Depolitisering begrotingsbehandeling randvoorwaarde ontwikkeling
22 Jul 2020, 13:22
foto


In ons dagelijks leven maken wij allemaal op verschillende niveau beleid. Beleid is niets anders dan de verschillende keuzes tegen elkaar afwegen. Op persoonlijk niveau wordt dit persoonlijk leiderschap genoemd.

Ook op verenigingsniveau (formeel en informeel) wordt beleid gemaakt, bijvoorbeeld om naar Colakreek te gaan of in het geval van SuAid om wat minder draagkrachtigen te gedenken met kerst. In dit geval gaat het om het uiteenzetten van activiteiten met de weinige schaarse middelen om een bepaald resultaat te bereiken of anders gezegd om een bepaalde uitkomst te bereiken. In het geval van de vriendenkring is dat het versterken van de vriendschap en een leuke tijd met elkaar doorbrengen. In het geval van SuAid is het doel ook minder draagkrachtigen daadwerkelijk een prettige kerstviering te bezorgen.

Bedrijven voeren beleid uit door bedrijfsactiviteiten te plannen en uit te voeren om te geraken tot maximalisatie van winst, dit heet organisatie en management. Goed overheidsbeleid is een stuk lastiger dan bijvoorbeeld goed ondernemingsbeleid, omdat de complexiteit van de problemen significant groter is en er rekening moet worden gehouden met een forse diversiteit aan stakeholders. Daarom hebben landen hulpmiddelen gecreëerd met een duidelijke methodiek. Deze wijze van beraadslaging bij het afwegen van de keuzes stelt de gebruikers in staat om de volgende zaken o.a. mee te nemen:
1. Een beschrijving van de huidige situatie;
2. Een beschrijving van het probleem;
3. Een analyse van het probleem (waarom is het probleem, een probleem?/wat zijn de dieper liggende oorzaken?/wat is het verborgen probleem?/...);
4. Overzicht van de risico’s van één bepaalde beleidskeuze;
5. Invloed van één bepaalde beleidskeuze op de sociaaleconomische omstandigheden;
6. Inventarisatie van eventuele nadelen van één bepaalde beleidskeuze;
7. Inventarisatie van bepaalde onzekerheden van één bepaalde beleidskeuze;
8. Kostenbaten analyse en de invloed op de marktwerking;
9. De hoogte van de maatschappelijke kosten (te begroten bedrag) en de afweging hiervan tegenover de voor- en nadelen voor de samenleving;
10. Het identificeren van het belangenveld en alle spelers op dit veld;
11. Inventarisatie van de gevolgen van één bepaalde beleidskeuze op de belangen van elke speler;
12. Het verdelingseffect of de invloed van één bepaalde beleidskeuze op de Gini-coëfficiënt.

In Suriname wordt slechts gekeken naar de hoogte van de bedragen die geplaatst zijn op de begroting. Dit blijkt o.a. uit de comptabele regelgeving (regelgeving die van toepassing is op de geldstromen van de overheid) en de beraadslagingen. Het debat wordt heel vaak gereduceerd tot een kostenbaten analyse waarbij sommige leden van het parlement er niet voor schromen om onderbuikgevoelens te gebruiken om politiek te scoren in stede van het afwegen van de verschillende alternatieven.

De ervaring leert ons dat de coalitie meestal niet kritisch kijkt naar de begroting en fungeert als een rubberen stempel (zeker in de afgelopen 10 jaar). Het is daarom ook geen wonder dat Suriname na 41 jaar nog steeds een land in ontwikkeling is. Dit is natuurlijk niet gezond, want op elk ander niveau van beleid wegen we alle opties. 

Er zal dus een ommekeer moeten komen in de wijze waarop de overheid beleid maakt. Wij allen kunnen daarin een ommekeer brengen door inspraak te vragen zoals o.a. in het polder model of people centered budgetting. De parlementariërs zijn namens ons daar. Alle parlementariërs hebben zich kandidaat gesteld om gekozen te worden. Vanuit deze plaats roepen wij de parlementariërs  op om hun commentaar schriftelijk aan de regering te doen toekomen en deze te publiceren in de dagbladen zodat de constructieve bijdrage  niet verloren gaat in de onderbuikse opmerkingen.

Fariq Ilahi LL.B MSc.


Advertenties