In ons maffia-achtige bestuurssysteem hebben slechts coalitietoppers het voor het zeggen, of beter gezegd de leider en zijn handlangers. Zij besturen ons land en de rest van de coalitie moet slaafs volgen. Bovendien moeten standpunten van coalitietoppers tegen beter weten in worden verdedigd. Onder deze omstandigheden is er sprake van moedwillige verstandsverbijstering. Wanneer je dit vaak, lang en intensief genoeg moet doen, beïnvloed je de werking van je verstandelijke vermogens dienovereenkomstig. Hierdoor worden ongezonde paradigma’s geïnternaliseerd of eigen gemaakt, die bepalend zijn voor hoe je hersenen in dat opzicht functioneren.

Binnen dit maffiasysteem vindt er ook een soortgelijke verstandsverbijstering plaats in de meeste politieke partijen. Dit geschiedt door het bewieroken van politieke leiders als afgoden. In beide hierboven genoemde gevallen is het genoegzaam bekend hoe leden van deze politieke partijen allerlei onbegrijpelijke kronkelredeneringen bezigen om standpunten van hun leiding te verdedigen. Kritisch denken wordt opzij gezet, waardoor moedwillige verstandsverbijstering optreedt, dus tegen beter weten in ja en amen zeggen. Het resultaat van deze veroorzaakte vormen van verstandsverbijstering is vrijheidsbeperking door (zelf)onderdrukking. Initiatiefontplooiing, flexibiliteit, adaptatie, creativiteit en innovatie in nationaal belang worden beperkt en leiden daarom niet tot ontwikkeling. 

Integendeel zien we het verschil tussen arm en rijk kwalitatief en kwantitatief toenemen. Alle uitwassen, die zich hebben voorgedaan en nog steeds zullen voordoen op bestuurlijk, politiek, financieel, economisch en maatschappelijk gebied, zijn slechts symptomen van ons maffiasysteem. Ook de strijd en demonstraties tegen deze symptomen, waaronder vertrapping van het gelijkheidsbeginsel, vrijheidsbeperking, censuur en onderdrukking, worden uitgelokt door dit maffiasysteem. Je kunt echter op geen enkele manier deze problemen duurzaam oplossen zonder dit maffiasysteem te vervangen door een legitiem bestuurssysteem.

Het maffiasysteem kan alleen opereren door belangenverstrengeling en vriendjespolitiek. Controlerende organen, zoals De Nationale Assemblee (DNA), de Centrale Bank van Suriname (CBvS), het Bureau voor de Staatsschuld en de Rekenkamer, moeten alle de belangen van coalitietoppers dienen. Bijvoorbeeld, coalitietoppers hebben greep op volksvertegenwoordigers van DNA, inclusief de oppositie, omdat DNA-leden een parttime baan hebben. Zij mogen wettelijk privé- en nevenpraktijken op na houden en genieten veel meer inkomsten daarmee, dus legalisatie van belangenverstrengeling en vriendjespolitiek. En zolang ze ja en amen zeggen tegen alles wat de coalitieleiding wil, krijgen ze banen voor geliefden, gronden, concessies, posten in raden van commissarissen, projecten, reizen, etc. 

Alles wat de ex-Governor van CBvS, Robert-Gray van Trikt, in dit kader wordt verweten, daar maken DNA-leden zich het meest en continue schuldig aan, alleen ongestraft. Vanuit dit perspectief bezien, zijn voor hen corruptie en diefstal wettelijk toegestaan. Hoe kun je zonder verstandsverbijstering zulke bestuurlijke tegenstrijdigheden of antagonismen toestaan? Dit is kenmerkend voor ons maffiasysteem. Binnen het maffiasysteem wanen bestuurders en politici zich boven wet en recht. En als het soms misloopt, wordt snel geprobeerd wetten (soms met terugwerkende kracht) aan te passen om dit recht te kunnen trekken, bijvoorbeeld in de gevallen van de Rekenkamer en de Wet Rij- en Voertuigenbelasting. Een rechtsorde moet juist elke vorm van meerderheidsdictatuur voorkomen, wat een legitiem bestuurssysteem eist en afdwingt door middel van rechtmatigheidstoetsing. Hierbij is de bescherming van minderheden essentieel en wordt zodoende de behartiging van het nationaal belang gewaarborgd. 

Een legitiem bestuurssysteem is gebaseerd op goed bestuur, waaraan het gelijkheidsbeginsel, of recht voor een, recht voor allen, richting geeft. In dit legitieme systeem is belangenverstrengeling niet toegestaan en worden bestuursfuncties (Regering) gescheiden gehouden van politieke functies (DNA), dus ook in politieke partijen. In dit systeem zijn leden van politieke partijen kandidaten van het volk en worden niet geselecteerd of omgekocht door geld en valse beloften. Op deze manier worden deze leden geleerd om verantwoording af te leggen aan het bestuur, zodat zij dit later als regeringslieden ook kunnen doen aan DNA. Geen enkele organisatie kan voortbestaan zonder controlerende organen die functioneel gescheiden zijn. En precies dat garandeert een legitiem bestuurssysteem. Bijvoorbeeld, in een legitiem systeem hebben volksvertegenwoordigers in DNA een fulltime baan. Privé- en nevenpraktijken zijn wettelijk verboden. Hierdoor verliezen coalitietoppers hun greep op DNA-leden en kunnen zij hen niet langer dirigeren als voorheen. Deze volksvertegenwoordigers zijn dan eindelijk in staat om hun controlerende en correctieve taken ten opzichte van de regering naar behoren uit te voeren. Bovendien kunnen DNA-leden dan niet meer ‘legaal stelen’ van het volk!