Laat deze beker aan ons voorbijgaan

Suriname is weer in rep en roer. De samenleving, ouders, kinderen, families, werkgevers en collega’s zijn radeloos. Het justitieel apparaat moet zijn werk doen…en wie nog meer? Na de beestachtige manier waarop onder andere Monaliza Maynard (37) en vele andere vrouwen door hun partner of ex- partner werden vermoord, heeft het noodlot weer toegeslagen. Daphne Hoft (33) is door haar ex- partner op barbaarse wijze vermoord.

Deze daad heeft weer eens vele tongen losgemaakt. Allerlei complottheorieën worden in de samenleving gepompt in een poging om de oorzaken die hebben geleid tot deze daad, te verklaren. Wat het gewicht van de oorzaak ook moge zijn, overgaan tot deze daad kan het nooit rechtvaardigen.

Hoe kan een zodanige wrok ontwikkeld worden tegen iemand waarmee lief en leed gedeeld is, om die vroegtijdig naar het hiernamaals te willen sturen. Maar… hoe kunnen wij het tij keren? Voor wie is deze taak weggelegd?

Wel nu, deze taak begint bij de opvoeding. Welke normen en waarden geven wij als ouders aan onze kinderen mee? Hoe is de band tussen ouders onderling naar hun kinderen toe? Wat hebben volwassenen in hun jeugd meegemaakt (denk aan huiselijk geweld, afwijzing, kindermishandeling enz.). Wij zijn er ons te weinig van bewust dat wat wij als kind meemaken, mede bepaald hoe wij zijn als volwassenen (niet kunnen verwerken van jeugdtrauma’s enz.).

Voor de omgeving en samenleving is ook een taak weggelegd. Hoe begeeft de jong volwassene zich in de samenleving? Hoe is de opvang? Wordt er hulp geboden bij probleem, vreemd of “ander” gedrag? Zijn broers, zusters, ooms, tantes, oma’s , opa’s , vrienden, buurt-, vrouwen- en mannenorganisaties zich wel terdege van bewust dat zij ook een bijdrage te leveren hebben bij de begeleiding van onze kinderen.

Wanneer men in een relatie stapt, is het belangrijk om te beseffen dat deze veel meer is dan elkaar liefhebben en leuke dingen doen. Een relatie dient diepgang te hebben. Belangrijk om te weten “Wie ben je; welke normen en waarden heb je meegekregen; hoe behandelen wij elkaar en wat accepteren wij van elkaar."

Om te denken dat wij dit probleem helemaal uit de wereld kunnen helpen is een utopie. Maar vrouwen kunnen wel een wezenlijke bijdrage leveren om dit verwerpelijk gedrag te minimaliseren. Zij gaan veel af op uiterlijk, omdat zij zich druk maken over wat hun omgeving gaat zeggen en daar zit het gevaar. Een “gespierde klerenkast” is mooi, maar meestal zijn ze licht ontvlambaar. Ook hebben bepaalde vrouwen de gewoonte om financiële middelen van mannen te accepteren, terwijl ze vooraf al zeker weten dat zij geen relatie met de man willen. Een bekende uitspraak is daarbij: "Mi e njan ing plat". Nee, je delft daarmee mogelijk je eigen graf.

Tot slot wil ik aan de mannen het volgende zeggen: het hoogste goed dat iemand bezit, is het recht op leven. Houden van is soms tijdelijk. Als het niet meer lukt, stap uit de relatie. Je hebt nog een heel leven voor je en je komt zeker iemand tegen die bereid is verder met je te gaan. De persoon die je de dood injaagt, is moeder van (jouw) kinderen, dochter van een vader en een moeder. Je laat een ongeneesbaar litteken achter. (Je) Kinderen zullen je nooit vergeven. Ik ben dagelijks in de rechtszaal en maak deze taferelen mee. Het is hartverscheurend. Mannen, laat deze beker aan ons voorbijgaan.

Robby Amain