Meer van het ZELFDE
22 Jul 2021, 18:44
foto


Na een jaar regering Santokhi-Brunswijk, lijkt het niet erop, dat deze überhaupt inhoud zal kunnen geven aan de beloofde transformatie en innovatie om duurzame ontwikkeling voor land en volk, te realiseren. Of, verstaat zij hieronder meer van hetzelfde voor wat leidinggeven, besturen, organiseren en behoeftebevrediging impliceert? Simpel verwoordt komt transformatie neer op verandering, aanpassing en verbetering van de sociaal, economische, politieke, technologische, demografische en ecologische situatie. Om de persoonlijke en organisatiedoelen: lees individuele en collectieve doelen (optimaal), te realiseren.

Ofwel, naar tevredenheid de behoeften van lagere orde (voedsel kleding, huisvesting, slaap en seks) en die van hogere orde (erbij horen, erkenning en zelfontplooiing), redelijk tot goed, te bevredigen. Veelal moet de verbetering eveneens gepaard gaan met een vernieuwing; om deze doelen/behoeften in vooral in deze complexer, gecompliceerder, maar bovenal turbulenter en crises gevoelig wordende wereld in het algemeen en de sectoren van bedrijvigheid in het bijzonder, te verwezenlijken. Dan wordt gesproken van innovatie.

Wanneer de zittende regering het beleid van zijn voorganger, onder welke noemers, dan ook continueert, kan er nooit sprake zijn van visie, inspiratie, empathie, en integriteit waardoor onder meer transformationele en innovatieve leiders en besturen doorgaans gekenmerkt worden. Welke a priori nodig zijn om het getij in arme ontwikkelingslanden met de focus op Suriname, te keren.

Waarnaar het nu, werkelijk na een jaar met onder andere tunnelvisies, nepotisme, patronage, populisme, polarisatie on top of that toenemende rassendiscriminatie, niet eruit ziet. Binnen een jaar moest de regering erin geslaagd zijn om crisismanagement te voeren; zowel uit de optiek van kerncompetentie als uit waardenoptiek, steunend op collectieve sturing, verantwoordelijkheid en eenheid van bestuur. Door consistent en consequent politiek en
administratief beleid, resulterende uit tripartiet overleg; lees regeerakkoord tussen overheid, vakbondswezen en bedrijfsleven, gericht op onder meer gepaste soberheid, personeelsstop en competentieprofielen, uit te voeren.

Niets van dit alles gebeurde; integendeel wordt door gegaan met exorbitante (hoge) uitgaven uitmondende in nagenoeg verkwisting, kwantitatieve personeelsuitbreiding en het plaatsen van ‘the wrong men (women) on the right place’. Denk aan respectievelijk de vele verbouwingen, verhuur (aanschaf) van dure dienstauto’s, dienstreizen en partij politieke loyalistische en politiek opportunistische benoemingen. Verwijzend naar aanvullende onder directoraten en directoraten. Ten koste van de getergde, onderdrukte en verpauperde samenleving met verwijzing naar de
onderkant en het wegkwijnende midden.

Wellicht, is het ergste, dat door deze bewindsvoering, de samenleving niet meer latent, maar manifest gedreigd wordt met verscheuring door rassenhaat en buiten alle grenzen tredende rassendiscriminatie. Wat niet alleen de door de grote zonen en politieke leiders, met name de vereeuwigde J. Lachman en J. A. Pengel, moeizame opgebouwde verbroedering (verzustering), in een gevarenzone manoeuvreert ; maar het inherente natievormingsproces frustreert. Waardoor het niet onwaarschijnlijk is dat agressie, destructie, bandeloosheid, wanordelijkheid, chaos en anarchie en mede daardoor erodatie (afbrokkeling), überhaupt worden gestimuleerd. Waarvan, overbodig om te stellen, niemand: geen één moederziel is gediend. Desondanks wordt het geëtaleerde family en friends regiem (beleid), nagenoeg rigoureus voortgezet.

Om Suriname uit de diepe dalen en het moeras, te trekken is all hands on deck nodig op transparante, empathische en authentieke basis. De regering moet zich open en bloot stellen aan het maatschappelijk middenveld en additionele stakeholders en actoren; communicatief worden; kritiek op alle niveaus verwelkomen; algemene belangen consistent en consequent boven enge partijpolitieke belangen stellen; strikt de hand houden aan organisatie en management principes, alsook principes van algemeen behoorlijk bestuur; onrechtmatige en ondoelmatige dan wel begroting overbelastende en formatie frustrerende handelingen; hetzij, aanstellingen, benoemingen, vergunningen, uitgiften, uitgaven en expansies onmiddellijk stopzetten en achterwege laten; het ministersteam exponentieel vervangen en de
nieuwe ministers selecteren op basis van organisatie en management track records.

Leidinggevenden die onder andere meer aan zelfverheerlijking doen; narcistische en hedonistische en egotrippers, neigingen hebben; niet tegen persoonlijke en objectieve kritiek kunnen; de hegemonie stimuleren; de reële administratieve problemen niet kunnen onderscheiden van partij politieke problemen, alsook centrale van rand en symptomatische van oorzakelijke, kunnen bekwaam zijn, maar helaas; niet geschikt om crises, te bestrijden. Met hen
is het dweilen onder een open kraan. Denk aan onder meer total lockdown met nagenoeg onbewaakte grenzen en selectieve sancties; politieke loyaliteit verkiezen boven adequate sociale en technische competenties bij de werving,
selectie, etc; trainering van problemen door dynamisch conservatisme; het selectief aanpakken van malafide
handelaren, industriëlen en dienstverleners; machtsconversie: gebruik van een machtsmiddel op een ander gebied dan waarvoor het bedoeld is.

Ook het ontslaan van een minister op basis van politieke compromis dan op basis van tuchtstraffen zoals vervat in de Personeelswet. Waardoor de meerderheid der bestuurden in het duister tast, behoort tot machtsconversie; om een subjectief gepercipieerde politieke tegenstander administratief uit te schakelen. Deze en gene ‘leiders en managers’ zijn slechts tot meer van hetzelfde in staat. Doorgaans vanwege hun dominant imitatie en impulsief vermogen. Met hen gaat het nooit tot structurele oplossing van problemen, komen. Ook niet onder ideale en wat gechargeerd, optimale monetaire en financiële situaties.

Bhagwatpersad Shankar
Advertenties