Ik zag een kort filmpje van Stadsherstel Suriname over een heel populair deel van Paramaribo. Als je mij vraagt één van de meest verwaarloosde plekken midden in Paramaribo, namelijk: Frimangron. In 1769 werd deze wijk door Gouverneur Jean Nepveu aangewezen als nieuwe wijk. Het was een drassige grond waar koeien tot de knieën in wegzakten. Het werd daarom in het volksmond Kauw knie genoemd. Een Redi Musu kreeg bij vijf jaren dienst een stukje grond in deze nieuwe wijk. De Redi musu werd eerst vrijgekocht om te vechten tegen de Marrons en na vijf jaar dienst kreeg hij een een stukje grond te Frimangron.

Frimangron zoals het nu bekend is refereert dus naar de vrijgekochte slaven die daar woonden (land van de vrije mensen). Volgens Karwan Fatah-Black was het een moeilijk definieerbare groep mensen in die tijd. Ze waren zwart, maar geen slaven. Ze waren vrij, maar buiten de orde in een samenleving die draaide op het werk van slaafgemaakte Afrikanen en werd voortgedreven door een witte elite uit Nederland.

Zelf ben ik geboren op Land van Dijk en opgegroeid op Flora. Ik kwam langs Frimangron als ik de bus pakte om vanuit Flora naar de stad te gaan. Wat ik mij altijd al afvroeg was: Waarom zijn de huizen daar altijd zo slecht? De busroute van de Lijn 9 vanuit Flora naar de stad liep via de Johan Adolf Pengelstraat naar de Anton de Kom straat, langs de Hofstraat en dan via de Dr Sophie Redmondstraat naar het eindpunt van de bus. Vanaf het moment de bus de afslag maakte vanuit de Pengel straat richting de Anton de Kom straat waren we in Frimangron. De wijk is bijna midden in het centrum van Paramaribo.

Het viel me op omdat ik als jonge vent niet zo goed kon snappen waarom de andere kant van Paramaribo veel mooier was. Hoe verder je was van Frimangron hoe beter de stad eruitzag. Voor mij klopte op dat moment iets niet aan die wijk. Nu wat jaren ouder en wijzer is het me nu duidelijk waarom dit deel van Paramaribo zulke vooral kleine houten woningen heeft. Het was een wijk waar ex-slaven woonde waar niemand naar keek. De toenmalige koloniale overheid niet maar helaas de regeringen daarna ook niet.

In het filmpje van stichting Stadsherstel Suriname is te zien dat er nog steeds nakomelingen van de vrijgemaakte slaven hier wonen. Tot mijn schrik is de situatie op Frimangron niet veel veranderd. De huizen zijn nog steeds armoedig en het lijkt alsof niemand zich bekommert over dit deel van Paramaribo. De koloniale machthebbers hebben bewust Frimangron verwaarloosd omdat ze geen raad wisten met vrije slaven. Hen wegzetten in een drassig land was hun oplossing. Zo waren ze tenminste beheersbaar buiten het stadscentrum.

Het is voor mij een heel triest beeld dat Frimangron nu nog steeds geen waardige plek heeft gevonden binnen de stad Paramaribo. Het meest trieste beeld is misschien wel het huis van één van de helden van Frimangron. Het huis van Anton de Kom staat op hoek van de Hofstraat en de straat die zijn naam draagt de Anton de Komstraat. Het houten huis staat op omvallen. Er staat een grote betonnen plakkaat voor het huis met zijn naam erop. Ik vraag me dan af:  waarom zo een groot plakkaat maar een verwaarloosd huis?  Waarom eren we onze helden niet? Waarom is er geen aandacht voor het verbeteren van de leefomstandigheden van de burgers van Frimangron? Horen zij niet bij Paramaribo stad?

Suriname kent veel perceelverkavelaars, ondernemers die grote lappen grond krijgen, verkavelen en veel geld verdienen. Suriname mist naar mijn mening projectontwikkelaars (architecten). Zo een projectontwikkelaar zou Frimangron een nieuw gezicht kunnen geven door het oude architectuur te combineren met het nieuwe waardoor de geschiedenis van de Friman niet verloren hoef te gaan. Als het zo doorgaat ben ik bang dat het verhaal van de Friman verloren zal gaan.

Om van Paramaribo een wereld cq toeristische stad te maken dient Frimangron verbeterd te worden. Ik vraag me af wat de plannen zijn van de overheid met dit deel van Paramaribo. Het wordt na meer dan 200 jaar tijd om aandacht te besteden aan Frimangron.