze grote broer, onze vader, ons toeverlaat. Hij die steeds weer klaarstond om anderen te helpen en in het bijzonder zijn zieke moeder en broertjes en zusjes. God whyyyyyyyyyyyyyyy? Deze pijn is ondraaglijk. Mijn sterke broer was nooit eerder ziek geweest. We hebben daarom niet aan een hartprobleem gedacht, anders hadden we onze connecties in de medische wereld wel ingeschakeld voor een betere behandeling. Maar ja, we zijn leken. Het zijn toch de deskundigen die de diagnose moeten stellen? Hij is niet thuisgebleven! HIJ HEEFT OP TIJD HULP GEZOCHT. Op zijn verjaardag heeft hij zijn huis om half 2 in de ochtend verlaten en nooit meer teruggekeerd naar huis. 17 UREN NA ZIJN AANMELDING IN HET ZORGSYSTEEM IS HIJ OVERLEDEN. In drie zorginstellingen is hij geweest en toch! Een vraag voor SEH van AZP: Welke gevallen worden als spoedeisende gevallen behandeld? Niet iemand met pijn op de borst?? Wie dan wel?? Dit moest echt van mijn hart, omdat ik moeilijk kan verwerken dat mijn broer niet meer is. Wij maakten ons op om zijn jaardag, 16 september, met hem te vieren en op die dag verlaat hij ons.
RIP mijn alles, mijn lieve, grote broer! De Here hebbe jouw ziel.
SEH van AZP en RKZ: bedankt voor dit grote leed dat jullie de familie hebben aangedaan!

Lianda Bonapart (zus overledene)