Hij bleef er steevast in geloven. Wat zijn er tussen 2015-2019 veel spotprentjes voorbij gekomen van onze huidige minister van Sociale Zaken en zijn spraakmakende uitspraken over Suriname, als “The next Dubai”. Nadat echter de significante olievondst voor onze kust bekend werd, las ik de dag erna op Starnieuws dat de droom van minister Misiekaba werkelijkheid is geworden. Hij dankt God, er is olie gevonden, “Get ready, get ready, get ready!”, is zijn call to action, waar ik graag gehoor aan wens te geven. Dus ben ik even op zoek gegaan naar “The real Dubai”…

Wat is het ogenschijnlijke succes achter Dubai? Is dat echt olie? Of zijn dat de architectonische staaltjes van futuristische gebouwen? Hoogstaande technologie op het gebied van landaanwinst? De blijvende stroom van toerisme die zich, ondanks het strenge regiem, op hun gemak veilig voelen, al struinend in de weelderige Malls met marmeren vloeren en messing pilaren. Waar drijft (letterlijk) de economie van Dubai op? Een simpele google search naar de economische bronnen van Dubai geeft al snel een ontnuchterd resultaat: vastgoed, toerisme, financiële dienstverlening, logistiek en (haven)transport. Auwch! Geen Olie! Dubai’s economie is oorspronkelijk wel gebouwd met oliegeld, maar olie is al lang niet meer de grootste bron van inkomsten. Dat hebben ze al door, want de olie raakt ook op. 

Dubai is in 1971 opgericht door drie Sjeiks en onderdeel van de 7 Staten van de Arabische Emiraten, met een eigen lokaal bestuur waarvan de helft wordt aangewezen door de Sjeiks en het ander deel wordt gekozen door het mannelijke deel van de Emiraten bevolking (10% van de samenleving). De grote stroom van expats is mede te danken aan het liberale economische regime. 92% van de bevolking is geen emiraat, maar migrant. De 3 families van de Sjieks blijven de baas. Vrij recent is nota bene een vrouw van de sjeik gevlucht naar Engeland en onthullen zich schokkende verhalen over het leven in de paleizen van de Emirs. Tegenspreken of protesteren kan je jouw vrijheid en leven kosten. Maar indien jij je netjes aan de regels houd, heb je altijd een werkvergunning en betaal je geen inkomstenbelasting, dus iedereen werkt hard mee! 

Conclusie: I “had” a dream! Dubai is in democratisch humanistisch opzicht een nachtmerrie en heeft haar succes niet te danken aan olie, maar een gedegen, straffe en ondemocratische vooruitziende visie van drie Sjeiks om economische groei te kunnen consolideren tot een volwaardige Metropool. 

Opmerkelijk in Dubai is wel de z.g. 'emiratisation', het is een komen en gaan van expats  (ingevlogen specialisten) Kennis en economische bedrijvigheid zijn echter kostbaar, maar komt en gaat op tijdelijke basis. En wat laat men dan voor de kinderen achter? Geen dorre woestijn met afgeschreven lege gebouwen, maar een weloverwogen visie voor ontwikkeling en groei van hun eigen mensen. De z.g. 'emiratisation strategy': meetbare prestatie indicatoren welke een strategische garantiebrief aan de volgende generatie inhoudt als commitment voor duurzame ontwikkeling voor de locals van Dubai. 

Nu begint mijn 'PRO belletje' wel te rinkelen. In de visie van de PRO zijn mensen namelijk altijd onze belangrijkste asset! Mannen en vrouwen met potentiële groei. Kennis en ontwikkeling moeten in ons land blijven. Niet worden ingevlogen om uren in facturen te declareren om na een jaar weer weg te gaan. En onze bevolking groeit nog steeds in natuurlijke zin en dankzij de aanwas van migranten. En dat is heel goed, want daarmee zal onze economie groeien. Mensen produceren, mensen kopen, mensen investeren, mensen studeren, mensen transporteren, mensen kiezen leiders, onze hele samenleving staat of valt met mensen en keuzen van mensen. Mensen zijn de kostbaarste natuurlijke bron om een land echt in ontwikkeling te brengen. 

Deze mensen wil de PRO faciliteren en de juiste omgeving bieden. Dubai heeft vanuit haar eigen culturele historie een samenleving geproduceerd die al menige financiële crisis glansrijk heeft kunnen doorstaan. In Suriname zijn we vrijere mensen als in Dubai. Er zijn ons heel veel politieke partijen voorgegaan met geweldige inzichten over exploitatie van onze natuurlijke hulpbronnen. Hout, goud, bauxiet, zelfs water! Zijn we daarvan een rijk welvarend land geworden dat elke crisis heeft kunnen doorstaan? Nee. Nog niet. Want het ging in die mate niet om de mensen, maar enkel enge belangen van een handjevol mensen. 

De PRO ziet in Suriname een rijk land, rijk aan mensen. En wij vragen u om samen met ons na te denken hoe wij kunnen werken aan elkaars ontwikkeling. U bent in de visie van de PRO van onschatbare waarde. Niet de olievondst, de goudmijnen, de houtconcessies of ruwe diamanten. Wanneer een bloeiende metropool als Dubai inziet dat hun voortbestaan uiteindelijk afhangt van haar wil om te investeren in haar eigen mensen, dan ben ik dankbaar dat de voorzitter van de PRO dit reeds heeft voorzien in ons visiedocument. 

Mensen zijn onze belangrijkste asset, lees 'natuurlijke hulpbron'. En met de juiste wil, visie en drive kunnen wij samen heel ver komen. Want laten we eerlijk zijn, ons gras is vele malen groener en frisser, dan de dorre uitgestrekte zandvlaktes van de woestijnen rondom Dubai. Laten wij daarom als vrije burgers kiezen voor leiders die mensen centraal stellen en niet eigen winsten, geld of macht. Kies voor verandering. Kies PRO!