25 februari gooit roet in eten Siebrano Pique

“Weg met Chan. Weg met die dotwagi; de economie stinkt!”, roept Marc Cinal langs de weg aan de Waterkant. Hij en enkele anderen zijn maandag gaan protesteren tegen het beleid van de regering. Actvist Siebrano Pique die het volk had opgeroepen om massaal op het Onafhankelijkheidsplein aanwezig te zijn, vindt het 'triest' dat slechts enkelen zijn komen opdagen. Hij stelt dat de mensen wachten op 25 februari. De NDP heeft op weg naar 25 februari een straatactie aangekondigd.

Het protest zou om 10 uur plaatsvinden op het Onafhankelijkheidsplein. Om half elf was het nog steeds vrij rustig. De politie was wel goed vertegenwoordigd. In groepen stonden ze verspreid rondom het Plein. Pique en zijn medestanders hielden zich op aan de Waterkant bij het Monument van de Binnenlandse Oorlog. Cinal is op het platform gaan staan om met de Surinaamse vlag te zwaaien. Voor hem maakt het niet uit dat er geen massa is; “Dan wat als er geen mensen zijn gekomen?! Het is genoeg. We kunnen niet meer. Chan moet weg!”

Pique geeft aan dat het protest bedoeld was om de regering te tonen dat de macht bij het volk is. “Ik ben niet ontevreden en ook niet teleurgesteld,” deelt Pique aan Starnieuws mee. “Ik vind het alleen maar triest dat men ziet dat het niet gaat, maar Surinamers aanmaant om Siebrano Pique niet te ondersteunen en te wachten op 25 februari. Ik hoor allerlei geruchten dat partijen over straat gaan komen.” De politie treedt ‘eventjes’ op wanneer Cinal en een paar anderen zich steeds meer op de weg begeven. Ze moeten op het trottoir gaan staan. Pique drukt de mensen op het hart om te luisteren naar ‘de beste kameraden.’ Dat wordt ook gedaan en er is geen escalatie.  

De activist geeft aan dat hij protest voert “namens Suriname, namens God en niet een politieke partij.” Hij stelt dat alle traditionele partijen zoals de NDP, NPS, VHP, ABOP, PL, de misère hebben veroorzaakt. “We moeten niet alleen deze regering de schuld geven. Het is allang begonnen en nu voelen we het gelag. Nu zijn deze mannen daar en ze kunnen geen verandering brengen. Als ze niet kunnen, moeten ze plaats maken voor anderen die dat wel kunnen. Liefst deskundige burgers, maar niet via een politieke partij.”

Pique houdt het voorlopig op deze ene actie en gaat evalueren. “Ik hoef nu bijvoorbeeld niet op straat te komen, want ik ken het probleem al; iedereen gaat wachten op 25 februari. Ik gun het ze. Laten ze maar beginnen met hun politieke campagne op 25 februari. Ik sta nog recht overeind.” Hij roept de samenleving op om de ogen te openen. In geen enkele sector gaat het goed. Pique: “Ben ik de enige activist die dat ziet? Zien die bonden het niet?” Hij corrigeert; “Ik praat over een activist, ik praat over mezelf, ik heb geen collega activisten. Ze zijn allemaal omgekocht. Omkopen is niet alleen met geld. Je kan ook een positie vinden. Kijk maar naar Xaviera Jessurun. Als er Surinamers zijn die met mij willen opkomen en me willen ondersteunen, dan doen we het. Maar voor nu ga ik even in de rust, tot nader orde, maar niet vóór 25 februari.”