De zittende president is bijna een jaar aan de macht, nadat zijn partij, de VHP, de verkiezing van 25 mei 2020 had gewonnen met 20 zetels. Om een stabiele regering te vormen, is een samenwerking aangegaan met de ABOP, NPS en PL. De NDP en de BEP werden verwezen naar de oppositiebanken. De verwachtingen van het volk was groot. Er was hoop, alles zou beter gaan. Geen nepotisme en vriendjespolitiek.
De economische malaise zou men een halt toeroepen. Het corruptie faciliterend beleid van de vorige regering zou plaatsmaken voor prudent beleid. Geen devaluatie van onze munt en het IMF was niet nodig. Geen voedselpakket, want dat maakt het volk tot bedelaar. Democratie en rechtsstaat, vrijheid van meningsuiting en persvrijheid zouden de boventoon voeren. Samen zouden wij dit land opbouwen ongeacht ras, kleur, godsdienst of politieke opvattingen.
De veiligheid van de burgers en de volksgezondheid zouden extra aandacht genieten. Het vorig Covid-management team zou plaatsmaken voor een dreamteam, dat het beter zou doen. Het bedrijfsleven, de kleine ondernemers, de particulieren en de landbouwers zouden tegemoet gekomen worden. Kortom, Suriname stond aan de vooravond van ontwikkeling en welvaart. Dat hebben Chan en zijn regeerteam ons beloofd.
Maar na bijna een jaar regering Santokhi/Brunswijk is hetzelfde volk dat in hoerastemming was, er bekaaid van afgekomen. Menigeen geeft openlijk en publiekelijk, zonder vrees, uiting aan zijn of haar misnoegen. Soms is het taalgebruik beledigend en denigrerend naar de president en zijn regeerteam. Het is zelfs zo ver gekomen dat er juridische stappen zijn ondernomen tegen mensen die openlijk uiting hebben gegeven van hun misnoegen.
Wat nu gebeurt, is dat de huidige president hetzelfde lot ondergaat als de vorige president. Tussen 2010 en 2015 namen deze president, toen Assembleelid, en zijn bondgenoten elk moment te baat om de ex-president te beledigen. Ook de huidige vicepresident moest het ontgelden. In de aanloop naar de verkiezingen van 2020 is dat in alle hevigheid toegenomen. De huidige president heeft alles uit de kast gehaald om de verkiezingswinst binnen te halen.
Nu hij president is, is alles veranderd. Alle beloften ten spijt.
Bepaalde handelingen en besluiten die genomen worden zijn erger dan die van de vorige regering. Het enige wat wij als samenleving vragen is om uw belofte aan ons na te komen, onze hoop voor de toekomst niet de grond in te boren. Nu het volk dat niet ziet gebeuren, gaat zij zich naar uw voorbeeld gedragen en u met de grond gelijk maken. U moet niet boos worden, omdat het volk vraagt dat u uw belofte nakomt. Op 9 juni zouden wij jaloers op u zijn. Waarvoor of waarop ? We zijn wel jaloers op Guyana, want dat land houdt een deel van ons grondgebied bezet. Tegen uw collega president Mohamed Irfaan Ali moet u juridische stappen ondernemen en niet tegen uw eigen burgers, die u hebben geholpen om president te worden
Generaal Peter van Uhm zei eens het volgende:
"Wie dient, denkt niet alleen in 'ik'.
Wie dient, denkt niet alleen in 'zij'.
Wie dient, denkt ook in 'wij'.
Want daar begint de overwinning op het onrecht.
Want vrijheid, gelijkheid en rechtvaardigheid, een betere wereld, die maak je samen".
Want niet vanuit het 'ik' en het 'zij', maar vanuit het 'wij', ontstaan de goede dingen.
Dat heeft de geschiedenis ons geleerd.
Dat moeten wij blijven herdenken.
Dat moeten wij blijven afspreken.
Met onszelf.
Met elkaar.
President! Dien!
Robby Amain