Column: Borrelpraat no. 738

“En heren van de zuipkring, wat zijn jullie items van de afgelopen week? Marlon, onze jongere vriend in ons midden, jij eerst.”
“Drank u wel, voorzitter, ik bedoel dank u…”
“Freudiaanse verspreking, zie waar hij aan dacht.”
“Ach, gezeur. Mijn item: de Groene Partij in congres bijeen beslist dat zij nog niet uit de kawolasie stapt, ondanks koehandelsaanbiedingen zoals een ambassadeurspost in Zwitserland en wat plaatsten in RvC’s.”
“Zie hier weer eens hoe je de ontevredenen in de kowilessie bevredigt: niet met daadwerkelijke beleidsombuiging, maar met leuke posities van staat.”
“Gelukkig heeft Toffe Greg geweigerd.”
“Ik had Financien geëist.”
“Dan had je onze MvA, Minister van Allezaken, brodeloos gemaakt.”
“Op het moment dat ‘ze’ in het prille begin het ministerie van Oil and Gas  tegen de afspraken in aan Bravo & Co hadden gegeven, moest Greg uit de kewolissie zijn gestapt. Waar ga je straks eruit stappen? Al twee jaren doe je braaf mee aan dat patjapatja-beleid.”
“Of ga je wachten totdat die koers een op veertig is en er een hongeroproer uitbreekt?"
“Waar is Brave Bravoe nu met zijn vuist op tafel? Die koers is al boven de dertig.”
“En wat is jouw issue van de week, beste Ron?”
“Ditzelfde ding: dat die koers blijft stijgen, ik bedoel dus dat de waardedaling van de SRD maar doorgaat en dat daardoor de prijzen maar blijven stijgen.”
“Klopt, en dat terwijl die hele Platformse vloer of Vloerformse Plat voor Koersstabilisatie al een week bezig is te platformen, zonder enige bruikbare beslissing. Wat een waardeloos praat-maar-raak platvormig gedoe.”
“Had jij gedacht dat gepraat alleen de waarde van ons geld tenminste stabiel gaat kunnen houden?”
“Nee, zo stom ben ik echt niet, maar de eerste maatregelen hadden  de afgelopen week al genomen moeten worden.”
“Noem dan eens de belangrijkste maatregel, volgens jou, als jij zo geweldig bent.”
“Eerste maatregel: de cambio’s mogen alleen geld wisselen van toeristen, dat staat toch in hun vergunning? Dat is toch een cambio?”
“Klopt, maar hier wordt al tientallen jaren gedoogd dat de cambio’s een soort van verkapte bank zijn waar internationale bancaire regels tegen witwassen met de voeten betreden worden.”
“Is dat willen we toch? Want dat houdt toch onze ware economie, die informele economie, in stand? Dan ga je die cambio's ernstig beperken? Yu law noh?”
“Maar zie het gevolg, die koers is al boven de dertig. De dokter zegt je om te stoppen met roken, want je hoest al bloederig slijm, maar je wil niet, want je bent verslaafd aan die sigaret. Dan rook maar door totdat je tijdens je crematie voor het laatst flink zal roken.”  
“En dat ding van die OMO’s begrijp ik niet. Die Banken zetten hun Surinaams geld bij de Centrale Bank en krijgen daar een fikse rente voor terug. Dat is puru n’a bruku, weri n’a bruku. Zo haal je toch geen overtollig Surinaams geld uit de roulatie?”
”Klopt helemaal, maar wat ik begrepen heb, betaalt de CBvS die rente op die cash-SRD van de banken niet cash uit, maar schrijft het digitaal bij, bij hun tegoed.”
“Wacht eens even, als dat zo is, wordt een flink deel van het cash Surinaams geld in giraal geld omgezet? Dat is niet slecht, maar niemand heeft me dat verteld.”
“Komt ervan als je tijdens ‘de les’ niet oplet.”
“En Krish, wat is jouw item van de week?”
“Mijn item? Een steenrijke Engelse coolieman, gesteund door zijn nog rijkere echtgenote is premier van Engeland geworden.”
“Ja, en meteen hoor je allerlei issues en twijfels onder de witte Engelsen.”
“Als je niet oppast trekt deze bruine Engelsman met Indiase roots de scheve Engelse kar wel recht. Coolieman sab wroko nanga moni. In ieder geval koop je hem niet om met zeg maar tienduizend pound Sterling. Misschien neemt hij de telefoon pas op bij 1 miljoen pound.”
“En het maakt geen fluit uit of je bruin, zwart, blank of geel bent, dat is maar een laagje meer of minder pigment in je huid. Of dat je Hindoe, moslim, christen of voor mijn part ‘Karjokwelih’ bent, je moet je job goed doen, punt uit.”
“Of kijk je wel wat voor huidskleur of religie die chirurg heeft die jou aan je hartkleppen moet opereren?”
 “En Jules, wat is jouw item? De presidentsverkiezingen in Brazilië.”
“Ach, ja en nee, twee uitersten die met zovele belofte en goede voornemens. gewoon één pot nat. Nee, ik kijk meer naar onze komende verkiezingen. Het wordt weer eens stuivertje verwisselen, nu tussen ABOP, VHP en NDP. De rest mag het vergeten of moet met een van dezen samensmelten.”
“Dat zeg jij! Maar wattebout het initiatief van Zuster-geld, onze Sa-poen?”
“Goeie zaak, een soort alternatief blok van buiten-parlementaire partijen die dus binnen willen komen.”
“Moet er zijn, zeker in Paramaribo, maar ga eens Hok, Cassie, Castillo, Alfaisie, Ryme en Zustergeld zelve  onder één noemer brengen! Onder welke naam gaan ze de verkiezingen in en wie wordt lijsttrekker? Dan yo syi feti e broko onderling.”
“Toch valt het te proberen. Of willen we weer eens Stim Slemmen en daarna lijdzaam toekijken hoe ‘De Grote Populistische Drie, de GPD, een of andere on-pluise figuur tot president bombarderen?”
“Echt niet, dan gaan we weer 5 jaren klagen, met vlagen en blagen, dat we moe zijn, huilen om die stijgende prijzen, terwijl een kleine groep zich weer eens verschrikkelijk verrijkt en de schuld op alles en iedereen schuift, behalve op zichzelf?”
“Efu na dati wi wani, dan n’a dati un sa kisi.”
"Als Lonnie president wordt, vertrek ik uit dit land.”
“You free to go, maar denk je dat welke drollige figuur aan de macht mij zal doen vertrekken uit dit overigens mooie en gezegend land?”
“Ben ik eens. Niemand gun ik die eer.”
“Zoals Marcel de Bruin in zijn strijdgedicht zegt: ‘Geef dit land toch niet over, sta recht, kerf de etter uit uw wonden en vecht.”
“Hebben we niet al genoeg gevecht om ons heen? Ik zou eerder zingen: ‘ Mi kondre tru, mi lobi yu.”
“Jaaah, daar proost ik op. Proost.”

Rappa