Beleidsevaluatie dient simpel gesteld drie doelen. Welk voornemen had je, wat heb je bereikt en hoe moet het in de toekomst beter? Hierbij hoort een fatsoenlijke financiële verantwoording. Heb je het geld gebruikt waarvoor het was bedoeld en heb je het volgens geldende wet- en regelgeving verantwoord. Dit artikel gaat over de noodzaak tot zelfreflectie en wel bij mensen die ik tot de categorie "dragers van netwerkcorruptie" reken. Slingerland (2018) geeft de volgende definitie: "netwerkcorruptie is een Informele collectieve wijze van samenwerken, waarbinnen professionele rollen worden misbruikt om netwerkbelangen te dienen, en dit op zodanige wijze, dat er een algemene norm van complete wederkerigheid ontstaat, die weer leidt tot het uitsluiten van anderen". De NDP heeft in 10 jaar bewezen de belichaming te zijn van "netwerkcorruptie"; het ging namelijk om macht, autoriteit, positie en aanzien voor een geselecteerde groep.

De NDP-clan roept de laatste tijd luider en geïrriteerder dat men vooral niet moet terugkijken. Het hoeft hier geen betoog welke paarse puinhoop zij achtergelaten heeft. Nu is het zo dat de oppositiebanken niet echt lekker voelen. De aandacht, entourage, snoepreisjes met partner tot en met de propagandistische media-exposure wordt door velen gemist. Surinaamse politici en bestuurders hebben behoorlijk narcistische trekken. Het gemis van al die kraaltjes en spiegeltjes is best pijnlijk. U kunt zich de jaren herinneren dat NDP-toppers zich onaantastbaar waanden en een houding uitstraalden van "we rule this country". In het verlengde van deze attitude zijn wetten aangenomen of gewijzigd die allerlei controlerende instituties buitenspel hebben gezet of tenminste uitgehold. De wijziging van de amnestiewet, de wet op de verhoging van het leningen plafond tot en met het tegengaan van vervolging van de minister van financiën zijn voorbeelden van die attitude. Intimidatie van burgers tot en met het gegraai en de zakkenvullerij zoals het kasreserve schandaal, het toe-eigenen van delen van publieke goederen staan nog vers in het collectief geheugen. Dit zijn praktijken van netwerkcorruptie. Partij-loyalisten zijn daardoor rijker geworden terwijl het stemvolk nog steeds in de penarie leeft. Terugkijken brengt mee dat je steeds aan deze praktijken wordt herinnerd; dat is niet leuk, toch? Wat doe je dan? Je kiest voor een vlucht voorwaarts en daarom zijn de "dragers van netwerkcorruptie" nu druk doende een nieuw verhaal te verzinnen. Het oude verhaal van revolutie, nationalisme, natievorming en dekolonisatie is door het stemvolk doorgeprikt. De feiten spreken voor zich. Het opperhoofd van de "dragers van netwerkcorruptie" loopt met een veroordeling van 20 jaar op zak; het financiële brein die geleid heeft tot een schuldenberg van 4 miljard USD is voortvluchtig, andere kopstukken die hand- en spandiensten hebben verricht zitten achter de tralies. Niet uitgesloten is dat er meer zullen volgen als de speciale hulpofficier tegen corruptie voortvarend te werk gaat. Als strategie voor de vlucht voorwaarts is gekozen om digitaal paarse praatjes te verkopen.

De "super econoom" die weliswaar een economische studie heeft gevolgd maar geen benul heeft van marktwerking bedenkt nu de ene na de andere oplossing om de koers van de SRD te stabiliseren. Anderen ontpoppen zich als pleitbezorgers van democratie en rechtstaat en vrije meningsuiting.

Hoe geloofwaardig zijn deze paarse praatjesverkopers? Zeker als deze "dragers van netwerkcorruptie" niet naar hun eigen handelen en fouten willen terug kijken? Want het opperhoofd van de "dragers van netwerkcorruptie" heeft zelf gesteld dat er hier en daar wat foutjes zijn gemaakt. Daarom hebben volgens zijn reflectie mensen de partij verlaten. Maar dezelfde persoon heeft de doctrine "neks no fout"’ geïntroduceerd. Hoe kan men erop vertrouwen dat deze kliek zonder een kritische reflectie in de toekomst niet weer dezelfde smeerlapperij zal uithalen? Immers, zonder kritische zelfreflectie is er geen verbetering en daarmee is de kans op herhaling groot.

Omdat iedereen (ongeacht afkomst, sekse, politieke kleur) nodig is om te werken aan herstel en ontwikkeling van het land, blijft het onze plicht om de "dragers van netwerkcorruptie" te blijven herinneren om terug te kijken. Voor die groep heb ik één tip: volg het voorbeeld van uw ex-teamlid Misiekaba. Die heeft op basis van zijn geweten de enige juiste conclusie getrokken. Zijn besluit getuigt van zelfreflectie. Wilt u toch een nieuwe poging doen, dan ontkomt u er niet aan om terug te kijken. Begin dan vooral bij uzelf; doe echt aan zelfreflectie. Daarvoor zult u op de bank bij een psychiater moeten. U bent namelijk vastgelopen in uw eigen kronkels die u de afgelopen 10 jaar het volk heeft voorgehouden. Zonder die reflectie blijven de digitale paarse praatjes ongeloofwaardig. Het stemvolk heeft dat door.