Suriname is met ruim een half miljoen inwoners nogal klein in omvang om grote projecten te kunnen uitvoeren. Gezien de grote verscheidenheid aan takken van sport, kost het nogal wat moeite om genoeg mensen te enthousiasmeren om een bepaalde tak van sport te gaan beoefenen. Vanwege de grote investeringen die vrij continu gepleegd worden door de wereldvoetbalbond FIFA, lijken de meeste inwoners te neigen naar voetbal. Er wordt wereldwijd miljoenen gepompt in de voetbalindustrie, om de voetbalsport te ontwikkelen en ook qua marketing wordt niets aan het toeval overgelaten om deze tak van sport onder de aandacht te brengen van de wereldbevolking. Suriname is op dit stuk dus geen uitzondering. Het aanbod van voetbal en voetbalgerelateerde programma's op de televisie, getuigt van een agressieve mediacampagne om u tegen te zeggen. Ook de nationale basketbal associatie van Amerika (NBA) beseft dat een doelgerichte mediacampagne de interesse van de wereldbevolking in die sport, zal laten toenemen, met op termijn meer inkomsten. Deze aanpak heeft vruchten afgeworpen, want in de meeste derdewereldlanden zien jongeren voetbal en basketbal als de manier om aan armoede te ontsnappen.

In kleine landen als Suriname waarbij het zelf produceren van televisieprogramma's, uit den boze schijnt te zijn, gaat het de lokale bestuurders er erg gemakkelijk af. Zonder zelf ook maar iets te doen op het gebied van promotie, liften ze mee met de inspanningen van de FIFA en NBA. Alle grote evenementen krijgen ruim voor de aanvang van -en vooral gedurende- het toernooi, veel publiciteit via televisie, radio en tegenwoordig social media, waardoor velen bewust of onbewust, hoe dan ook toch wat meekrijgen van die sport. Overkoepelende organisaties die minder uit te geven hebben en qua marketing niet zo groots uitpakken, zijn hierdoor in het nadeel. Hoewel het prettig is om dagelijks te genieten van hoogstaand voetbal en basketbal, heeft deze gang van zaken net als elke medaille, ook een keerzijde. Door het gebrek aan eigen producties worden de lokale beoefenaars van deze sporten, niet of nauwelijks belicht. Behalve de bekendheid die sporters verwerven door ze voor het voetlicht te plaatsen, zorgt de publiciteit, net als reclame ook ervoor dat er een zekere interesse ontstaat bij het publiek. Hoewel lokale producties nogal wat kosten, moeten de bonden ervoor zorgen dat het publiek tenminste weet welke sporters de ambassadeurs zijn, waardoor er betrokkenheid ontstaat.

Ik heb het in deze bespreking gehad over de twee grootste takken van sport, maar het is over de hele linie zo dat er van bondswege niets gedaan wordt om de sport te promoten. Het is intriest dat de bonden zelf ook zo weinig initiatief nemen om bekendheid te geven aan hun sport. Was het vroeger zo dat er naast de traditionele media weinig tot geen mogelijkheden waren om zichtbaar te zijn, thans zijn er door het wereldwijd gebruik van social media mogelijkheden te over om bekendheid te geven aan activiteiten. Echter maken verenigingen en bonden te weinig gebruik van deze nieuwe media, met als gevolg dat het grotere publiek moeite heeft om aan informatie te komen over die tak van sport in zijn algemeenheid en of de sporters en bestuurders.

Het is jammerlijk dat er niet voldoende betrokkenheid schijnt te zijn bij de bestuurders om te concurreren om de gunst van het publiek. Het onderhouden van een website is voor vele verenigingen en ook bonden, blijkbaar een brug te ver. Kijkend naar buitenlandse organisaties, dan valt op dat die niets aan het toeval overlaten om de aandacht van het grotere publiek te trekken. Websites met fanpages om de betrokkenheid van het publiek te vergroten, applicaties om nieuws uit de eerste hand te ontvangen en mee te doen met promotie-activiteiten, social media kanalen om mee praten of een eigen Youtubekanaal, zijn allemaal mogelijkheden om het publiek erbij te betrekken. Zelfs vanuit het buitenland zou je kunnen meedoen met enkele van die activiteiten. Natuurlijk begrijp ik ook wel dat verenigingen hier te lande nog niet zo ver zijn om dit alles te implementeren, maar kijk ik reikhalzend uit naar wat innovatieve ideeën, waardoor sport in Suriname ook gaat leven. Maak een goed gebruik van social media door het publiek te informeren wie er allemaal aan sport doet, wat de vorderingen zijn, wat er nodig is om die sport te beoefenen enz. Door actief en informatief te zijn kunnen mensen geïnteresseerd raken en een beoefenaar of ondersteuner worden van die tak van sport. Laten we met ons allen ervoor zorgen dat sport hier te lande de huidige troosteloze uitstraling gauw inruilt voor een aantrekkelijke activiteit waar het grotere publiek zich betrokken bij voelt.

Mireille Hoepel