Staatsolie, de oplossing voor alle Surinaamse problemen!

Staatsolie gaat de komende 5 jaren US$ 965 miljoen bijdragen aan de Staatskas. Zie hier de oplossing voor alle wurggrepen van Oppenheimer en de leningen. Met de Boma-Olie van Staatsolie smeert heel Suriname zich glad uit de problemen! Een hoopgevend nieuwsbericht met een mooie foto waar president en vicepresident naast de Oliekoning staan. Ik mis alleen nog de Cohiba sigaren, de flessen Dom Perignon Champagne en de mooie pin-up meisjes die, net als bij de Tour de France en F1, na iedere etappe kusjes uitdelen aan de winnaars, terwijl de knechten Champagne uitspuiten op de jubelende groupies. Staatsolie wo set' eng!

Vloek van Bijbelse origine
Dergelijke artikelen zijn vaker verschenen waarbij Staatsolie als Cash-cow, Holi-cow, Show-Cow, als de redder van Suriname, het enige bedrijf dat iets bijdraagt aan Suriname, wordt neergezet. Al die rijstboeren uit Nickerie en Saramacca tellen niet (stemvee). De Evangelie van Staatsolie, alles wat als Staatsolie klinkt, lijkt in Suriname gelijk aan Bijbelse verzen en klanken. Het Godenspijs staat op de bankrekening van Staatsolie en de toverstok zit in de broekzak van de leiding. Wat men onvoldoende beseft, is dat met deze verheerlijking van Staatsolie de zaden van de grondstoffenvloek worden geplant.

Juist door te denken en te handelen alsof er maar één ware redder is, wordt de grondstoffenvloek uitgesproken. En niet alleen dat, maar ook de 'Dutch Disease', waarbij eenzijdige groei van een 'speciale' sector juist alle andere sectoren vernietigd. Slaat u zelf maar alle google artikelen erop na, wat dit voor ziekte is, want ik heb maar 750 woorden om mijn punt te maken.

Ik raad u aan juist niet te denken dat Staatsolie u of Suriname gaat redden. Dat is de 'jang patu' plek, begrijpt u? Het midden- en kleinbedrijf, de 'mom en pop' shop gaat u en Suriname redden. Ik geloof de Staatsolie-evangelie niet. En daarom wil ik u vragen om zeer kritisch om te gaan met dergelijke verhalen. En daarom raad ik u twee films aan (want Surinamers lezen niet, zegt men, en thuis zitten in lock-down biedt ook kansen om wat bij te leren), zodat u mijn voorzichtigheid beter kunt begrijpen: Enron, the Smartest Guys in the room (het verhaal van één van grootste energiebedrijven in de VS die failliet ging), en Gold (het verhaal van Bre-X, een ambitieuze goudzoeker, die met zijn beursgenoteerd bedrijf iedereen bedonderde). Beide waargebeurde verhalen. Ik ben benieuwd wat u denkt na het zien van de films. Als u van lezen houdt dan raad ik u aan het boek: Fooling some of the people all the time van David Einhorn (hoe kritisch te zijn als het om bedrijfscijfers gaat)

Geen Sabimang maar vragen
De eerste vraag (en deelvragen) die ik heb is (zijn) simpel: Hoe komt men aan het getal US$ 965 miljoen? Welk scenario van de olieprijs heeft men gebruikt? Waarom heeft men niet een rond getal gebruikt door net wat extra barrels te produceren? Bijvoorbeeld US$ 1.000.000.000? Of is er geen extra productiecapaciteit om een US$ 1 miljard bij te dragen aan de Surinaamse staatskas?

73% minder winst
Saudi Aramco, het grootste oliebedrijf van de wereld, heeft recentelijk een winstdaling bekendgemaakt van 73%. Dit als gevolg van de veranderde wereldmarktprijs voor olie. En Saudi Aramco heeft de laagste olieproductieprijs ter wereld, ongeveer US$ 2,80 per barrel olie. Staatsolie’s productieprijs per barrel olie is zeker vele malen hoger. Met andere woorden, de marge die Aramco kan verdienen is een veelvoud van wat ieder ander olieproducerend bedrijf in de wereld kan verdienen en toch 73% minder winst. Dus laten we blijven nadenken en vooral kritisch zijn, vragen stellen. Staatsolie’s evangelie is niet heilig. 

Start van The Suriname Petroleum Company
De tweede en laatste vraag (deelvragen) die ik heb is (zijn): Waarom niet nog een Surinaams oliebedrijf creëren? Waarom de toekomstige olieputten en vondsten niet bij een nieuw, desnoods ook een (semi) Staatsbedrijf, onderbrengen of privaat (deels) verkopen? Zo voorkom je machtsconcentratie en dus corruptie. Wederom Saudi-Arabië als voorbeeld. Saudi had ook alle olieactiviteiten kunnen concentreren bij een partij, onder het mum van noodzakelijke deskundigheid en expertise. Dat hebben ze niet gedaan. Suriname doet er goed aan een tweede oliebedrijf te creëren of toe te staan. Liefst compleet privaat (laat ze maar bieden), met een nieuwe leiding, die anders mag denken, die moderner is en zich ook gaat richten op renewables, zoals BP en Shell nu doen, ready voor de 22e eeuw.

Dr Ashwin Ramcharan RO