Surinaamse schuld, Bomgordel, Bloemenkrans en Bhaitak Gana

Recent verscheen op de website van Starnieuws het ogen openende nieuwsbericht over Argentinië die een schuld heeft van $324 miljard, 90% van het BBP. Als u het heeft gemist, raad ik u aan het alsnog te lezen. In mijn vorig artikel heb ik verwezen naar de onderhandelingsstrategie van Argentinië en de manier waarop er omgegaan moet worden met een buitenlandse “aasgier” (op z’n Surinaams, Tingi fowroe).

Nu met de recente Argentijnse ontwikkelingen, de schuldafhandeling van Argentinië, is eenvoudig te concluderen dat Argentinië consistent is in zijn onderhandelingsstrategie: “Ik betaal niet of ik betaal wat voor mij werkt”. Waarom zou Argentinië hard zijn en zo een strategie bezigen als het fout kon gaan? Antwoord: de strategie werkt. Het is Argentinië vaker gelukt om schuldeisers op de knieën te krijgen, en het gaat ze nu weer lukken. Nogmaals, een land kan NIET failliet! Nu naar de situatie in Suriname.

(De New Yorkse) Bomgordel
Geldschieters die Suriname geld hebben geleend tegen ongeveer 9,25% en 13.5%, wisten heel goed dat ze geld leenden aan een land dat in de toekomst moeite zou kunnen hebben met het aflossen/nakomen van de schuldverplichtingen. Met andere woorden ze wisten heel goed waar ze aan begonnen. Vandaar de hoge renten van 9,25% en 13.5% (gebruikelijk bij junk-bonds, obligaties met een hele slechte rating Ba of minder). De geldschieters wisten dat ze junk-bonds van een “junk”-land kochten.

Dergelijke geldschieters hadden kunnen weten dat het land ooit mogelijk in de problemen zou komen en hebben dat risico bewust genomen. Zij begrepen het risico want zo werkt het in de wereld (van high finance), hoge risico’s daar staan hoge renten tegenover (high-yield). De New Yorkse geldschieters deden dus bewust zelf de bomgordel om en Suriname moet nu niet die bomgordel van hen willen overnemen. Suriname moet het precies daar laten waar het thuis hoort. Net als Argentinië moet Suriname nu tegen ze zeggen dat ze slecht 10-15 cent van de geleende dollar terug kunnen krijgen op termijn. Of anders maar moeten accepteren dat de leningen nooit terugbetaald zullen worden. Dit is het dialect dat Suriname moet spreken tijdens de onderhandelingen. En de aasgieren zullen het begrijpen.

(Surinaamse) Bloemenkrans
Suriname moet dus niet goed geld gaan lenen, bij goede vrienden, om de slechte New Yorkse aasgierleningen af te kopen. Dat zou onverstandig zijn. Als Suriname de schulden bij de aasgieren (de New Yorkse geldschieters) wel zou aflossen (met goed geleend geld) dan betekent het heel eenvoudig dat de junk-schulden die eerder een junk-status hadden, nu plotseling een AAA-status krijgen (want ze zijn in een handomdraai keurig betaald). En zo werkt het niet, dat zou oliedom zijn van Suriname. Doe de aasgieren niet de bloemenkrans om. Ze waren al blij met de bomgordel.

Suriname moet het goede geld dat geleend kan worden bij goede vrienden gebruiken voor de wederopbouw van het land. Bijvoorbeeld om te voorkomen dat er een schokkende devaluatie komt. Het goede geld inzetten om de devaluatie consequenties te verzachten. Zorgen voor een sterke sociaal vangnet (bijvoorbeeld;1 warme maaltijd op alle lagere scholen, salarisverhoging voor verplegers, onderwijzers, vuilnispersoneel en schoonmakers (hygiëne voorop)). De kleine en middelkleine bedrijven met het goede geld steunen om er in deze moeilijke Covid-tijden te kunnen blijven ademen, salarissen te kunnen betalen, gezinnen te onderhouden, business te genereren.

Surinaamse Bhaitak Gana
Laten we met de $ 2.3 miljard schuld (Argentinië 324 miljard schuld) leren van landen die het leningenspel goed doorhebben en consequent de winnende strategie met groot succes toepassen: “Ik betaal alleen als ik kan en op mijn voorwaarden”. Terwijl Argentinië vaker in de problemen is gekomen, is men toch blijven lenen aan Argentinië. Waarom zou Suriname dit niet ook kunnen afdwingen. Ook het IMF blijft Argentinië helpen. Waarom is er geen straf? Waarom komt er geen einde aan Argentinië als land en Argentijnse trucjes? Een land kan NIET failliet, en daarom danst Argentinië nog steeds de Tango met alle betrokken schuldeisers en het IMF danst gewoon mee.

Suriname, hou aub de bloemenkrans aan, en laat de bomgordel waar het thuishoort, bij de aasgieren in New York. Het is tijd dat men helemaal in lijn met de Brahmaanse Traditie, de Sabiman cultuur in Suriname, de New Yorkse Aasgieren Bhaitak Gana leert dansen, IMF incluis.
 
Dr. Ashwin Ramcharan RO