Lood om oud ijzer en chantage
03 May 2022, 08:38
foto


Samenwerking tussen partijen is een kwestie van vertrouwen en dient vooral op gemeenschappelijke belangen te zijn gericht. Echter, in haast elke combinatie of samenwerkingsverband gaat het wederzijds vertrouwen het eerst onderuit en ontaarden meningsverschillen al gauw in wantrouwen.

Politiek Suriname kent, zoals bekend, een veelbewogen verleden aan samenwerkingsverbanden. Zo waren er, volgens de heer Ronnie Brunswijk, in de toenmalige coalitie, gevormd tussen de Mega Combinatie, A Combinatie en de PL, vaker problemen; hij zou de PL-voorzitter nog gewaarschuwd hebben om op te houden met zijn chantage, omdat er toen sprake was van een andere regering, dan die van het Nieuw Front.

Het is algemeen bekend, dat enkele politieke leiders, maar vooral Paul Somohardjo (onze Somo), zeer gedreven zijn in het chanteren van anderen. Dit heeft Somo vaker gedaan, vooral tijdens de regeerperiode van het NF, waarbij ex-president R. Venetiaan van alles en nog wat van hem accepteerde. Bij ex-president D.D. Bouterse had Somo minder geluk, want hij en de PL werden de laan uitgestuurd.

Frappant is dat de Oranje partij, met meer dan 115.000 stemmen en liefst 20 zetels, in de huidige regering behoorlijk in zwijgen is gehuld. De algemene indruk is, dat juist de grootste partij van de zittende coalitie zich als het ware laat gijzelen, door de ABOP/PL, uit angst dat er anders een regeringscrisis ontstaat. Kennelijk heeft de voorzitter van de grootste politieke organisatie, zich laten misleiden dan wel op een dwaalspoor laten brengen door vooral verkeerde, ondeskundige en incompetente adviseurs.

De retorische vraag, die thans rijst, is of de onderhandelaars van de Oranje partij destijds te haastig en mogelijk ondoordacht zijn tegemoet gekomen aan de velen wensen van de ABOP, omwille van het presidentschap. De VHP kon uiteraard ook de andere kant zijn opgegaan, maar de droom en wens om het presidentschap binnen te halen, heeft kennelijk zwaarder gewogen, dan het algemeen- en landsbelang! Juist deze, voor nu onomkeerbare keuzes, hebben geresulteerd in de huidige situatie waarin het land is beland; echter, als de regeringspartijen alsnog met een degelijke ontwikkelingsvisie, met een scherp en gedegen actieplan, komen, is er nog redding mogelijk en zal het getij ten goede kunnen keren in Suriname.

Wel zal het dan dringend geboden zijn, dat alle ministers, met meer daadkracht en toewijding, te werk gaan. Ministers, die achterlopen, moeten alsnog bedankt worden; het is immers  overduidelijk welke ministers slecht presteren en zonder meer vervangen moeten worden. De schijven moeten echter niet omwille van het reshufflen worden verplaatst, maar vooral uit oogpunt van efficiency en effectiviteit. Uiteraard zal er onder geen beding sprake mogen zijn van “lood om oud ijzer”; zie voor een beter begrip, mijn artikel van 16 april 2022 getiteld Reshufflen of de laan uitsturen?.

Wippositie en chantage
Ons land kent een politiek verleden, waarbij meerdere partijen vaak zijn overgegaan tot het willens en wetens innemen van een wippositie, om zo de grootste partij, met de meeste zetels, onder druk te zetten, met als doel eigen partijbelangen behartigd te krijgen en in onevenredige mate hoge posities toegewezen te krijgen; ook anno 2022, blijkt deze attitude grotendeels ongewijzigd te zijn gebleven. Dit verklaart dan ook de laatste ontwikkelingen, betreffende de door de president aangekondigde reshuffling, waarnaar de samenleving hoopvol had uitgekeken; vooralsnog kan met recht van een fiasco worden gesproken en mag de samenleving gissen waarom falende ministers vanuit de andere regeringspartijen niet zijn gereshuffled. Overigens behoeft het geen nader betoog, waarom voornoemde ontwikkelingen en het uitblijven van officiële informatie daarover in tal van geruchten hebben geresulteerd; getuigt dit soms wederom van chantage of onmacht?

De topminister, Albert Ramdin, de woordvoerder van de president, Alven Roosveld, en zelfs de president hadden publiekelijk kenbaar gemaakt dat de finale evaluatiegesprekken, in de coalitietop en met alle ministers, reeds waren gevoerd. Ook het DNA-lid, Mahinder Jogi, had er een schepje bovenop gedaan, door te verklaren dat tenminste vier VHP- ministers vervangen moesten worden. Waarschijnlijk heeft de ABOP-leider er een stokje voor gestoken, door stoere taal te gebruiken en snoeihard te stellen, dat hij pas na twee jaar regeren wil overgaan tot een eventuele evaluatie en zo nodig reshufflen; alles wijst erop dat hij zijn zin heeft gekregen.

We zijn benieuwd of het staatshoofd, komende uit de partij met de meeste zetels, de guts heeft om daadwerkelijk over te gaan tot het vervangen van de zwakste schakels in zijn kabinet. Kennelijk is de huid verkocht, vóórdat men de beer heeft geschoten!

Roy Harpal


Advertenties