Suriname kampt al tijden met tekortkomingen op het gebied van degelijk beleid en goed bestuur. Kijkend naar de huidige effecten hiervan, kan gesteld worden dat dit stagnatie heeft gebracht met betrekking tot de economische en sociale ontwikkeling van het land. Voor betere leefomstandigheden moeten er ingrijpende veranderingen geïmplementeerd worden, voor wat betreft beleid en bestuur.

Knelpunten binnen de uitvoering van goed beleid en bestuur, hebben onder andere betrekking op de aanwezigheid van patronagenetwerken, geringe of slechte controle op de overheid en, ten slotte, op effectieve bestrijding van corruptie.

Patronagenetwerken spelen een belangrijke rol in het politiek-economisch beleid van Suriname en hebben een moeilijk te doorgronden invloed op beleid en bestuur. Patronagenetwerken resulteren vaak in een gebrekkige verstrekking van zogenoemde “collectieve goederen” (goederen waarvan niemand kan worden uitgesloten) en leiden tot beleidsinterventies die patronage beogen. Door beïnvloeding van beleidsmakers, krijgen objectiviteit en neutraliteit nauwelijks tot géén ruimte in het proces van totstandkoming van het geheel van maatregelen, die de overheid  behoort te nemen om problemen op te lossen, te verminderen of te voorkomen.

De aandacht verschuift van ‘algemene beleidsformuleringen’ naar ‘specifieke administratieve beslissingen’ en resulteert, uiteindelijk, in vorming van kleine belangengroepen.

De wijze waarop De Nationale Assemblee de afgelopen jaren heeft gefunctioneerd, laat veel te wensen over. Het niveau waarop wetgeving in het algemeen tot stand komt en de wijze waarop parlementair taalgebruik toegepast wordt, is op z’n zachts gezegd betreurenswaardig en teleurstellend. De Nationale Assemblee is er desondanks niet in geslaagd de regering op adequate wijze ter verantwoording te roepen, zoals het een goed functionerend overheidsorgaan betaamt. Het resultaat is duidelijk: er is een minimum niveau van vertrouwen in de overheid. 

Teneinde het parlement anders te laten functioneren en het vertrouwen van de gemeenschap terstond te doen herstellen, is het noodzakelijk aandacht te schenken aan het volgende: verbetering van de bekwaamheid van parlementsleden, verbetering van de verantwoordingsplicht van de regering en, tot slot, alle noodzakelijke verbeteringen met betrekking tot (sociale)dienstverlening aan de gemeenschap. Beschrevene mag nimmer beschouwd en gebruikt worden als machtsmiddel, daar het de plicht van de staat betreft zich te houden aan hetgeen wettelijk is vastgelegd. 

Suriname wekt de indruk gevoelig te zijn voor corruptie. Overheidsorganisaties vertonen kenmerken van onbetrouwbaarheid die een gunstig klimaat lijken te scheppen voor corruptie. Functionarissen die verantwoordelijk zijn voor de vele economische voorschriften hebben vaak een aanzienlijke monopolie en een ruime discretionaire bevoegdheid. 

Zoals eerder beschreven werd, is de verantwoordingsplicht binnen overheidsorganisaties zéér zwak. Controles en verantwoordingsplichtsystemen functioneren niet naar behoren en toezichthoudende instanties, zoals de Rekenkamer van Suriname, worden grotendeels genegeerd. Het verkrijgen en verspreiden van informatie gebeurt op bescheiden schaal, waardoor grote delen van overheidsorganisaties niet voldoen aan de eis van transparant werken. 

Hoewel er in Suriname een Anti-Corruptiewet is aangenomen op 24 september 2017, lijkt er van daadwerkelijke en effectieve bestrijding van corruptie nog geen sprake te zijn. Veel van de meest geschikte opties ter bestrijding van corruptie in Suriname hebben betrekking op hervormingen die additionele voordelen voor de ontwikkeling met zich mee zouden kunnen brengen. Een geschikt en uitvoerbaar programma ter bestrijding van corruptie zou het accent moeten leggen op de hervorming van overheidsorganisaties die corruptie voeden. Het programma zou zich vooral moeten richten op het beperken van de monopolistische positie en het ‘freies ermessen’ van de functionarissen bij de besluitvorming en verhoging van de verantwoordingsplicht en transparantie.

De belangrijkste uitdagingen waar de eerstvolgende overheid mee te maken krijgt in het streven naar een beter beleid en bestuur, zijn de volgende:

• Vermindering van druk op de particuliere sector door gerichte aanpak van wet- en regelgeving, ter bevordering van economische groei en ter verkleining van de kans op corruptie. 

• Beperking van de aandacht van de regering tot de eigen kerntaken, zodat doelmatigheid verhoogd en de kosten verlaagd worden. 

• Zorgvuldige behandeling van vraagstukken met betrekking tot het potentieel aan menskracht binnen het uitvoerend en het gerechtelijk apparaat. 

• Het beschikbaar stellen van informatie, ter verbetering van transparantie en de verantwoordingsplicht.

• Verbetering van het functioneren van De Nationale Assemblee.  

• Bevordering van gemeenschapszin en natievorming middels voorlichting en onderwijs.

Ingeval doelmatigheid en efficiëntie verbeterd worden, zal dit enorme economische en sociale voordelen met zich meebrengen. Blijven verbeteringen op regeringsniveau echter uit, dan vergroten we daarmee de kans op toenemende verslechtering van de kwaliteit van bestuur en, uiteindelijk, de economie van Suriname.