Sinds enkele jaren is de arbitrage uitgebreid met de Video Assistant Referee (VAR). De invoering van de VAR scheen noodzakelijk, omdat -zo meende menigeen- de arbiter belangrijke details over het hoofd zag. Velen hebben de komst van deze additionele scheidsrechter dan ook toegejuicht. Ik zie de VAR niet als een aanwinst voor het voetbal, integendeel zorgt het voor meer frustraties. Voorts ontneemt VAR voetballers hun spontaniteit. De vreugde die ontstaat na een doelpunt, moet even uitgesteld worden, totdat VAR het doelpunt heeft bevestigd. We kunnen er niet omheen dat VAR de beleving van de voetbalsport drastisch heeft veranderd. Maar zoals we weten hoeft een verandering nog geen verbetering te betekenen.

VAR heeft reeds verschillende controversiële beslissingen genomen en ervoor gezorgd dat ploegen benadeeld zijn. Ook zien we een te grote afhankelijkheid van de arbiter. De VAR zou geraadpleegd moeten worden wanneer de arbiter twijfelt over een te nemen beslissing. Als het overduidelijk is, hoeft de VAR niet betrokken te worden. Ook zou de VAR de arbiter kunnen informeren over een vergrijp dat deze niet zou hebben gezien.  Het invoeren van de VAR zou dus een verrijking moeten zijn, omdat het discutabele beslissingen zou moeten verminderen c.q. elimineren.

Wat zien we echter gebeuren? Sinds de hervatting van de verschillende Europese voetbalcompetities hebben we beslissingen van de VAR gezien die op zijn zachtst uitgedrukt, vreemd zijn. Vaak genoeg gaat het om een buitenspelsituatie die altijd in het voordeel van een grote club wordt geïnterpreteerd. In de wedstrijd van Real Madrid vs Real Sociedad werd een doelpunt van Sociedad afgekeurd, omdat een speler hinderlijk buitenspel zou staan. Dit, terwijl de bewuste speler geen invloed had op het ontstane doelpunt. Alsof dat nog niet genoeg was, werd er niet gefloten voor handsbal, terwijl Benzema de bal met zijn bovenarm controleerde en daarna een doelpunt maakte. Madrid werd in dezelfde wedstrijd tweemaal bevoordeeld door de VAR.

Terecht kwamen er opmerkingen uit het kamp van Barcelona, dat Real Madrid geholpen is door de VAR. Spottend werd er zelfs gesteld dat Vardrid zou hebben gewonnen van Real Sociedad. Wat Barcelona echter verzuimde te melden, is dat Lionel Messi wegkwam met zijn onbehoorlijk gedrag tegen Diego Carlos van Sevilla. De arbiter gaf een andere speler de gele kaart voor een gemaakte overtreding en deed alsof hij niet begreep waar Luuk de Jong het over had, toen die zijn aandacht vroeg voor Messi's gedrag. De VAR heeft geen moment de aandacht van de arbiter gevraagd voor het wangedrag van Messi, dat minimaal een bestraffing met de gele kaart, verdiende. Weer eens was de topploeg bevoordeeld. Gelukkig voor Sevilla werd de wedstrijd niet gewonnen door Varcelona.

Mede door deze voorvallen bekruipt mij het gevoel dat het voetbal niet vooruit gegaan is door VAR, maar juist corruptiegevoeliger is geworden. De VAR heeft mijn inziens teveel invloed. Er zou een evaluatie moeten komen van deze vorm van arbitrage, want zoals het nu gaat geeft het meer frustratie dan klaarheid.

Mireille Hoepel