DRS gedenkt Emile Wijntuin, een groot Surinamer
13 May 2020, 18:32
foto


Emile Linus Alfred Wijntuin: een eerlijke en integere politicus.
Er zijn vandaag helaas mensen die geloven dat "zoiets" als een eerlijke en integere politicus niet bestaat. En misschien hebben ze gelijk dat het nu inderdaad niet meer bestaat. Misschien is met het heengaan van Emile Wijntuin de laatste van "dat soort" verdwenen. Dat soort voor wie vaderlandsliefde, sociaal gevoel, en werken voor land en volk, niet slechts politieke blah, blah, blah waren, maar de basis van een levenshouding.

Voor de toekomst van Suriname hoop ik dat hij inderdaad niet de laatste was. Maar ik ben eerlijk gezegd niet erg optimistisch. Ik sprak ooit een opkomende politicus over Emile Wijntuin en wees hem erop dat Emile in een eenvoudig huis woont, in een gewone middenklasse auto rijdt, en dat hij, noch zijn kinderen, grote lappen grond hebben. De opkomende politicus keek mij verbaasd aan en zei: "Hij is dom". De onderliggende gedachte is duidelijk: "wie in de politiek gaat moet er beter van worden!" En dan niet beter als mens, met hoogstaande morele waarden, maar gewoon materieel beter. En dit is precies waarin oom Emile anders was. Hij was niet de "moderne" politicus, maar de oude, klassieke, deugdelijke. Dat soort dat nu "oude politiek" wordt genoemd.

Oom Emile was een eenvoudig mens. Ondanks de hoge functies die hij in ons land heeft bekleed, had hij geen kapsones en ging met iedereen, groot of klein, arm of rijk, hoog of laag even vriendelijk en respectvol om. Oom Emile was een trouw mens. Hij is ongeveer vijfenzestig jaar in de echt verbonden geweest met Ninon Alvares en was trouw aan zijn gezin. Hij is vanaf haar oprichting, lid geweest van de gezinspartij, de Progressieve Surinaamse Volkspartij (PSV), die thans Duurzaam en Rechtvaardig Samenleven (DRS), heet. Hij was trouw aan zijn principes, en zijn eenmaal gegeven woord was hard en waardevol als diamant. Hij was trouw aan zijn land en in het bijzonder zijn geboortedistrict Coronie. Alhoewel hij in Paramaribo woonde en werkte, was hij in hart en ziel een Coroniaan. Hij lachte ook nooit om een "Coroniaanse mop" en vroeg met een blik vol onbegrip: "wat hebben die Coronianen jullie toch misdaan".

Oom Emile had een groot gevoel voor sociale rechtvaardigheid. Als voorzitter van de Pater Weidman Stichting, maar ook als privépersoon heeft hij vele sociale problemen helpen oplossen. En niet zelden is er, tot ergernis van zijn vrouw, misbruik gemaakt van zijn goedheid. En dat wuifde hij dan weg met: "lib’ a sani" (laat dat ding maar).

Kortom, oom Emile was een mooi mens. Een mens met een heel mooi karakter, een prettig mens om mee om te gaan, iemand waarbij je je goed en veilig voelde. Hij had geen verborgen agenda. Hij had ook geen gespleten persoonlijkheid: als mens en als politicus was Emile Wijntuin een en dezelfde persoon.

Suriname is een stuk armer geworden met het heengaan van deze landgenoot. Zijn nalatenschap aan Suriname en in het bijzonder aan de Surinaamse politiek is hetgeen hierboven beschreven. Wij hopen dat vooral politiek Suriname deze nalatenschap op de juiste waarde weet te schatten, het accepteert en ernaar handelt. Want dan mogen wij weer vertrouwen hebben in de toekomst van ons land.

De partij Duurzaam en Rechtvaardig Samenleven (DRS)
Advertenties