Bestaanszekerheid inheemsen moet geconserveerd worden
08 Aug 2022, 08:37
foto


“Wij, inheemse volken, zijn de oorspronkelijke bewoners van Suriname. Wij hebben gestreden tegen kolonisatoren. Wij hebben genocide, slavernij, discriminatie en onderdrukking overleefd. Wij hebben een historische, spirituele en culturele binding met onze gronden. Zonder grond houden onze volken op te bestaan. Zonder wettelijke erkenning hebben we geen bestaanszekerheid. De grond wordt letterlijk onder onze voeten weggegeven. Wij bezitten deze rechten en hoeven er niet om te vragen, ze moeten wel nog wettelijk erkend worden. De wetgeving in Suriname loopt achter en beleidsmakers zijn zich niet bewust van de internationale ontwikkelingen. Alle andere landen in de Amerika’s hebben rechten van inheemse volken reeds lang erkend, alleen Suriname nog niet. De dreigingen van onze gronden en ons bestaan nemen snel toe.”

Dit is een gedeelte van de verklaring van kapitein Carlo Lewis namens de inheemsen en tribale volken tijdens de Grondenrechtenconferentie te Colakreek in 2011. Dit citaat maakt mij intens verdrietig, omdat de oorspronkelijke bevolkingsgroep nog steeds rechten op haar gronden ontbeert. Het inspireert mij tegelijkertijd om op te komen voor deze heilige rechten van mijn inheemse broeders en zusters. Als woordkunstenaar die het nationalisme propageert, benadruk ik altijd dat inheems bloed door de aderen van Mama Sranan stroomt.

Het erkennen van de grondenrechten van inheemsen en de tribale volkeren is cruciaal vanwege de noodzaak om historisch onrecht recht te zetten, garanties te bieden voor gelijkwaardigheid en non-discriminatie van volken, bevolkingsgroepen en culturen, het wegwerken van de rechtsonzekerheid van de inheemsen en de marrons, het voorkomen van steeds terugkerende conflictsituaties en van bedreigingen van de nationale stabiliteit alsook het wegwerken van de belemmeringen voor natievorming en nationale ontwikkeling. De relevantie van de wettelijke erkenning van de rechten van de inheemsen en marrons ligt voorts in de plicht tot nakoming van internationale verplichtingen van Suriname. Het wettelijk regelen van deze rechten dient onderdeel te zijn van het grondwettelijk vastgelegd streven naar een rechtvaardige samenleving met eerbiediging en waarborging van de fundamentele rechten en vrijheden alsook respect voor internationale beginselen.

Op 9 augustus zullen bij de viering van de Dag der Inheemsen diverse politieke partijen traditioneel hun waardering uitspreken over de bijdrage van de inheemsen aan de ontwikkeling van Suriname. Echter hebben opeenvolgende regeringen hier weinig aandacht aan besteed. De grondenrechten staan decennialang ter discussie. Deze rechten hebben betrekking op onder andere de gronden, woon- en leefgebieden en hulpbronnen van deze groepen. De inheemsen en tribale volken ontlenen hun rechten aan hun status op de gebieden waar zij wonen en werken. Collectief eigendom wordt echter niet erkend in de Surinaamse wet, maar wel in het internationaal recht. Tijdens de politieke constellatie van regering-Bouterse II, is wel een conceptwet ‘Wet Collectieve Rechten Inheemsen en Tribale Volken’ ingediend bij De Nationale Assemblee. Ik merk echter dat dit initiatief nu in de ijskast ligt van de huidige coalitie en dat er nu eerder aandacht wordt besteed aan grondconversie.

Vanaf de onafhankelijkheid van de kolonie Suriname en de instelling van volgens een constitutie onafhankelijke republiek is er met de rechten van de marrons en de inheemsen in het bijzonder, gesold. Een staatsman van formaat heeft ooit gezegd: “Een natie die de rechten van haar oorspronkelijke bewoners niet behartigt zal nimmer tot ontwikkeling komen.”
Ik kan mij volledig terugvinden in de ideologie van wijlen Theo Jubitana. Als voorzitter van de Vereniging van Inheemse Dorpshoofden in Suriname, kapitein van Hollandse Kamp en voorvechter van mensenrechten heeft hij zich altijd beijverd dat de Surinaamse grondwet gewijzigd wordt. Nu kent de grondwet enkele individuele rechten, waardoor gemeenschappen niet als collectief, eigenaar kunnen zijn.

Decennialang worden inheemsen bewust en onbewust in een achtergestelde positie gehouden. Enkel voor politiek gewin worden er projecten uitgevoerd. Ontwikkeling breng je op gang door in overleg met de gemeenschappen beleid te formuleren en te ontwikkelen. Ik roep de overheid, politieke partijen, alle instituten van de Trias Politica, niet-gouvernementele organisaties en alle Surinaamse burgers op om op welke manier dan ook op te komen voor de behartiging van de rechten van de inheemsen én de tribale volken. De zegeningen zullen merkbaar zijn in de ontwikkeling van de natie. Immers zonder erkenning van de rechten van de oorspronkelijke bewoners heb je geen natie, maar wel discriminatie.

Er is veel zweet, bloed en tranen gepaard gegaan met het dekolonisatieproces. Laten we onze eigen mensen de waardering geven die zij verdienen. De Dag der Inheemsen - welke op 23 december 1994 bij resolutie van de Verenigde Naties internationaal is ingesteld - zal ik zeker vieren met een magische kasiri, begeleid door een betoverende peprewatra stilstaand bij de ongekende strijd van de inheemsen en marrons om het behoud van ons mooi Suriname. Laten we echter ook bezinnen welke offers onze voorouders hebben gebracht om gestalte te geven aan de Staat Suriname.

Previen ‘Prevo’ Sewnath

Advertenties

Tuesday 16 April
Monday 15 April
Sunday 14 April
Saturday 13 April