Waar gaan wij naartoe in Suriname, wat gebeurt er met ons de komende maanden zelfs dagen en uren? Zover zijn we gekomen. Komen wij eruit of gaan wij steeds dieper en nogmaals dieper in het onbekende, dat zeer veel onheil voorspellende, dat wurgende is voor een samenleving. Niet goed voor een inspirerende ontwikkelingstraject. De coalitie begrijpt het niet. De ruimte waarin we ons mogen bewegen als volk met zijn iconische instituten, is ons niet gegeven. Daar is één zwaar bevochten strijd aan vooraf gegaan. Vooral van hen die weigerden dictatuur, in wat voor vorm dan ook, als criteria van voorspelbare en duurzame vooruitgang te onderschrijven.

Er liggen honderden jaren strijd tegen dictatuur achter de oren van het getergde Surinaamse volk. Het is goed sommige mensen in de coalitie te laten beseffen en eraan te herinneren, dat zij heden ten dage posities en functies innemen dankzij één criminele daad. De Standvastebeweging en de daarbij later opgerichte politieke partij heeft haar ontstaan te danken aan het crimineel politiek geweld van 25 februari 1980. Sommigen geven het braadkanti vanaf podia aan dat hun politieke beweging stamt van die beruchte tijd.

Men is reeds jaren bezig de politiek van populair en het creëren van tegenstellingen binnen de structuren van het Surinaamse volk en persoonsverheerlijking, te verheffen in de Surinaamse politiekvoering. Het wordt steeds duidelijker met deze coalitie, dat het verwerven van absolute, zichzelf dienende macht, ten koste van wat dan ook, het ultieme doel is. We merken het  aan de hand van   allerlei zeer donkere wetten die men slaat. Is men daarvoor in de politiek? Moeten criminele witteboorden handelingen van politici/gezagdragers die schade brengen aan ons, gedekt worden door voor hun speciale wetten? Yere, no a sari!

De oppositie heeft haar politiek historische rol niet volledig begrepen; we hadden een harmonieuzer massief verzet van het volk moeten stimuleren. De stem had dikker, vuriger, hartstochtelijker en vastberadener kunnen zijn tegen de rommelpolitiek die de coalitie gemaakt heeft. De hoop was dat men het moraal van het volk zou boosten door bepaalde financiële uitbetaling in het parlement te weigeren. Men zou gezien worden als voorbeeld van het offer dat gebracht moet worden om deze majestueuze republiek vooruit te duwen.

De hoop was dat men de partijvoorzitterschappen voor een tijdje in een hoek zou opslaan. Dat men de presidentschappen aan het volk zou aanbieden voor koesteren. Alle andere posten zouden met het oog op goed bestuur voor het volk en land, onder de wil van het volk komen. Er is iets groters dan het belang van enkele personen. Je kunt duidelijk horen uit voordrachten van politici en contacten die ik heb, dat ze iets anders voor ogen hadden. Politieke hebzucht en niet het inzicht hebben in de grotere nationale en internationale idealen en doelen, heeft hen gehinderd die correcte stap te ondernemen.

De coalitie/NDP is niet één partij. Het is een combinatie, voor een groot deel bestaande uit politieke mensen, die je ook zou kunnen betitelen als overlopers in combinatieverband, komende uit andere politieke partijen. Het is niet te laat voor de totale oppositie om die ene dikke en vurige hartstochtelijke stem voor ontwikkeling van Suriname voor het volk uiteindelijk in beeld te scheppen.

Laat ze ook weten dat je ze, het volk, niet gaat uitbuiten en afstand doet van luxe.