Oemrawsingh: Positie slachtoffers strafproces drastisch verbeteren

Bij de jaarlijkse bloemenhulde bij Bastion Veere in Fort Zeelandia vroeg Sunil Oemrawsingh, voorzitter van Stichting 8 December 1982, aandacht voor de positie van slachtoffers en nabestaanden. Als het decemberstrafproces één ding duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel dat er op de strafwetgever de dringende plicht rust om de positie van slachtoffers en hun nabestaanden in het strafproces drastisch te verbeteren. Slachtoffers zijn naar geldend recht geen procespartij in het strafproces, hebben geen spreekrecht en zijn niet bevoegd zelfstandig bewijsmateriaal in te brengen. Dat moet anders", stelde Oemrawsingh.  "40 jaar geleden op deze dag, hing er een zeer angstige sfeer in ons land. Het was een dag die wij nimmer hadden gedacht te  ervaren. Angst, vrees en ongeloof beheersten onze huizen en families. Onze samenleving was getuige van  brandstichtingen, verschijningsverboden van de vrije pers, Staatsbedrog en ontvoeringen, martelingen en moorden op 8 december 1982 in opdracht van de toenmalige machthebbers. Vandaag 40 jaar later zijn wij in herdenking bijeen bij het Nationaal Monument Bastion Veere - 8 december 1982.

- Bram Behr (31), journalist, uitgever weekblad Mokro
· Cyrill Daal (46), voorzitter van de Vakvereniging de Moederbond
- Kenneth Gonçalves (42), advocaat en voorzitter Orde van Advocaten
- Eddy Hoost (48), advocaat
- André Kamperveen (58), ondernemer, eigenaar van ABC Radio,
- Gerard Leckie (39), psycholoog en decaan van de Economische Faculteit van de Universiteit van Suriname
- Sugrim Oemrawsingh (42), wis- en natuurkundige  
- Leslie Rahman (28), journalist verbonden aan het dagblad de Ware Tijd
- Surendre Rambocus (29), luitenant
40 jaren geleden werden verwoede pogingen gedaan door de decembermoordenaars die, de eer en rechtschapenheid van onze 15 helden poogden aan te tasten, door hen, valselijk te beschuldigen, eerst van een couppoging, later als 'bruggenhoofden' voor een CIA invasie. Deze verwerpelijke intenties werkten echter als een boemerang. Hun tactiek van de dief die roept “houdt de dief”, is zowel maatschappelijk als in de rechtszaal gesneuveld. Na 40 jaar is het helder en duidelijk voor iedere rechtgeaarde burger: Niet de vijftien slachtoffers, maar de daders deden een gewelddadige machtsgreep beraamden en pleegden daarbij vijftien moorden. Zij wilden de absolute, totalitaire macht.

De slachtoffers werden gefolterd en doodgeschoten, niet omdat zij ergens schuldig aan waren, maar om wie zij waren en waar zij voor pleiten: voorvechters van recht en democratie. Hun wrede, onterechte dood was onderdeel van een wijdverbreide en systematische aanval op de democratische beweging van Suriname, en dit werd gedaan met inzet en gebruikmaking van staatsmiddelen en staatsstructuren. Terwijl gelijktijdig de officiële structuren van openbaar bestuur, rechtshandhaving en leger werden omzeild. Het toenmalige hoofd van de militaire inlichtingendiensten stelde dan ook onder ede dat er wat hem betreft geen sprake was van militaire operatie.

Inderdaad geachte aanwezigen,er was sprake van een criminele operatie van dezelfde groep mensen, die op 25 februari 1980 de democratische rechtsstaat van onze jonge republiek Suriname gewelddadig had omver geworpen! Ook toen vielen er doden onder zowel burgers, militairen als politiemensen. Het is niet zonder reden dat de coupplegers in maart 1980 het geïntimideerde parlement dwongen hen amnestie te geven!

Geachte nabestaanden, en aanwezigen,
Op 9 juli 2008 trad de Republiek Suriname bij wet toe tot het Statuut van Rome inzake het Internationaal Strafhof. Het Internationaal Strafhof oefent mondiaal rechtsmacht uit over de volgende misdrijven: misdrijven tegen de menselijkheid, genocide, oorlogsmisdrijven en het misdrijf van agressie. In de Surinaamse wet van 2008 die dit regelde had de wetgever zich ook verplicht de noodzakelijke nationale wetgeving te realiseren, om aan de samenwerking met het Internationaal Strafhof inhoud te kunnen geven. Nu 14 jaar later staat die verplichting nog open. Suriname behoeft een Wet Internationale Misdrijven om zijn bevolking juridisch optimaal tegen deze ernstigste misdrijven te beschermen. Zo een Wet Internationale Misdrijven zal ook bijdragen aan noodzakelijke studie, kennis en bewustzijn in Suriname over internationale misdrijven. Als Stichting 8 december 1982 doen wij dan ook een bijzonder beroep op de hier aanwezige bestuurders en volksvertegenwoordigers, dat zij bevorderen dat de wetgevingsbelofte van 9 juli 2008, voor het verstrijken van het vijftiende jaar, zo spoedig mogelijk wordt ingelost. Suriname kan niet langer wachten op de Wet Internationale Misdrijven.

Geachte nabestaanden en aanwezigen,
40 jaar vandaag zijn wij onderweg naar de halte van gerechtigheid. Het moment dat onze dierbaren en de martelaren voor vrijheid, de welverdiende eeuwige rust mogen vinden. Deze vaak zware en beproevende periode hebben wij tot nu toe kunnen doorstaan mede door de bijzondere ondersteuning die wij van onze nationale en internationale samenleving hebben mogen ondervinden. Velen van u zijn er gedurende deze 40 jaren steeds bij geweest. Ook nu wij de laatste hordes nemen in het rechtsproces rekenen wij op uw aanwezigheid onderweg naar het eind oordeel. Moge gerechtigheid zegevieren en de rechtsstaat Suriname overwinnen!", sprak Oemrawsingh.