(Ingezonden)

 

Dit gevoel bekruipt me een beetje bij de ingebruikname van het nieuwe districtscommissariaat te Nickerie. Een mooi gebouw, en de aannemer en ik hebben er met veel liefde aan gewerkt. 5 jaar lang liet de overheid het volledig afweten, en moesten we op de een of andere manier maar zien te bouwen zonder geld. Met de verkiezingen in zicht kwam er wat geld beschikbaar, en kon het gebouw worden afgemaakt. Maar de aannemer moet nog 30% van z'n geld krijgen, en de architect is nog helemaal niet betaald. Begin mei was het gebouw gereed, en wij hebben aan de overheid voorgesteld om op te leveren zodra het saldo zou zijn betaald. 

En dan krijg je op maandagmiddag plotseling per telefoon een uitnodiging dat de volgende dag het (onbetaalde) gebouw zal worden geopend! Ik was uiteraard vereerd dat men aan me had gedacht, maar ik ben toch niet gegaan. Op de televisie zie ik minister Dikan, en ik zie de heer Abrahams. Belangrijke eerbiedwaardige mensen natuurlijk, maar zij hebben absoluut niets gedaan voor het project. En zij zijn niet de enigen. In de loop der tijd hebben drie opeenvolgende ministers van OW samen met voltallige staf het project geïnspecteerd, maar daarna nooit een cent betaald. Dat waren de heren Wolf, De Miranda, en Pengel. Respectabele mensen met een krappe beurs. Ik complimenteer hen met de sobere wijze waarop zij omgaan met overheidsgelden. In z'n algemeenheid verdienen de ministeries van OW en Financiën een groot compliment voor hun onconventioneel financieel beheer van het project. Nooit eerder heb ik zoiets meegemaakt. Pas met de 4e minister, Chotkan, kwam er wat geld vrij. Maar eerlijk is eerlijk, het ministerie van OW heeft wel z'n best gedaan bij de technische begeleiding. De technische ambtenaren verdienen een echt compliment, met name de heer Sanggali uit Nickerie.

En toch is het nu af. En dat komt door keihard werk van de Nickeriaanse aannemer Balwant-Gir. Nickerie mag trots op hem zijn. Het is allemaal gebeurd met vaklieden uit Nickerie, en de meeste bouwmaterialen komen ook uit Nickerie. Nickeriaanse bedrijfjes hebben het staalwerk gedaan, de meubels, de aluminium ramen, en een Nickeriaanse zagerij leverde ons het mooiste hout van de wereld voor het hoofdgebouw. Nickerie heeft zich ingezet, en verdient daarvoor een groot compliment. Het is echt hun gebouw geworden.

En de bedelaar? Ach, de week na de trouwerij kreeg hij weer z'n geld. Ongetwijfeld zal dat voor ons ook wel zo zijn.