Deze zin heeft de afgelopen week heel veel stof doen opwaaien in Suriname. Niet alleen omdat het niet door de man van de straat  werd uitgesproken, maar door de invloedrijkste persoon in voetbaldreumes Suriname, de bondscoach. Het tumult ontstond vooral omdat het werd gezegd in combinatie met namen van clubs uit de gevestigde voetbalorde hier te lande. Ik kan het niet genoeg benadrukken dat de huidige bondscoach van Suriname niet de eerste de beste is. Hij heeft allereerst een indrukwekkende staat van dienst als professionele speler en heeft daarnaast ook de nodige affiniteit met het trainingsvak in een professionele omgeving. We hebben in de achter ons liggende periode gezien dat hij van wanten weet. Dus als het komt op voetbalkennis, steekt de persoon van Dean Gorré, hoewel hij qua postuur niet de langste is, met kop en schouders uit boven de rest van het trainingskorps alhier.

Maar laten we het even hebben over de betekenis van de onderhavige zin. Wat bedoelt de keuzeheer als hij stelt dat het gat te groot is? Het kan dat menigeen niet begrijpt wat er bedoeld wordt en daarom zo in het geweer komt tegen dit feit. De bondscoach is recht door zee en windt er geen doekjes om. Als gewezen jeugdtrainer weet Gorré welke bagage een speler van een bepaalde leeftijd behoort te hebben. Als hij nu werkt met senioren bij de nationale selectie en merkt dat er hiaten zijn in hun ontwikkeling, zie ik niet in waarom hij het niet mag aangeven. Dat de kloof tussen een amateurvoetballer in Suriname en een beroepsvoetballer in Europa, enorm groot is, is een waarheid als een koe.

Roscello Vlijter die hier de jeugdopleiding heeft doorlopen en nu onder contract staat bij de Nederlandse eerste divisionist Telstar, beaamt dat hij tekortschoot. De handelingssnelheid in Suriname is volgens Vlijter lager dan in Nederland. Zijn coach geeft aan dat hij kan voetballen, maar niet kan koppen. Volgens zijn coach moet Roscello alles op alles zetten om mee te kunnen met de groep, waardoor hij aanvankelijk weinig tot geen speeltijd kreeg. Voetballen op professioneel niveau is meer dan alleen het beheersen van technische vaardigheden. Hoeveel trainingsuren maakt een amateur per week en hoe hoog is de intensiteit van de trainingen? Hoeveel wedstrijden spelen de amateurs hier per week? Is het gebrek aan wedstrijden in de benen, niet vaker als reden voor het verlies opgegeven wanneer Surinaamse verenigingen in een week tijd meerdere wedstrijden moesten afwerken tijdens een internationaal toernooi?

Dan komt het niet doordat de spelers hier geen talent hebben, maar er komt nog veel meer aan te pas. Surinaamse sporters hebben over het algemeen niet de beschikking over de financiële middelen om een uitgebalanceerd dieet te kunnen houden. Daarnaast is voetballen hier geen professie, maar een hobby, waardoor spelers na hun werk nog tijd moeten vrijmaken om te kunnen voetballen. Hoeveel kan je nog presteren op de training na een hele dagtaak in de bouw? Voorts is het zo dat er haast geen tijd overblijft om nog aan krachttraining te doen, waardoor amateurs het altijd zullen afleggen bij fysieke krachtmetingen (vb. schouderduw).

Ik denk niet dat we erover moeten vallen als de bondscoach een kritische noot plaatst over het niveau van de amateurs hier te lande. Het zou juist een wake-up call moeten zijn voor de verantwoordelijken hier om te streven naar verbetering. We kunnen niet steeds de kop in het zand blijven steken en hopen dat het vanzelf beter zal worden. Gorré heeft ook ervaring als scout en weet dus heel goed over welke kwaliteiten spelers moeten beschikken om door een grote club aangetrokken te kunnen worden. Laten we niet zo kortzichtig zijn, maar blij zijn dat de bondscoach ons met zijn kritische opmerkingen scherp houdt, waardoor we met beide benen op de grond kunnen blijven staan. We zijn niet gebaad bij lovende woorden, terwijl bij internationale krachtmetingen keer op keer blijkt dat ons niveau niets voorstelt. Laten we de koe bij de horens vatten en zo de jeugd een perspectief bieden. We moeten als Surinaamse trainers durven onderkennen dat het gat inderdaad te groot is. Vervolgens moeten we de koppen bij elkaar steken om na te gaan hoe we het tij kunnen keren.

Mireille Hoepel