Ik wil
19 May 2020, 09:08
foto


De ultramoderne wereld waarin we vertoeven vandaag de dag, misschien ook morgen, ook misschien volgend jaar en hopelijk de komende jaren, heeft de schrik echt gevat en kunnen bevatten. Er is angst, opwinding en zorg over het deadly coronavirus. Terecht, die barbari die in ons en over ons heen wordt  gespoten, via sama-sama's van buitenlandse en binnenlandse nieuwssites is niet bij te benen. Toch wil ik schrijven, of laat mij me zuiverder en zeer duidelijker uitdrukken: ik wil schrijven over het geweldige Suriname van om de hoek. Mi anu, mi finga nanga mi ede e krasi mi nog erbij. En ook graag over de bijzondere algemene en geheime verkiezingen die op de stoep staan, wil ik schrijven, echte, echte. We zien wel of dat begrip ‘vrije’ een plaats krijgt bij deze massale volksexercitie.

Ik zou willen schrijven over hoe we leven en hoe ons inkomen als land, uitgedrukt in personen/mensen, in de afgelopen vijftig jaar fors is toegenomen tot wel 32.675 US dollar per jaar, ook wel het ‘per capita’-inkomen. Het bijzondere van deze ontwikkeling is de capaciteit en de forse toename van menselijk vermogen, die de Surinaamse mens heeft voortgebracht. Reeds vroeg dat eigenaardige daarvan ons eigen hebben gemaakt, door continue te studeren, bijscholing en vocational training, die vakken die essentieel zijn voor onze nationale productie. Behalve het smart en ook gedreven en creatief zijn, was het succes gebaseerd op de pilaren van zeer hard werken met goede perspectief.

Wat ook verder boven de oppervlakte zou komen drijven is helder voor mij. Dat dwars door ons hele mooie bijzondere land, inclusief het binnenland, het gelukt is systematisch bouwprojecten neer te zetten. Daarvoor zijn de particuliere sector, banken, aannemers in binnen- en buitenland jaren voor in de weer geweest. Ik zou met alle liefde en vol trots – en met opgeheven hoofd voor deze samenleving en dit zeer groene deel van godscreatie – hebben bericht, dat veel dat ondernomen is tussen de Corantijn, Tomoek-Hoemakgebergte, Marowijne en Atlantische Oceaan, geslaagd is. Dat we ons nooit zorgen maken over pensioenen en staatsuitkeringen omdat zij geïndexeerd zijn; logisch toch als je dollars verbrandt omdat de brandstoftoevoer gedollariseerd is.

Ik zou verstaanbaar krabben in het gouden zand en modderige bauxiet over de faciliteiten voor het volk op het gebied van cultuur, sport, muziek, kunst en films, dat die zijn van een fijn soort en op wereldniveau als wel iconisch en subliem. En het geweldige van deze schrijfdrang zou de zinsnede zijn, dat er nauwelijks sprake is van kwaliteitsverschillen tussen de verschillende infrastructuur van de diverse districten. Ik zou gedreven door wat ik gezien heb, willen schrijven hoe het succes door drie belangrijke factoren onder andere tot stand gekomen is. De goed georganiseerde en maatschappelijk gerichte en verbonden Universiteit van Suriname.

Het grote RESEARCH en DEVELOPMENT CENTER dat de basis is van bijna alle productie en policy-initiatieven.
Met direct daarachter het oersterke en innovatieve Planbureau. Ik wil of had willen schrijven over een swing, een onzichtbare beweging, die ons inspireert altijd weer, de onnavolgbare objecten neer te planten. Ik wil schrijven over de prijzen van goederen in de mooie en sterke winkels van Suriname. Dat die bereikbaar zijn voor iedereen. Dat je kunt kopen en eten wat je wilt, zonder te worden getild naar het Chorelal-gebral. Ik wil onder andere schrijven over de bergen aan goud van bijna 30 miljard Amerikaanse dollars, die we uit de bodem van Mama Sranan getrokken hebben. Van die berg is bijkans 9 miljard daarvan onderdeel van de wijze besluiten die de dekking regelen van onze munt. Ik wil niet schrijven over het gestuntel, frommel en gekonkel van Ze, Zijne Excellenties.
Oooh Lord, please don't let me be misunderstood!
A sari!!!

John van Coblijn
Advertenties

Thursday 28 March
Wednesday 27 March
Tuesday 26 March