Ome Leo

In ieder geval denk ik dat deze (extreme) vorm van nepotisme zich hardnekkig zal blijven vastbijten aan deze coalitieregering. Politieke partijen die het vertrouwen van de kiezers willen herwinnen voor de eerstvolgende verkiezing zullen in hun eerste paragraaf alvast een code met bijbehorende profielschets moeten verankeren in hun verkiezingsprogramma wanneer het gaat om de inzetbaarheid van "gelijkgestemden en aanverwanten" voor overheidsfuncties of staatsbedrijven.  In het verlengde hiervan zal bij de coalitievorming een transparante integriteitscode ten aanzien van deze kandidaten worden afgesproken waarop de partijen kunnen worden afgerekend. Toegegeven, geen makkelijke klus voor zo'n kleine en complexe samenleving, maar we kunnen er alleen maar bij winnen door grenzen beginnen te trekken.

Ome Leo gaat nog verder en speelt het klaar dat de minister van RGB en partijgenoot Diana Pokie voor enkele maanden onder curatele wordt gesteld door de President vanwege vermeende grondmalversaties. Ook hier, niets nieuws onder de zon! Diana is niet de eerste en zeker niet de laatste minister van grondzaken die het veld zal moeten ruimen; de recente geschiedenis spreekt voor zich. Nepotisme is een bijna onuitroeibaar fenomeen, het is haast onbegonnen werk om een toevallige minister van grondzaken niet in een compromitterende positie te plaatsen die zijn of haar kop kan kosten. Is het dan zo moeilijk een transparant en rechtvaardig gronduitgifte- en concessiebeleid te voeren zonder dat je je vingers eraan brandt?
 
Depolitiseren van het gronduitgiftebeleid is misschien een stap te ver, maar ook hier kan (voorafgaande) transparantie zoals door de nog jonge Anticorruptiewet 2017 verplicht wordt gesteld, een uitkomst bieden. Beleidsmakers worden er helaas niet op afgerekend en het parlement als creator van de wet staat erbij en kijkt er naar.

Een jaar nadat het electoraat de VHP een veelbelovend ruim mandaat gaf met 20 zetels en de NDP totaal groggy sloeg naar de oppositiebanken, zullen deze zaken naast de economische malaise ongetwijfeld het rapportcijfer van regering Santokhi/Brunswijk naar beneden bijstellen. Maar zoals altijd heeft elke film naast de hoofdrolspeler zeker ook een regisseur. En de meest intrigerende vraag die velen bezig houdt is nu: wie draagt de broek in de regering? Is dat president Santokhi of is dat nu vicepresident Brunswijk?

Raymond S.Sapoen