Column: Politieke Borrelpraat 674

“Nou, die Ed-Nelly uit DNA heeft behoorlijk de wind van voren, van achteren, van onderen, van overal gehad.”
“Ai, ze hebben haar voor alles en nog wat uitgescholden op Fiesj Boek.”
“Beslist niet netjes, maar dat komt ervan. Eerst doe je mensen geloven dat je hart bij het pinarende volk is, want je bekritiseert de verhoging van de Omzetbelasting op niet mis te verstane wijze in onze Nationale A-Sem-Lei.”
“Vooral vanuit de coalitie of beter de ‘ca-wo-lasi’, is het óf zwijgend alles slikken van de regering, óf blaffend en wraffend alles rechtpraten wat krom is.”
“En het eigen falen maar steeds simplistisch op de vorige plunderbende afschuiven. Makkelijk toch? Is nie wij, is sullie.”
“Klopt, en als het op stemmen aankomt, is het: Jawohl Her Voorzitter, yes master blaster, ik stem zoals u wil…. Eeh, krijg ik nog een koekje?”
“Nou, beste Ron, niet zo cynisch, want bij de vorige club was het precies zo.”
“Weet ik, daarom heb ik op deze club gestemd, hopende op verandering. En zie…”
“Maar nadat Ed-Nelly van alle kanten bekritiseerd en ‘bekrasitaard’ was, kwam haar uitmuntend argument waarom ze toch vóór de verhoging van de OB had gestemd: de minister van Financiën had haar overtuigd.”
“Ten minste was vele jaren terug een andere Vrouwe uit de Groene Tuin eerlijk waarom ze vóór had gestemd, terwijl ze eerst terechte kritiek had op de kandidaat-voorzitter van DNA.”
“Waarom had zij toen vóór gestemd ondanks haar kritiek?”
“Ze zei: dat was omdat ik mij heb gehouden aan de partijdiscipline.”
“Nou, dat was tenminste een eerlijk antwoord, petje af.”
“Neem ook die Tigri Barba: groot misbaar en kritiek op de eigen coalitie, maar als het op stemmen aankomt, dokt de tandeloze Tijgerbaard en hij verdwijnt uit ’s lands vergaderzaal.”
“De coalitie zit vol dokkers; ze vormen de dokkersclub. Eerst luid ‘kwaak-kwaak’ kwaken, en als het op stemmen aankomt, is het: kwek-kwek-vogeltje-bekje.”
“Niet zeuren, Ron. Wij hebben op hen gestemd, wij hebben ze daar gezet en nu moeten we maar de gevolgen van ons stemgedrag tot 2025 dragen.”
“Ben ik met meester eens, en kom me niet zeggen dat er geen andere keuze was. Er waren in de stad zeker genoeg ervaren, maar geen ja-knikkende kandidaten en een paar actieve nieuwelingen beschikbaar om op te stemmen.”
“Maar nee, we wilden mensen met ‘ervaring’, dus vol streken, vol misleidingen, en zo stemden we slim no moer en zie: we tilden de olifant met bengelend aanhangsel over het paard.”
“Hawg, Rode Bizon zegt: niet alleen de witte man, maar ook de bruine en de zwarte man praten met gespleten tong. Hawg, geef me nog een shot vuurwater.”
“Rode Bizon moet minder vuurwater drinken, zeker morgen op de lockdown-slokdown Dag der Inheemsen, hawg, Schichtig Paard heeft gesproken.”
“Nou, vanuit de vakbeweging proef ik een nieuwe wind die waait, net zoals in 1972-1973 toen de vakbeweging ook massaal in opstand kwam tegen een regering met eenzelfde soort signatuur als deze.”
“Toen hadden ze genoeg traangas om te schieten op ons, studenten, die de acties ondersteunden van de stakende douaniers, verpleegsters en leerkrachten.”
“Nu gaan ze hun voorraad aanvullen; die is om te oefenen.”
“Nou, die goed uitziende, welbespraakte dame met die boeroe-familienaam kwam ferm en flink om de hoek kijken als spreekbuis van onze nieuwste vakbondsclub, getiteld: één staat op zes. Originele naam: 1:6.”
“Nou, inderdaad, recht voor z’n raap, maar het werd op den duur wel een beetje te lang.”
“Is een nationale gwenti. We schuwen kort en krachtig, we omarmen langabere met ettelijke herhalingen. We zien microfoons en camera’s en we babbelen er maar op los.”
“Maar de grootste zwakte van 1:6 vond ik: ze zijn tegen dit, tegen dat, tegen IMF, tegen family and friends, tegen zus en zo; zeven punten, maar wat is hun bruikbaar alternatief om uit deze failliete boedel te komen?”
“Klopt. Prijzen moeten omlaag, maar hoe krijg je dat gedaan, als de machtige importeurs al tegen de hoge koers hebben geïmporteerd en aan duizenden winkels hebben doorverkocht?”
“En hoe schaf je nu opeens de bevoordeling van family and friends af, terwijl dit sinds de vorige eeuw het fundament is, de kurk is waarop het politiek bedrijf in ons land drijft.”
“Dus meester, u ziet die zeven punten van die nieuwe, ferme en kritische vakbondsbeweging 1:6 als loze beloften of een goedkope manier om van de ontevreden ambtenaren gebruik te maken om vakbondsmacht te verwerven?”
“Helaas, daar lijkt het op, want het is voor mij nu al duidelijk dat zij, dus 1:6, deze eisen niet zal kunnen waarmaken. Zelfs Lil’Indjen kon zijn breed geschreeuwde belofte: ‘M’o sakaaaaah koers’ niet waarmaken.”
“Klopt! En ze stellen de regering meteen een ultimatum, zo van: ontvang ons, willig onze eisen in, anders…”
“Terwijl diezelfde overheid jouw werkgever is. Jullie hebben elkaar nodig ten behoeve van ons, we the starving people.”
“Niet zo dramatisch, Ron.”
“Ik zou 1:6 eerder het advies geven om met die twee vechtende senioren, die Misman en dat Hoge Hart, te gaan praten om de gelederen te sluiten.”
“Maar als die niet willen meewerken?”
“Dan wordt het voor de CLO: Verdeeld zal gij verder afglijden en ons, werkenden en gepensioneerden, meesleuren in uw val.”
“Kijk hoe dat gekibbel binnen de Voetbalbond, dat skopu blaka bal heen en weer, onze voetballerij neerhaalt.”
“Dan geef ik alle grani aan onze deelnemers aan de Olympische Spelen die ondanks alle problemen veelal op eigen kracht goed hun best hebben gedaan en waarbij onze fietser Jaïr bijna brons binnen haalde.”
“Daarom vind ik de boodschap van onze president in dezen zeer bemoedigend. Al is er politiek bij, so what. Goed zo Chan, nog meer van zulke eerlijke en opbeurende boodschappen.”
“Ja, om die bita en die sjwa van al die prijs- en belastingverhogingen een beetje door te spoelen. Want we zullen door de zure appel heen moeten bijten. Tra fas’ no de.”
“Daarom, een rondje op Jaïr en onze overige Olympische helden. Julie hebben je best gedaan. Un’lob’unu. Proost.”
“Yeah, proost!”

Rappa