Nak' na lobi dron gi Bigi Bravo
07 Sep 2020, 17:35
foto


Op 30 augustus vond in ons paleis plaats, de door president Chan Santokhi georganiseerde meeting over de ontstane commotie over de publicatie van een in Dagblad Suriname verschenen cartoon. Hoewel prettig verlopen kan dit echter niet verhullen dat het buiten kijf is, dat de vicepresident als nazaat van in slavernij gehouden voorvaders, die gelijk dieren geen rechtssubjecten waren, zich door de publicatie oprecht gekrenkt voelde. En als politicus, voorafgaand aan de meeting, dit gevoel terecht benadrukte. Uiteraard ook met het oogmerk een grotere schare van Marrons achter zich te krijgen. Politiek gedrag dat in Suriname niet nieuw is. Echter, in  de stad tot nog toe niet leidde tot extreem vernietigende excessen.

Wel is het hieraan gekoppeld dreigement tot totale lockdown van Dagblad Suriname, in een democratie gevaarlijk. Omdat in een democratie cartoons barometers zijn van persvrijheid. Zonder deze vrijheid bestaat er geen democratie en is  volle uitoefening van mensenrechten niet mogelijk. Dreigend reageren op de publicatie riekte dus naar beknotting van de vrijheid van meningsuiting. Temeer daar de cartoonist slechts gebruik maakte van zijn artistieke vrijheid eigen aan democratie. Wat hij creatief portretteerde als, "zo trots als een aap" was niet meer of minder dan de uitgestraalde trots van de flamboyante figuur Bigi Bravo, die het in korte tijd heeft gebracht tot vicepresident. Dus geen sprake van het denigreren van het zwarte ras.

Toch heeft de ondemocratische reactie van de vicepresident een lichtpuntje. Omdat uit zijn mouw een veelbelovende aap tevoorschijn kwam. Deze politicus blijkt, nu al, een staatsman in de dop te zijn. Hij demonstreert immers - ondanks zijn gevaarlijke dreigement - dat hij toch nog het nationaal belang, de noodzakelijke groei naar elkaar toe, tot een ideale multiculturele samenleving voor ogen heeft gehouden.

Tijdens de konmakandra op het paleis heeft hij in deze zin president Chan Santokhi, Faried Pierkhan en Reinier Asmoredjo toegesproken. Hij stelde dat de Surinaamse natie hierdoor een kans heeft om dichter naar elkaar toe te groeien, door eerder te kijken naar wat ons bindt, dan naar wat ons scheidt. Hij riep daarom de natie op om lessen hieruit te trekken en als één Suriname verder te gaan.

WildcoastArt die geen kunst om de kunst is, maar kunst is die middels dit gepubliceerd beeld en geschrift onze multiculturele samenleving ook wil verheffen tot een ideale, vindt dat de vicepresident ook zichzelf middels zijn leerrijke les gebiedt, dat zijn regeringsraad terstond kunstpolitiek, als onderdeel van cultuurbeleid, moet gaan  implementeren. Als middel dat in staat is ons naar elkaar te do toegroeien c.q. op elkaar betrokken doet raken.

Dit vereist dat de overheid kunstenaars moet doen opleiden, vormen, aanmoedigen en in de gelegenheid stellen elementen te ontlenen aan  inhoud, vormtaal en kleurenpalet van  groepsspecifieke cultuur - en kunstuitingen die onze nationale bronnen van creativiteit zijn, waarin de creatieve kracht van onze diversiteit ligt opgeslagen.

Om zodoende - tegen de achtergrond van ons koloniaal verleden -  in onze geschiedenis cultuur en samenleving ingebedde ofwel gedekoloniseerde moderne kunst te maken die de kijker zelfherkenning biedt, terwijl hij niet op de kunstenaar lijkt c.q. de geest van beiden t.o.v. elkaar dekoloniseert c.q. beiden sociaal en emotioneel met elkaar verbonden doet  raken.

Maken van zulke kunst is creatief, inventief en innovatief reageren op de dekoloniserende uitdaging van ruimte en tijd van ons continent. Dit deden al vele kunstenaars in de dekoloniserende fase van ons continent, Afrika en Azië. Waar in ons land, pas na Srefidensi Irodikromo en John Lie A Fo spontaan ertoe overgingen resp. ontlenend aan de Javaanse cultuur (Wayang) en Marroncultuur (Afaka schrift) gevolgd door Marcel Pinas rondom 2000 (marroncultuur).

Hun werk houdt de Javaanse en de marron cultuur op moderne wijze levend, het bevordert echter ook de natievorming aan de basis van de samenleving. Dat de groepen intercultureel op elkaar betrokken raken c.q. liefde voor elkaar gaan koesteren. Het belang van de eigen groep en het belang van de samenleving als geheel, tegelijkertijd in dezelfde beweging kunnen benadrukken en  overschrijden.

Op de vicepresident rust dus nu "ba -suku ba -feni ba -tjari". Terstond cultuurbeleid doen implementeren zodat de groepen in tempo naar elkaar kunnen toegroeien. Zodanig dat ze op nationale hoogtijdagen, in eenheid en verscheidenheid, gezamenlijk elkaars cultuur en kunstuitingen gaan vieren en beleven. Ontstaan is dan een ideale postkoloniale multiculturele samenleving gelijk een kleurrijk piramidaal opgebouwd WildcoastArt monument, hoog verheffend te midden van het rijkgeschakeerd groen van de Wilde Kust van Guyana, op de plek waar de naam Suriname naar verwijst!

Mr.Becker van WildcoastArt
Advertenties

Saturday 20 April
Friday 19 April
Thursday 18 April
Wednesday 17 April