Met referte aan het boven aangehaalde artikel kan ik in grote lijnen meegaan met de inzender. Inderdaad heerst thans een andere soort politiek dan voorheen; het kiezersvolk is bewust geworden en gelooft niet meer in loze beloftes en in allerhande geschenken en toezeggingen, m.a.w. de tijd van de kraaltjes en spiegeltjes is reeds voorbij.

Ook de vele acties die gevoerd werden door moedige personen (éénmansacties) door o.a. Maisha Neus, Stephano Biervliet, Curtis Hofwijks e.c. hebben de kiezers hun toch finaal in de steek gelaten. De resultaten van de partijen, waartoe zij behoorden, zoals: Strei!, PRO, zijn overduidelijk. Dit getuigt enerzijds van het feit, dat het Surinaamse volk nog niet rijp genoeg is voor progressiviteit en andere factoren en aspecten van de ontwikkeling van het land; anderzijds kan worden geconcludeerd, dat een groot deel nog steeds etnisch en conservatief zijn stem uitbrengt. Bij de laatst gehouden verkiezingen op 25 mei jl. heeft men enigszins een doorbraak weten te weeg te brengen, hetgeen resulteerde in het feit, dat op diverse partijlijsten veel Surinamers van verschillende komaf zich kandidaat hadden gesteld.

Het is volgens de inzender sprake van een duidelijke evolutie in de denkwijze van het Surinaamse volk. Dit moet ook gelden voor onze leiders, politici en gezagsdragers die een vormende en opvoedende taak hebben; zij moeten trouwens fungeren als voorbeeldfiguren aan wie vooral de jeugd zich gaat identificeren. In het kader van een nieuwe politiek voering schort er nog veel aan de gedragingen en handelingen van diverse politici; alsook aan de wetgeving, die drastisch aangepast en aangescherpt dient te worden.

De oude garde/politici, die hun beste tijd hebben gehad, moeten geenszins een vinger in de pap krijgen! Ik ben de mening toegedaan, dat een leider die gefaald heeft, de politieke arena vaarwel moet zeggen. Dit geldt voornamelijk voor de voorzitter van de PL, Paul Somohardjo, die totaal is weggeveegd en is thans afhankelijk van zijn oude medestrijder, Ronnie Brunswijk.

De glorietijd, de stoere uitspraken, de gespierde taal, arrogantie en chantage zijn hem duur komen te staan. Het is thans de hoogste tijd voor jong bloed, dat begrijpt onze Paul nog niet en hij heeft zichzelf gepresenteerd als minister van Binnenlandse Zaken. Het zal hem beter sieren als hij op de achtergrond blijft en de hamer overdraagt, hetgeen hij al jaren verkondigt. Het bolwerk van de PL was Commewijne en dit is de 2e keer dat zijn partij een zware nederlaag lijdt in het suikerdistrict. Eerst was het in 1977 in VDP-verband tegen de NPK 2 en de 2e keer in mei 2020.

Tenslotte wil ik de inzender (Arif Soebratie) in het gelijk stellen dat het Front voor Democratie en Ontwikkeling in 1987 inderdaad de absolute meerderheid had (40 zetels) om heel wat zaken, zoals de Grondwet, de Kieswet/Kiesregeling en in het bijzonder de kwestie rond de omstreden decembermoorden in december 1982 aan te pakken; hetgeen door onbekende redenen of door gebrek aan daadkracht achterwege is gelaten!

Hopelijk zullen de toekomstige regeerders op wie een heel zware taak rust een aantal zaken drastisch aanpakken en waar en indien nodig conform de regels en de vigerende wetten optreden.  En dat de gedane positieve aanbevelingen en ontwikkelingen hun tot de juiste gedachtegang en besluitvorming zullen aanzetten.