De Surinaamse Voetbalbond is nog niet zo lang bezig met een diasporabeleid, waarbij voornamelijk beroepsvoetballers worden ingezet om de nationale selecties te versterken. Het inzetten van voetballers die in Europa wonen, trainen en spelen is een fenomeen dat zich al sedert het begin van de 21ste eeuw voordoet in landen buiten Europa. Vooral Caraïbische landen proberen op die manier een graantje mee te pikken. Spelers nemen heel wat expertise mee naar de nationale selectie, die op die manier profiteert van ontwikkelingen c.q. investeringen gepleegd door grootmachten. Het inzetten van diasporaspelers kan in combinatie met andere inspanningen, zorgen voor een kwaliteitsinjectie bij de nationale ploeg en op termijn vruchten afwerpen. Echter moet niet de indruk gewekt worden dat de diasporaspelers het varkentje wel even zullen wassen. Er is een gedegen plan nodig om het maximale te halen uit het diaspora potentieel. Bestuurders hebben aan het begin van het traject, nog voordat er een wedstrijd gespeeld was, geroepen dat Suriname naar het WK gaat. Dit ongegrond optimisme heeft heel gauw plaats moeten maken voor ontgoocheling. Hopelijk zijn betrokkenen tot het inzicht gekomen dat succes in de sport het resultaat is van een combinatie van inspanningen en dat daar tijd overheen gaat.

Een o zo belangrijke stap in het proces is communicatie. Laat het bredere publiek weten waar je mee bezig bent, zodat hij betrokkenheid kan tonen. Zorg ervoor dat er een connectie komt tussen de lokale aanhang en de spelers, die vaak niet in Suriname geboren zijn. Maak het publiek duidelijk dat ze de spelers die zich bereid hebben verklaard, moeten omarmen in plaats van steeds te roepen om 'zogenaamd grote namen', die (nog) niet voor Natio willen uitkomen. Het spreekwoord: met onwillige honden is het slecht hazen vangen, is in deze van toepassing. De groep die zich heeft aangediend, is reeds gemotiveerd en kan met de juiste ondersteuning en waardering, tot gewenste prestaties komen. Communiceer helder en vertel niet dat de diasporaspelers Natio binnen de kortste tijd zullen loodsen naar een felbegeerde plek op het Wereld Kampioenschap. Hoewel de inzet van diasporaspelers een grote stap vooruit is, moet er van deze groep geen wonderen worden verwacht. Door goede communicatie kunnen de verwachtingen van het publiek bijgesteld worden, hetgeen heel wat druk bij de spelers zal wegnemen. Doordring de verschillende actoren ervan dat het tijd vergt om goede resultaten neer te zetten.

Het kan nooit de bedoeling zijn dat de last om Natio succesvol te maken, op de schouders van de diasporaspelers wordt gelegd en dat de rest als een toeschouwer achterover leunt. Deze formule zal niet werken, maar slechts leiden tot frustratie bij alle partijen. Er moet gezocht worden naar de succesformule waarbij er op meer fronten wordt gewerkt, zodat het wij-gevoel gaat overheersen. Zo moet er nog steeds geïnvesteerd worden in de ontwikkeling van lokale spelers door het niveau van de lokale trainers op te vijzelen en competities af te werken. Zorg ervoor dat de lokale trainers bijgeschoold worden, zodat ze mee kunnen gaan in het proces van vernieuwing. Er zijn voldoende afgezwaaide diasporaspelers die het trainersvak hebben geleerd en niet aan hun trekken komen in Europa. Ga na hoe deze groep ingezet kan worden in het proces om het niveau van het Surinaamse voetbal structureel op te vijzelen.

 
Hoewel er veel potentie zit in het diasporabeleid in ruime zin (spelers en staf), staat het nog in de kinderschoenen, dus moet gaandeweg ook rekening worden gehouden met kinderziektes. Met deskundige begeleiding zal Suriname op termijn de vruchten plukken van het enorm diaspora potentieel. Het kost tijd en inspanning om goede spelers te smeden tot een goed team. Geduld is in deze dus geboden.

Mireille Hoepel