Volgens het rapport loopt Afrika maar liefst US$ 89 miljard mis aan inkomsten op jaarbasis. Maar liefst 50%, dus ongeveer US$ 40 miljard van deze inkomsten die gegenereerd worden uit de exploitaties van goud, diamanten en platinum, wordt onttrokken aan de nationale economie en verdwijnt langs allerlei woekerwegen op de banken van corruptelingen in het buitenland. Volgens het rapport verschilt de omvang van deze illegale kapitaalvlucht niet veel van de totale ontwikkelingshulp van ongeveer US$ 48 miljard dat jaarlijks wordt verstrekt aan Afrika. Derhalve, een situatie van wat de ene kant instroomt aan geld voor nationale ontwikkeling, verdwijnt in een evenredige proportie via de andere kant in de illegaliteit en corruptie. 

Het rapport onderstreept dus dat één van de belangrijke oorzaken van Afrika’s achterstelling in economische groei en inkomstenderving, valt te wijten aan diepgewortelde corruptieve praktijken,o.a. in de sferen van financiële -, economische- en belastingfraude , mensensmokkel, 'money laundering' (witwassen van illegaal verkregen vermogen) en drugshandel. Als gevolg hiervan blijft de veel begeerde sociaaleconomische ontwikkeling achter, het volk betaalt een hoge prijs. Er bestaat ook een sterke correlatie tussen corruptie en de erosie van de democratie en rechtsstaat. 

 

In het huidig rapport wordt ook verwezen naar een 'United Nations Office on Drugs and Crime' (UNDOC) – gepubliceerd rapport van 2018, over misbruik van migranten en illegale financiële stromen. Een observatie in dit rapport illustreert  dat in 2016, wereldwijd 2,5 miljoen migranten slachtoffers werden van smokkel en mensenhandel, waarbij  kolossale geldbedragen waren gemoeid, naar raming tussen US$ 5.5 miljard tot 7 miljard, veelal zwart geld.

Het UNCTAD-rapport onderstreept de inter-connectiviteit tussen illegaal verkregen geldvermogens en grensoverschrijdende geldstromen, en de negatieve invloeden en funeste gevolgen die deze hebben op de sociaaleconomische ontwikkeling in een land. Het benadrukt tevens, dat met de juiste en robuuste gepaste politieke maatregelen door gezagsdragers, bijv. in de sfeer van institutionele versterking, 'clean governance', 'transparency', training en voorlichting etc., illegale geldstromen en corruptie succesvol kunnen worden beteugeld. Hiermee worden dan ook kansen gecreëerd voor het volk, is er ruimte voor de sociaaleconomische ontwikkeling en neemt het vertrouwen, zowel intern als extern, in de democratie en andere onmisbare instituties in de natie toe.

 

Volgens de AFDB (Afrikaanse Ontwikkelingsbank-2015 rapport) derft Afrika naar schatting US$ 148 miljard aan inkomsten alleen door corruptie en nepotisme. Naar schatting tussen US$ 20 - 40 miljard wordt jaarlijks gestolen door machtshebbers en invloedrijke publieke personen. Een onderzoek in 2015 wees uit dat 5.000 individuen uit 41 landen uit het Afrikaanse continent, maar liefst US$ 6.5 miljard aan vermogen hadden onttrokken aan de nationale economie en gekanaliseerd op geheime en vette privé rekeningen in het buitenland.Het rapport onderstreept verder dat tussen 20-30 % van het privévermogen van welgestelden in Afrika, veilig zit in de belastingparadijzen, buiten de grenzen.

Internationale monetaire instituties, en donoren, eisen tegenwoordig een solide nationale wetgeving, transparantie en institutionele versterking, ter beteugeling van dit diepgewortelde euvel. Er zijn diverse VN-Conventies en verdragen die de VN aanmoedigt voor adoptie. Deze conventies en verdragen bieden landen de mogelijkheid om hun nationale wetgeving te harmoniseren en waar nodig progressiever te maken. Men zou dit goed moeten evalueren en deze zeer belangrijke verdragsinstrumenten, incorporatie op nationaal niveau moeten overwegen.   

 

Enkele hiervan zijn ter illustratie: De VN Conventie tegen illegaal handel van verdovende middelen (1988), het Internationaal Verdrag ter bestrijding van de financiering van terrorisme (1999), het VN-verdrag tegen  grensoverschrijdende georganiseerde misdaad (UNTOC), (2000) plus de daarbij behorende Protocols, het VN-Verdrag tegen corruptie (UNCAC, (2005). Daarnaast is er nog de Financial Action Task Force ( FATF); 40-punten tellende aanbevelingen van 1990,  als een belangrijk ijk-instrument over de stand van zaken.

De conclusies in het rapport zijn dat, tenzij gezagsdragers en politieke machthebbers tot belangrijke en rigoureuze  wetgevende herzieningen komen en deze vooral in de praktijk transformeren, de uitroeiing van het fenomeen meer een illusie dan realiteit is. Dan zullen duurzame gekoesterde dromen, politieke retoriek en illusies de overhand blijven hebben voor het 53-landen tellende blok met meer dan 1.2 miljard hoopvol gestemde bewoners.