Het gezicht achter nepotisme
27 Aug 2020, 08:53
foto


Er zijn twijfels over de huidige nieuwe gang van zaken in Suriname. Deze twijfels kunnen zich laten kleuren op twee overheersende manieren: ze geven hoop en vertrouwen of ze creëren argwaan en vrees. De argusogen waarmee de huidige realiteit bekeken wordt en hetgeen daaruit voortvloeit, dienen te allen tijde serieus genomen te worden. Suriname is immers van het volk, niet van individuen.

De vraag die in de samenleving overduidelijk leeft, heeft te maken met de gecreëerde basis van waaruit Suriname thans aanstalten maakt groei en bloei te creëren. Men krabt zich achter de oren, de één wat harder dan de ander, en bespreekt de draagkracht en de zuiverheid van de huidige basis.

Er is tevredenheid, er is ontevredenheid. Hoop wordt gekoesterd, want ‘frisse wind’ bleek al tijden meer dan noodzakelijk te zijn en de toekomst van het land leek aan een zijden draadje te hangen. Naast hoop heerst er echter ook angst. Oude patronen en oude werkwijzen leken de afgelopen paar weken opnieuw op het toneel te verschijnen. De moed zakte daardoor bij velen in de schoenen en verwarring en boosheid werden geuit. Gevoelens van enthousiasme lijken nu hand in hand te gaan met gevoelens van teleurstelling. Een afwachtende houding lijkt daarin voor eenheid te zorgen.

Plaatsing van personen op diverse posten, heeft flink wat stof doen opwaaien en heeft vraagtekens doen rijzen bij velen. ‘Nepotisme’ werd veelvuldig in de mond en in de pen genomen. De ogen van het volk lijken meer dan ooit op scherp afgesteld te staan. Nepotisme wordt continu bestreden en lijkt tegelijkertijd te beschikken over de levensduur of houdbaarheid van onkruid. Handelen vanuit nepotisme, echter, kan het idee wekken angstig en onzeker te zijn. Nepotisme kan ook het idee van hebzucht en behoefte aan ‘conservering’ doen ontstaan.

Waar vertrouwen in eigen kunnen is, zal minder snel gegrepen worden naar ‘oplossingen’ zoals plaatsing van familie en vrienden op diverse posten of afdelingen. De handeling is menselijk en in wezen instinctief gedrag: de mens is geneigd veilig te stellen wat hem of haar toebehoort. We hebben hier echter niet met eigen bezit te maken; we hebben te maken met een land dat van het volk is en om goed bestuur vraagt.

Wie sterk en goed verankerd is in zichzelf, zal minder snel met man en macht de illusie van houvast willen creëren. De functie van leiderschap dient daarom altijd weloverwogen bekleed te worden, niet eenieder is een geboren leider en niet eenieder dient via leiderschap. Desalniettemin lijkt deze rol stroop voor veel bijen te zijn. Nog te vaak wordt de rol van leider geassocieerd met het ultieme, het hoogste goed in eigen persoonlijke leven.

Leiderschap is géén eindbestemming, het is geen doel an sich; leiderschap is een proces. De wijze waarop men eigen leiderschapskwaliteiten manifesteert in de wereld, zegt veel over het eigen karakter en over hoe men in het leven staat. Een niet-integere leider zal veel aan verbloeming doen.

Door in de politieke arena te handelen vanuit nepotisme, wordt de boodschap van angst en onzekerheid uitgedragen aan de wereld. Immers, krachtig en dienend leiderschap behoeft geen veiligstelling van (regeer)terrein. Daarbovenop komt het feit dat Suriname als ‘terrein’ nooit in het bezit was van individuen en dit ook nooit zal zijn. Nepotisme op politiek vlak is niet alleen een bedreiging voor de ontwikkeling van het land, maar ook nog een vorm van zelfbedrog voor degenen die het als red- of bindmiddel inzetten.

Vishma de Keijzer
Advertenties

Wednesday 24 April
Tuesday 23 April
Monday 22 April