'Ach, het is toch maar het binnenland'

Paramaribo stond de vorige week “in brand.”
De nieuwbakken minister Grond- en Bosbeheer heeft in het weekend gesprekken gevoerd met haar team en de opdracht gegeven om het te onderzoeken. Zoals het er nu voorstaat, zullen de beschikkingen voor zover die verstrekt zijn, worden ingetrokken. Dat noem ik daadkrachtig optreden van een minister CQ-regering.

De houtkap van ons woud is desastreus te noemen. Er zullen wel economische motieven ten grondslag liggen, maar daar hebben de bewoners in het binnenland geen boodschap aan. Zij profiteren daar nauwelijks van.

De skalians brengen onherstelbare schade toe aan onze natuur, milieu, de rivieren en het stuwmeer. Ik herinner mij de beelden van ex-minister Dodson van Natuurlijke Hulpbronnen nog. Met veel bravoure maakte hij bij zijn aantreden als minister in 2015 bekend dat de skalians zullen worden verboden. Alles moest weg. En dat gebeurde ook. Wie schetst onze verbazing, dat hij door zijn meerderen werd terug gefloten. De skalians kwamen terug en eenieder was stil.

De Marrons die nog in het binnenland woonachtig zijn, zijn afhankelijk van vooral vis. Het stuwmeer was, ja was, het jachtgebied van onze broeders in het binnenland. Tegenwoordig zijn die broeders bang om vis te consumeren, want zij weten niet vanwaar ze komen. Door het gebruik op grote schaal van kwik bij de goudwinning is deze vis niet geschikt voor menselijke consumptie.

Ik hoop dat de verantwoordelijke minister van NH net zo voortvarend zal optreden als minister Pokie heeft gedaan, toen de Cultuurtuin in Paramaribo werd “vernield”. Ik mag ervan uitgaan dat de vergunningen van de skalians alsook voor de houtkap niet voor onbepaalde tijd zijn verstrekt.

Mag ik vaststellen dat de activisten in de startblokken staan, uitsluitend wanneer er zaken zich voordoen in Paramaribo en omgeving?
Want “ach het is toch maar het binnenland”; dat zou heel jammer zijn.

W. H. Leidsman
whleidsman@gmail.com