Surinamers hebben echt een apart gevoel voor humor. Er is volgens mij geen enkel land dat aan dit niveau kan tippen. We zijn dé beste! Dit humoristisch gevoel lijkt wel oneindig grenzeloos te zijn (geworden). Er mag noch zóveel 'duisternis' heersen, mijn landgenoten zullen er dwars doorheen het 'licht' vinden. Hoe? Wij kunnen dat gewoon! Dit exceptioneel leedvermaak, lijkt mij een soort verlichtingsremedie tegen (alle) stress en onmogelijkheden die moeilijk te begrijpen zijn. Dan maar kiek, dat is toch goeie pijnbestrijding? 

Nochtans ben ik van mening dat je over sommige dingen absoluut geen grappen maakt. Bijvoorbeeld zeker niet in situaties waarin geweld geëtaleerd wordt of wanneer er (bijna) sprake is van een invalide economie. Maar typisch Surinaams en geniaal apart, vinden wij hoe ernstig de situatie ook is, de grap in (bijna) alles. 

Behalve humoristisch is dit volk ook super tolerant! We houden veel rekening met (elkaar) én staan ook (te)veel toe. Niet zomaar zegt men trouwens in Suriname en bij God is alles mogelijk. 

Tolerantie is voor een volk een belangrijk gegeven. De afwezigheid kan wellicht voor ernstige uitdagingen en derhalve problemen zorgen. Dus op zich een pluspuntje. Desalniettemin denk ik dat als het op de politiekvoering aankomt, we zeker ánders of minder tolerant moeten worden. Wanneer je teveel toestaat, kan dat desastreuze gevolgen hebben. Dit is bij de financieel-economische malaise waarin ons land thans  terecht is gekomen,  duidelijk gebleken. Hoewel we weten dat dit gewoon niet had gekund, zijn we er heel 'kalm' en humorvol mee omgegaan. Of begrijpen we niet hoe laat het is? Ik had anders verwacht! 

Deze tolerantie begint mij een beetje kopzorgen te baren. Hoeveel meer zullen wij nog tolereren? Hoe lang gaan we nog ernaar kijken? Wat is hieraan te doen? 

Dit gebeuren is best een (grote) druppel op een érg gloeiende plaat of misschien schat ik het totaal verkeerd in. Ik kan het mis hebben. Het enigste is erop hopen dat wij geleerd hebben uit dit alles en dat deze tolerantie enigszins achterwege gelaten zal worden. Gebeurt dit niet dan zal al hetgene wat hierná geschied, ook maar met lede ogen aangezien én getolereerd moeten worden. Uiteindelijk is jammer genoeg het volk steeds het kind van de rekening. Dan realiseer ik mij dat het is als afgestemd zijn op de verkeerde frequentie en opzoek naar een betere tot de ontdekking komen dat  die er niet is. Wat is dan het alternatief? Tolerance of intolarance is incorrect.