Column: Wat een luxe!
17 Nov 2022, 00:59
foto
Foto: luxeblowdrybar.com


Eens in de zoveel jaren krijgen spelers de gelegenheid om mee te doen aan het grootste voetbalevenement ter wereld: het Wereldkampioenschap voetbal (W.K.). Voetballers in landen met een goede voetbalorganisatie en adequate lange termijn investeringen, kunnen mits zij erin slagen om blessurevrij te blijven, zich verheugen op dit voetbalfeest. In veel landen zijn spelers geruime tijd in de spanning om te vernemen als ze uiteindelijk geselecteerd zijn door de bondscoach. Echter zijn er ook spelers voor wie een oproep vrijwel zeker is, niet zozeer vanwege hun kwaliteiten, maar meer nog omdat het land een beperkt aantal spelers heeft dat op het gewenste niveau kan meedingen. Helaas heb je ook de groep die het feest mist, vanwege favoritisme van de coach. Dan heb je ook nog de groep voetballers die ondanks hun talenten, schitteren van afwezigheid, omdat hun land niet over voldoende spelers beschikt om zich te kwalificeren. Er zijn ook voetballers die heel goed zijn, maar op hun positie andere uitzonderlijke talenten voor zich moeten dulden en zo de boot missen. Tenslotte heb je ook een groot aantal voetballers dat, hoewel ze op het hoogste niveau acteren met hun club, niet worden opgeroepen omdat ze door de keuzeheer te licht bevonden zijn.

Veel Braziliaanse, Argentijnse en voetballers uit grote Europese landen die met hun club op het hoogste niveau acteren, behoren tot de laatste groep. De zuiderburen hebben op dit stuk duidelijk een luxeprobleem.  Er zijn voldoende landen die zouden wensen te kunnen beschikken over zulke getalenteerde voetballers die door opeenvolgende Braziliaanse bondscoaches worden genegeerd. De miljoenenbevolking van de Zuid-Amerikaanse voetbalgrootmacht, leent zich ervoor om een ongekend grootschalig voetbalprogramma uit te voeren, dat resulteert in een constante aanwas van talentvolle voetballers. Alle actoren (bondsbestuur, clubs, trainers, voetballers, sponsoren, publiek etc.) zijn zich ervan bewust dat prestaties niet uit de lucht komen vallen en ook niet het resultaat zijn van ad hoc beleid. Suriname doet er goed aan om niet alleen maar in de keuken te kijken van de buren, maar ook om de verkregen informatie, zij het vanwege de kleinschaligheid, aangepast toe te passen. Natuurlijk is het voormalige moederland vanwege de taal, cultuur etc. vaak genoeg de eerste optie, maar Brazilië zou mijn inziens en serieuze partner kunnen zijn bij de ontwikkeling van ons voetbal.

De moederorganisatie hier te lande moet serieus overwegen om meer te halen uit het nabuurschap met het beste voetballand ter wereld. Naast de KNVB als opleidingspartner, zou het bestuur ook in zee kunnen gaan met de Braziliaanse bond om vooral coaches op te leiden. Surinaamse clubs zouden met expertise van de buren, voetbalscholen kunnen opzetten in alle  districten en netwerken om spelers te loodsen naar clubs die uitkomen in competities in de Conmebol landen. Door zoveel mogelijk spelers op te leiden binnen een lange termijn ontwikkelingsplan, zal Natio in de toekomst kunnen beschikken over voldoende spelers op een aanvaardbaar niveau.

Natuurlijk zal Suriname zich gezien de kleinschaligheid van de bevolking, nooit de luxe van Brazilië en anderen kunnen permitteren, maar een andere aanpak is wel noodzakelijk om een constante aanwas voor Natio te kunnen garanderen. Het hoeft geen betoog dat het voetbalprogramma van de zuiderburen werkt, want overal ter wereld staat men te springen om Braziliaanse voetballers in te lijven. De SVB moet een plan uitwerken om mee te kunnen liften, waardoor spelers gaan beseffen dat het enkel beschikken over de nationaliteit of een sportpaspoort hebben, geen garantie biedt om geselecteerd te worden, maar dat ze zich steeds moeten verbeteren. Dat is namelijk de keiharde realiteit waarmee enkele grote namen in de voetballerij geconfronteerd worden en zodoende noodgedwongen vanaf de zijlijn moeten toekijken.


Mireille Hoepel
Advertenties