Meedenken Deel 2!
29 Aug 2020, 10:17
foto


Ja tegen permanente fiscale maatregelen!

Ik heb in mijn voorgaand artikel ‘Nee tegen de tijdelijke solidariteitsmaatregel, maar ja tegen permanente fiscale maatregelen’, aangegeven dat er nog zoveel (andere) uitdagingen liggen op het gebied van het (huidig) belastingrecht. Tussen al de politieke debacles, denk ik nog steeds mee. Hoe kunnen wij Suriname naar een hoger niveau tillen?  

Eén van de dingen die we moeten doen om het investeringsklimaat te bevorderen in Suriname en om buitenlandse investeerders aan te trekken, is de onderlinge samenwerkingen tussen landen verbeteren en versterken. We hebben recentelijk mogen vernemen dat de huidige regering al drukdoende is met diverse besprekingen en samenwerkingsverbanden met landen probeert aan te gaan. Alleen, wat vergeten wordt, denk ik, zijn de belastingverdragen met diverse landen. 

Belastingverdragen met ‘relevante’ landen, kunnen helpen om investeringen in Suriname te stimuleren, meer specifieke knowhow uit het buitenland aan te trekken, meer bedrijvigheid te creëren en zodoende ook werkgelegenheid te scheppen. Echter, wie zeker niet vergeten moet worden, zijn onze lokale ondernemers. Het mag namelijk niet zo zijn dat de belastingdruk voor lokalen veel hoger is dan voor de buitenlanders. Dus, ook de nationale wetgeving zal dan beter moeten worden afgestemd. We hebben nu twee belastingverdragen: één met Indonesië en één met Nederland. Een aantal ligt er in conceptvorm, maar is nog niet geratificeerd en dus nog niet in werking. 

Belastingverdragen hebben als hoofddoel de dubbele heffing van belasting te voorkomen en het voorkomen van het ontduiken van belastingen. Belangrijk is dat de heffingsrechten naar alle redelijkheid worden toegerekend, waarbij landen, en dus ook Suriname, er ook baat bij hebben. We willen natuurlijk geen belastinginkomsten (oftewel nog meer) mislopen. Surinaamse bedrijven kunnen er ook voordeel aan hebben ingeval van grensoverschrijdende activiteiten.

Let wel, belastingverdragen creëren geen heffingsrechten. De heffingsbepalingen in de nationale wetgeving zijn bepalend.

Het opnemen van bronbelastingen in de nationale wetgeving en het toepassen van een verrekenings- of creditmethode via verdragen, zijn mogelijkheden. Bronbelastingen brengen de buitenlandse maatschappijen die hun diensten leveren aan Suriname in beeld, wellicht ook als inkomstenbelastingplichtigen. Daarentegen worden er afspraken gemaakt via verdragen over het verlenen van zogenoemde Tax credit, dan wel het toepassen van een verrekeningsmethode.

Caricom-verdrag
Suriname maakt deel uit van de Caribbean Community oftewel Caricom, waarbij de vrije handel van diensten en goederen wordt beoogd. Tot op heden is echter het Caricom-belastingverdrag niet geratificeerd. 

Er geldt een vrijstelling van invoerrechten en omzetbelasting op de import en export van goederen tussen de Caricom-landen, op basis van het Caricom-verdrag, mits voldaan aan diverse voorwaarden. De vraag die je kan stellen, is of het Caricom-verdrag tot zover niet enkel een éénrichtingsverkeer is geweest. Loopt Suriname geen belastingopbrengsten mis, doordat er onnodig veel producten vrij van belasting het land worden binnengebracht uit de Caricom-landen? 

Door het hanteren van importquota kunnen we onze lokale markten beschermen, zodat we niet overspoeld raken door buitenlandse producten en hier onnodig onze dollars aan kwijt zijn.

Is het noodzakelijk, tien soorten pindakaas te importeren, terwijl de lokale markt hetzelfde kan bieden?! 

Ratificeren van belastingbepalingen, verdeling en toewijzing van heffingsrechten, tegelijkertijd het beschermen van onze lokale markten, lijken me een stap in de goede richting voor een beter Suriname. We mogen immers onze lokale mensen niet uit het oog verliezen en geen oneerlijke concurrentie tussen lokalen en niet-ingezetenen binnen Suriname stimuleren. Dus ook de nationale belastingwetgeving heeft een ‘wasi’ nodig.

Bovenal, is het belangrijk dat de regering de tijd neemt om diverse fiscale maatregelen door te voeren en geen ad hoc beslissingen neemt. De solidariteitsmaatregel was daar één van. 

Als laatste wens ik toch mijn zorg te uiten over een recent artikel dat ik heb gelezen waarbij werd aangegeven dat al jaren geen loon- en inkomstenbelasting is afgestaan aan de Staat door een bekend staatsbedrijf. Nogal vreemd. Op grond waarvan kan dit?  De salarissen zijn toch wel uitbetaald?! Komt de gelijkheid tussen belastingplichtigen niet in gedrang?

Ik denk dat als we alle belastingplichtigen signaleren op basis van het huidig belastingrecht en ze in de inning betrekken en ook daadwerkelijk innen, komen we – on the short term - zeker een eind! 

‘Wi musu pai fu a kondre kan draai’. Laat het deuntje van de belastingdienst tot zijn recht komen.
 

Nazna Ishaak, fiscaal econoom 
Verbonden aan Kenswil & Co, Tax & Legal Services
(op persoonlijke titel geschreven)
Advertenties