Sallons voerde aan dat een strijd niet gewonnen wordt als de massa wegblijft. Hij is wel teleurgesteld dat niet meer mensen zijn komen protesteren. Hij riep werkers op om zonder bang te zijn voor rancune te komen naar de volgende straatactie, waarvan de datum nog wordt bekendgemaakt. Hij zei dat er nog mensen zijn die SRD 1.135 per maand verdienen, waarvan pensioen en AOV ook nog afgetrokken wordt. Hij kan dat staven met een loonstrookje. De vakbondsleiders benadrukte hoe moeilijk werknemers het hebben en dat ze hun hoofd niet boven water kunnen houden. Individuele vakbonden kunnen niet de straat op omdat ze geen conflict hebben met de werkgever, maar vakcentrales kunnen wel in actie komen, echter zijn er verraders onder hen.

 

Reyme stelde dat de regering in twee jaar getoond heeft het niet te kunnen en krijgt een brevet van ongeschiktheid. Kinderen gaan dood in het ziekenhuis. De regering maakt zich volgens hem niet druk om volksgezondheid en onderwijs. Er werd stilgestaan bij de situatie waarbij kinderen het leven hebben gelaten, waarbij een moeder die haar kind heeft verloren ook haar relaas deed. Zij gaf aan dat door nalatigheid van artsen haar kind is overleden. Er werden ballonnen losgelaten ter nagedachtenis van kinderen die dood zijn gegaan.

De regering is bezig met etnische politiekvoering. Hij benadrukte dat "wij allemaal Surinamers zijn". Het is verfoeilijk om etnische en partijpolitiek te voeren, waarbij partijgenoten, friends & family worden gezegend. Hiertegen moet er geprotesteerd worden, want verdeeldheid is uit den boze. Er moet breed worden gemobiliseerd om deze regering, die getoond heeft het niet te kunnen, naar huis te sturen. Dit soort leiders die verdeeldheid zaaien onder Surinamers, zijn volgens Reyme een schande voor het land. Deze strijd is voor Suriname en daarvoor moeten er offers worden gebracht. "Un no wan prati prati sani moro", riep Reyme, die aan het begin van zijn speech 'Mi kondre tru' zong samen met het publiek.