Economische paragraaf
07 May 2020, 13:34
foto



Strelend voor het oog en de soul soms, het VES-debat. Soms ook lastig op bepaalde andere momenten. Was het toch bemoedigend het begin: de introductie van nieuwe communicatiekanalen, nieuwe technologie uit te zien rollen in moeilijke tijden voor bredere lagen van de samenleving. Hierdoor kon het debat over onze toekomst de afgelopen dagen in de huiskamers aanwezig zijn. Onze maatschappij is vol van vraagstukken die dwingende aandacht eisen.

Al zouden we het proberen te ontwijken of weg te zetten. De financiële economische paragraaf kunnen wij niet ontwijken. Als één briljant van een diamant van het zuiverste soort vraagt het al onze volle aandacht. Om supergoed met alle kennis ter beschikking aan ons het potentieel vernietigend vraagstuk van Suriname, de economische wurging, op te lossen en te blijven poetsen – to make it shine.

Als samenleving boksen en botsen wij niet voldoende over de grote idealen en zeker niet over de politieke economische vraagstukken. De politieke economie, want daar gaat het in een moderne maatschappij  uiteindelijk over, geeft de ontwikkelingen aan en de richting. Het gaat niet alleen over de theoretische werking van een mooie wetenschap en bureaucratische instellingen; hoe die moet werken in Suriname. Maar nog meer om hoe je de economie inzet om positieve resultaten te bereiken voor het volk en zijn bedrijfsleven.

Men zegt wel meten is weten. We weten wat de problemen van ons land zijn omdat er cijfers zijn die ons een indicatie geven. Dus het was daarom jammer sommige politici bij het debat het argument van ‘geen cijfers’ te zien hanteren. Het was politiek verstandiger geweest als de kwaliteit van de overheidscijfers als argument naar voren was geschoven. Het zou ook sterk geweest zijn van de VES om die cijfers te produceren op de avond.

De economische paragraaf van politieke partijen kan, als briljant naar het Surinaamse volk, die aantrekkingskracht, mobilisatiekracht en zuigkracht krijgen dan wel verwerven. Vooral als die politiek financiële economische instrumenten (zoals de staatsbegroting, vestigingsklimaat, wisselkoers, centralebankbeleid, verwerking,waarde toevoegen aan grondstoffen tot een bepaald percentage  et cetera et cetera) in doelstellingen en targets naar voren komen en binnen de politiekvoering worden verheven. Het volk kan dan deelgenoot zijn van een pracht van een politiekapel, van waar wij naar toe gaan en hoe we het gezamenlijk gaan bereiken en wanneer. Bijvoorbeeld op het gebied van vergroting productie van bestaande productiebedrijven, investeringen in onderwijs, begrotingsevenwicht, modern monetair beleid, uitbreidingen infrastructuur, belastingen als investeringsaanjager, investeringen in de bouw, hervorming van de overheid,  bedwingen staatsschuld, energie vergroting capaciteit en subsidie of niet en het.neerzetten van een solide en hoog per capita inkomen voor het volk et cetera.

We worden natuurlijk geconfronteerd met zware problemen, onze eigen crisis en de coronacrisis; dus moeten die een plaats krijgen in de politiek economische puzzel van de politieke economie. Blokkades mogen er niet meer zijn om ons te laten ondernemen. Geografische belastingvoordelen om ons in Coronie, Sipaliwini en Saramacca o.a. te laten produceren entertainen, is één briljant ideaal.

John van Coblijn
Advertenties