Het valt toe te juichen dat de Surinaamse Voetbal Bond na een lange periode van inactiviteit eindelijk de bal weer aan het rollen brengt met een warming-up toernooi. Ploegen krijgen zo de gelegenheid om geleidelijk aan weer de draad op te pakken. Er is namelijk sedert maart 2020 niet meer in competitieverband gevoetbald. Aan de ene kant is het jammer dat niet alle ploegen meedoen aan deze warming-up. Echter valt er wel wat te zeggen voor het argument dat bepaalde verenigingen hebben aangedragen om niet te participeren aan dit toernooi. De afwezigheid van vaccinatie-bereidheid bij Surinamers en in casu bij de voetballers, heeft tot gevolg dat niet eens een kwart van de geregistreerde clubs participeert aan het toernooi, waardoor de bond het beoogde doel, zal missen. Een andere reden waarom dit initiatief van de moederorganisatie niet het gewenste resultaat zal opleveren, is gelegen in het feit dat een aantal topsectie verenigingen schittert van afwezigheid. Van het geringe aantal verenigingen dat wel participeert aan dit toernooi, opereert minder dan de helft in de hoogste divisie.

Dit warming-up toernooi is dus geenszins een graadmeter voor het niveau van het spel en of de vorm waarin de spelers steken. Dit toernooi is geheel conform de naam, niet minder dan een voorloper van de competitie die hopelijk binnenkort van start zal gaan. Een eclatante overwinning van de regerend landskampioen op een lagere divisionist is dus geen reden om warm van te worden. De landskampioen is dit jaar nog in actie gekomen tijdens de Caribische clubkampioenschappen en daarna nog in september in Concacaf verband, terwijl de overige participanten ruim anderhalf jaar niet hebben gevoetbald. Een ruime overwinning behalen is dus geen huzarenstuk, maar slechts een formaliteit.

Het bestuur van de SVB heeft zich weer eens van haar krenterige zijde laten zien door een zeer geringe prijzenpot ter beschikking te stellen. In deze tijd waarbij de kosten voor de geringste dienst ongekend hoog zijn, vormt vooral het transport een groot deel van de uitgaven van ploegen die vanuit de districten komen. Een prijzenpot van SRD 6000,- is niet te rijmen met het hoge kostenplaatje dat gekoppeld is aan de bedrijfsvoering van een voetbalvereniging. Velen zijn de mening toegedaan dat het bestuur weer eens met minimale investering, maximaal succes wil bereiken. Slechts verenigingen die kunnen bogen op meerdere bronnen van inkomsten, kunnen zich in deze tijd staande houden. Is het bestuur zo naïef dat ze werkelijk meent dat de prijzenpot, gezien de huidige economische situatie, toereikend is? Of steekt de krenterige aard van dit bestuur weer eens de kop op?

Om de kosten te drukken hebben verschillende clubs gedurende het afgelopen anderhalf jaar, alle activiteiten stop gezet. Als gevolg hiervan kregen de meeste spelers ook niet meer uitbetaald. Doordat er zo lang geen inkomsten zijn geweest voor de clubs en dien ten gevolge ook niet voor spelers, zijn enkele van hen uitgeweken naar een andere manier om in hun onderhoud te kunnen voorzien. Het is zeer de vraag hoeveel verenigingen nog in tact zijn gebleven qua spelersaantal en technische staf. Het bestuur doet er goed aan om deze zaken grondig uit te zoeken en in te spelen op eventuele probleemsituaties die boven zullen komen drijven. Hoewel het afwerken van een warming-up toernooi blijk geeft van goede wil zijdens het bestuur, vereisen andere zaken ook aandacht, voordat er weer een aanvang gemaakt kan worden met voetballen hier te lande.

Mireille Hoepel