De Partij voor Democratie en Ontwikkeling in Eenheid (DOE) heeft kennis genomen van het heengaan van een van onze grote zonen, de heer Emile Wijntuin. Hij was de 13e voorzitter van het Parlement van Suriname, gerekend vanaf de invoering van het algemeen kiesrecht in 1948. Hij gaf van 28 december 1973 – 13 augustus 1980 leiding aan dit volksvertegenwoordigende orgaan. Op 8 juli 1958 werd hij voor het eerst toegelaten tot dit College, twee jaar na oprichting van de Progressieve Volks Partij (PSV), waar hij lid van was. 

In de Encyclopedie van Suriname (1977) wordt met betrekking tot de PSV vermeld: ”Dat Surinames kiessysteem een groot aantal zetels bevat die volgens evenredige vertegenwoordiging worden verdeeld, is gedeeltelijk te danken aan het werk van de PSV tussen 1958 en 1963.” Hier heeft Wijntuin zijn bijdrage aan geleverd. Zijn partij was lang vóór het uitroepen van de onafhankelijkheid van Suriname, voorstander hiervan. Jules Sedney schrijft in zijn boek de toekomst van ons verleden:”Van deze partij is sedert 1961 bekend dat ze voorstander is van Surinames onafhankelijkheid. Emile Wijntuin heeft daartoe ook een wezenlijke bijdrage geleverd. Hij was vertrouwd met de kokolampu filosofie van Coen Ooft, die ook voortkwam uit de gelederen van zijn politieke organisatie. Deze hield in dat de partij zich bereid verklaarde terug te gaan naar de tijd van de petroleumlamp als dat de prijs voor de onafhankelijkheid zou moeten zijn. 

Wijntuins werk als voorzitter van het parlement, juist in de periode naar de datum van 25 november 1975 toe, mag daarom niet onopgemerkt aan ons voorbij gaan. Het was een turbulente periode waarin voor- en tegenstanders van de onafhankelijkheid krachtig van zich lieten horen. Hij werd geconfronteerd met politieke issues die veel van zijn politieke stuurmanskunst vereisten. Het bijzondere aan Wijntuin was dat het een man zonder allures was. Eenvoudig, degelijk en bereid tot delen van zijn kennis met anderen. Wijntuin heeft verschillende artikelen en enkele boeken geschreven. Uit alles bleek zijn benadering van zaken als onderwijzer/historicus. Het symbool van zijn partij was het gezin: vader, moeder met hun kinderen. Daarom mag de PSV gerust als gezinspartij worden aangemerkt. 

Emile Wijntuin die, overdreven gezegd, een geboren onderwijzer was, liet daarvan ook blijken. Hij heeft steeds het belang van een goede opvoeding benadrukt. In een interview werd daarbij ook de samenhang in het gezin, maar ook de buurten en wijken, nader uitgewerkt. Hij gaf aan dat als er sprake is van eenoudergezinnen, er ondersteuning zou moeten komen van broers en zusters van die ouder, die voor wat de opvoeding betreft, er alleen voor staat. Hij putte daarbij uit eigen ervaring, waarbij ooms en anderen bij zijn opvoeding een belangrijke rol vervuld hebben. Hij werd in Coronie geboren en had altijd een sterke band met dat district. Hij roemde de grote zonen op intellectueel-, politiek vlak en in de sport die voortgekomen zijn uit dat deel van Suriname. Het tij moest volgens Wijntuin gekeerd worden met betrekking tot verval van morele waarden en normen. 

DOE is eveneens voorstander van gezonde gezinnen en sterke ondersteuning van de directe omgeving en de overheid die via beleid dat helpt realiseren. Mede vanuit die gedachte brengt DOE dank uit aan deze Staatsman die op eigen wijze zijn bijdrage geleverd heeft aan de ontwikkeling van onze Republiek! Het zou goed zijn voor Suriname als huidige en toekomstige parlementariërs, wanneer het gaat om kundigheid, integriteit en vaderlandsliefde, het streven hebben in de voetsporen of tenminste in de schaduw van deze grote zoon te treden. DOE condoleert de heer drs. Clifford Marica, voorzitter van de Partij voor Duurzaam en Rechtvaardig Samenleven (DRS), waarin de PSV sinds augustus 2014 is opgegaan. Voorts ook welgemeende woorden van sterkte en troost aan Mevr. Wijntuin en de naaste familie. Ten slotte condoleren wij de Surinaamse natie met het heengaan van deze nationale leider.