Met het oog op ontwikkelingen die Surinaamse studenten aangrijpen, heeft de studentenvereniging na vier jaar vrijdag weer een stevig debat weten op te zetten. Het debat was erop gericht studenten de ruimte te geven inhoudelijk op issues in te gaan en tegelijk te leren hoe op de juiste manier een discussie te voeren. “Tackle the issue, not the messenger”, zoals jurylid Robby Makka bij de start onder andere benadrukte. Zijn collega jurylid, Rob Honig (voorzitter van de Debat Unie), drukte de studenten op het hart goed naar elkaar te luisteren en gericht te reageren en zoveel mogelijk gebruik te maken van relateerbare voorbeelden voor een goede focus en verscherpt debat.

Met een stelling over het effect van technologie bij de ontwikkeling van kinderen maakte de avond een zachte start en konden de aanwezige studenten zich de discussie eigen maken. De mate waarin jonge kinderen geconfronteerd worden met technologie wordt steeds groter en invasiever en heeft daarmee een belangrijk effect op hun cognitieve en sociale ontwikkeling. 

Met het volgende onderwerp, de enorme olievondst voor de kust van Suriname, werd een interessant actuele politieke en economische uitdaging aangekaart. Enerzijds stond een groep erop dat de verwachte inkomsten vooral vooruitgang voor ook de laagste sociale groepen in Suriname zou kunnen betekenen, terwijl hun tegenstanders onderstreepten dat een ongecontroleerde flow van geld vooral een grotere kloof tussen arm en rijk teweeg zal brengen in ons land. 

De laatste ronde gold als finale debat waar de beste debaters tegen elkaar uitkwamen om hun standpunt in de discussie over braindrain te verdedigen. ‘Surinaamse studenten dienen na hun studie in het buitenland terug te keren om te helpen het land op te bouwen’ bleek een stelling te zijn waar iedereen wel een harde mening over had en vaker over gediscussieerd had. De zekerheid van een baan waar je ook nog eens goed voor betaald wordt en een samenleving die op punten als veiligheid en gemak meer te bieden heeft versus een wankelende economie en onzekerheid in het enige land dat echt als thuis aanvoelt en waar onze familie woont. Een belangrijke vraag, waar de meningen verder over verdeeld zijn is of de verantwoordelijkheid voor de toekomst van het land oprecht in de handen van jongeren geplaatst mag worden, wanneer het vooral de oudere generatie is die het voorlopig voor het zeggen heeft. 

Uiteindelijk hadden Aniksha Jagesar en Neal Oostvriesland met hun inhoudelijk sterke en verfijnde argumenten net de overhand boven de andere finalisten, Shanika Jagesar en Gaston Quintius, die juist in hun strategische benadering uitblonken.