Is het einde van de lockdown op 18 juni in zicht?

Deze week brengt ons de datum van 18 juni 2021, de laatste dag van de lockdown maatregelen zoals tot nu toe afgekondigd. Steeds meer hoor ik van mensen met wie ik in contact sta, anticiperende geluiden over de nodige of gewenste versoepeling: “A lockdown hebi yere; a regering mus’ luku wan fasi. Kunnen we niet terug naar de avondklok van 8u n.m. tot 5u v.m?” of “We kijken wat het wordt, maar heb je zin in een wandeling dinsdagmiddag nadat de maatregelen zijn versoepeld?” of “Mocht het zijn dat maatregelen versoepeld worden, doen we dan een drankje bij een leuk terras op zaterdag?”

De confrontatie met de groeiende kreten onder personen en groepen in de samenleving die hunkeren naar een minder beperkende situatie, maar ook de ontbering die hiervan helaas onderdeel is, geeft flink stof tot nadenken. Aan de ene kant ervaar ik zelf ook in zekere mate de onprettige zijde van de maatregelen, dus ik kan me inleven in de situatie van mijn lotgenoten. Maar aan de andere kant volg ik kritisch de ontwikkelingen en mijn logisch denkvermogen zegt dat we nog niet zo ver zijn. Het laatste is een erg sombere gedachte, want niet alleen is er nog een periode met mogelijk veel nieuwe infecties te overbruggen, lockdowns presenteren hoge sociaal-economische rekeningen.

Juist daarom is het goed te begrijpen dat de enige keus die we hebben, is beide delen van de crisis het hoofd te bieden. Het is een valse keus dat we als samenleving moeten kiezen tussen publieke gezondheid of economisch herstel. Deze twee zaken gaan hand in hand; het zijn twee kanten van dezelfde munt. En laten we wel wezen; elke dag krijgen we rapportage en de cijfers zijn niet mooi! Iedereen weet dat wanneer je rapport geen goede vorderingen laat zien, je nog meer tijd zal moeten besteden aan dezelfde lessen. Je zal dus nog even moeten doorbijten en volhouden.

Dat gezegd hebbend, moet er voor alle duidelijkheid aan toegevoegd worden dat een lockdown vele malen effectiever is wanneer de klappen worden opgevangen, waar die het hardst vallen. Daar moet veel aandacht aan worden gegeven bij een eventuele verlenging na 18 juni. Hulp moet sowieso van overheidswege, maar meer nog onderling in de samenleving. We zijn immers al veel leden van onze grote Surinaamse familie kwijt; een record aantal in juni, dat nog aan het groeien is! Tussen maart en juni dit jaar meer dan een verdubbeling van het aantal dat we in het eerste jaar (maart 2020 – maart 2021) aan sterfte hadden als gevolg van Covid-19 infectie. Volgens de BOG website werden tot eind maart dit jaar 177 doden geregistreerd. Dit aantal is met 227 gestegen en staat thans op 404; de zaak is heel serieus! Nu is niet de tijd om op te geven of roet in het eten te gooien van wat ons te doen staat. Heel mooi was een artikel waarin enkele Lutherse gemeenten in Nederland spontaan actie ondernemen om hulp te bieden aan kwetsbare groepen in Suriname. Zo’n initiatief verdient navolging.

De lijfspreuk voor de komende periode wordt 'VVV':
1. Volgen van de Mo-Han-A maatregelen
2. Vaccineren
3. Volhouden
'VVV' is zeer toepasselijk en bewust gekozen, omdat het doet denken aan een Verenigde Volks Vergadering, waar in theorie het totale volk (door hun vertegenwoordiging) bijeenkomt om de richting van het landelijk bestuur te bepalen. Zo ook moeten wij nu allemaal- eigenlijk onvermoeibaar- de bijdrage leveren die nodig is. We moeten afspreken dat we de gestelde koers zullen volgen, ook al zijn we het niet helemaal eens en hebben we meer tijd nodig om overtuigd te worden. Alleen samen kan het tot een goed einde komen.

Luciën D. Govaard,