Stijgende temperaturen op de planeet en meer variabele regenval zullen volgens de Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) de oogstopbrengsten verminderen in veel tropische ontwikkelingsregio's, waar voedselzekerheid al een probleem is. De Verenigde Naties voegt daar aan toe dat er nu al meer dan 2 miljard mensen wonen in landen met hoge waternood. De situatie zal waarschijnlijk verslechteren, naarmate de bevolking en de vraag naar water groeien, en naarmate de effecten van klimaatverandering toenemen. Vandaag 22 maart, Wereldwaterdag 2020, wordt benadrukt hoe water en klimaatverandering onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.

Data laat zien dat in 2080 de hoeveelheid land die ongeschikt is voor landbouw in Afrika – ten zuiden van de Sahara – zal toenemen met 30 tot 60 miljoen hectare. Dit ook als gevolg van ernstige klimaat-, bodem- of terreinbeperkingen. Klimaatverandering zal echter het meest directe effect hebben op de overleving van kinderen via drie directe kanalen: veranderende ziektebeelden, grotere voedselonzekerheid en bedreigingen voor water en sanitaire voorzieningen. Wetenschappers, boeren en het bedrijfsleven beschouwen ‘extreme weersomstandigheden’ als een van de meest waarschijnlijke productierisico's in de komende tien jaar. Maar internationale organisaties stellen dat aanpassing aan de watereffecten van klimaatverandering de gezondheid zal beschermen en levens kan redden. Door water efficiënter te gebruiken, worden onder meer broeikasgassen verminderd.

Extreme weersomstandigheden maken dat water schaarser, onvoorspelbaarder en/of vervuilder wordt. Mensen hebben water nodig om te overleven, net als alle systemen waarop we vertrouwen: sanitaire voorzieningen, gezondheidszorg, onderwijs, bedrijfsleven en industrie. Dat geldt ook voor Suriname. De landmassa van het land wordt voor 93% bedekt door bossen, rijk aan biodiversiteit. Suriname verklaarde al in 2014 dat het een koolstofnegatieve economie had, wat betekent dat alle broeikasgassen die het produceert, worden gecompenseerd door natuurlijke hulpbronnen die deze gassen absorberen. Het Surinaams bos fungeert als een enorme koolstofput, met bomen die het schadelijke kooldioxidegas opvangen of inzuigen en het uit de atmosfeer verwijderen. Minder kooldioxide betekent minder opwarming. 

De kustzone van Suriname heeft al een uitgebreide erosie ondergaan en is beschadigd door zware regenval, overstromingen, hogere temperaturen tijdens droge seizoenen en harde wind. De soorten natuurverschijnselen (en in sommige gevallen rampen) zullen naar verwachting verergeren door klimaatverandering. Suriname is echter wereldwijd, na de Marshalleilanden in de Stille Oceaan, de tweede natie geworden die geactualiseerde plannen heeft opgesteld om de klimaatverandering te bestrijden, in de hoop te helpen zorgen dat toekomstige temperatuurstijgingen van de planeet niet hoger worden dan 1,5 graden Celsius, zoals door 196 landen is afgesproken tijdens de Overeenkomst van Parijs in 2015. Duurzame en ‘schone’ elektriciteit is een prioriteit; Suriname heeft beloofd "het aandeel van elektriciteit uit hernieuwbare bronnen tegen 2030 boven 35% te houden".