Zijn we als samenleving gevangen tussen het goede of het kwade, religieuze of etnische of is er nog een andere keuze? 

We zitten aan het einde van 2019, maar tegelijkertijd midden in de feestelijkste periode van het jaar. Of je nou gelooft in de geboorte van Jezus als Christus of niet. Sommigen zullen aangeven dat het niks te maken heeft met de geboorte van een Verlosser, maar zonder enige discussie hierover op te willen starten moet gewoon worden beaamd dat deze periode een bijzondere is of minstens bijzonder aanvoelt. Deze periode wordt daarom door Christenen en niet-Christenen uitbundig in Suriname gevierd. 

Dat het voor sommigen geen prettige tijd is, moeten we eveneens bevestigen. Het bijna gelopen jaar en zelfs tegen het einde is velen niet welgevallen. Velen hebben geen dak boven het hoofd, geen baan, geen onderneming, financiën. Ze hebben het huwelijk of een relatie kapot zien gaan of zijn zelfs een dierbare kwijtgeraakt. Of soms hebben kinderen emotionele of psychische schade geleden door een pijnlijke gebeurtenis in hun leven. 

Wij die in een meer rooskleurige en riantere positie verkeren deze periode van dit jaar, kunnen in deze tijd onder meer het volgende doen: 

1. Gewoon doorfeesten, op ons zelf en gezin gericht en niet omkijken naar de minderbedeelden of zij die extra aandacht behoeven. 

2. Vanwege het streven naar een bepaald eigen belang of doel, doen alsof men het meent met deze groep en in het openbaar deze mensen zogenaamd helpen. 

3. Pure liefde geven door aandacht te geven en waar mogelijk financieel of materieel duurzaam tegemoet te komen aan de mensen hun noden, buiten het zicht van het publiek.

DOE vraagt dat we het laatste doen. Dat we als mens DOEn wat nodig is om mens te zijn. Dat we geen egoïstische wezens zijn, slechts op ons zelf – en onze familie en vrienden gericht. Vooral in deze tijd, een tijd van het gezin en liefde, is er pure liefde nodig om te geven. Niemand wordt verboden om te feesten en te geven. Maar geef ook liefde en uit liefde en verwacht niks terug. 

Pure liefde heeft ook te maken met de maatschappij die wij als samenleving aan het bouwen zijn. Sommige politici willen de samenleving doen geloven dat de komende verkiezingen in mei 2020 een (1) is tussen goed en kwaad. Kijken we naar vele van deze politieke leiders die staan te trappelen om aan de macht te komen, dan zijn die verre van het goede waar de samenleving naar zoekt. Hun verleden en heden zijn moreel-ethisch heel erg besmeurd. Velen schromen zelfs niet ervoor om terug te grijpen naar de middelen van etniciteit of religie. We moeten ons niet laten vangen in de keuze van: het zogenaamde goede of kwade of etniciteit en religie. Er is een andere optie. De keuze voor pure liefde voor de Sranansma en dit land. Pure liefde voor vooral de mensen die het moeilijk hebben. Pure liefde die zich zelf niet zoekt of publiciteit bij 'goede' daden. Het goede is inherent aan die liefde. 

Suriname heeft nu in de race naar moreel-ethisch verval, waarnaar we geleid worden, leiders nodig die voor een drastische ommekeer zorg kunnen dragen. Leiders die niet perfect zijn, maar ook niet vals. Maar leiders die streven naar het geven van en handelen naar, pure liefde. Waar de andere mens centraal staat in ontwikkeling en niet het eigen doel of eigen belang. Die zich inzetten om dit eindejaarsgevoel van geluk, het hele jaar door zoveel als mogelijk voor iedereen te laten gelden, maar vooral voor de minderbedeelden. Maar het zal aan de samenleving liggen om die ommekeer teweeg te brengen, door te DOEn wat nodig is bij de verkiezingen van mei 2020. Loslaten van de etnische, religieuze, goede of kwade benadering en kiezen voor pure liefde.