De la Parra ging ook op onderzoek uit waar de familie precies vandaan kwam. Met deze informatie produceerde zij het toneelstuk en gelijknamige boek Het verbrande huis. Dit vertelt zij onder meer in de recente aflevering van de podcast Vrijblijvende Gesprekken. Zij was in juni in het land om het boek officieel te presenteren.

"Ik kon mijn oude tantes, tante Gus, tante Pop en tante Jet, op deze manier eren die ook de zorg van mijn vader op zich hadden genomen nadat hij zijn moeder verloor op jonge leeftijd. Mijn vader heeft het boek gewaardeerd.”

Voor De La Parra zijn het toneelstuk en het boek ook een ode aan haar familie. In Nederland heeft ze ook positieve recensies ontvangen. Dit hoewel de promotie niet optimaal kon geschieden aangezien het boek net vóór de Covid-19-pandemie uitkwam. Ze is benieuwd hoe het boek in Suriname wordt ontvangen. De terugkomst in het land is voor haar ook best emotioneel. Ze ziet namelijk haar vader en familie eindelijk na drie jaar weer. Het theaterstuk Orgeade Overzee ging al over haar twee oudtantes, tante Gus en tante Pop. In Nederland was het stuk een grote hit dus werd het in 1996 naar Suriname gehaald. Het was het eerste stuk dat zij in Suriname opvoerde.

“Ik schreef en speelde het stuk samen met de actrice Carolina Mout. Het werd opgevoerd met een klein decor, het was een reisversie, om het in het vliegtuig te krijgen. Er waren geen kostuum wisselingen. Wij tweeën speelden verschillende personages. Toen we het stuk in Nederland opvoerden kwam iedereen van Suriname daar ernaar kijken. We zouden het twintig keer opvoeren, het werd honderdtwintig keer. En we hebben het stuk ook in Suriname opgevoerd. Toen kreeg ik koudwatervrees want we zouden het hier opvoeren en tante Gus leefde toen nog. Mijn vader was toen ook pas geëmigreerd. Maar iedereen van de familie vond het stuk mooi en zat te janken. ”